Midgardschlange

D Midgardschlange isch s Chind vom Loki und vo de Riisin Angrboda. D Hel und de Fenriswolf sind eri Gschwüsterti. Wo si uf d Welt cho sind, isch si vo de Ase is Meer grüert wore, wel si sich gförcht hend. Si isch aber immer mee gwachse und isch im End ase gross wore, as si um ganz Midgard ume goot und sich selbe in Schwanz biisst. Drum werd si au Midgardschlange oder Jörmungandr, wa »Grosse Stab« haisst, gnennt.

De Donnergott Thor isch ere grööscht Find. Won er mitem Riis Hymir go fische ggangen isch, het er e riisige Stierchopf as Köder gnoo i de Absicht d Midgardschlange z fange. Die het au wörkli aapisse, aber wo de Thor si usem Wasser zoge het und mit sim Donnerhammer ere Chopf het wöle zertrümmere, het de Hymir Angst öberchoo und d Angelschnuer döregschnitte.

Wo de Thor bim Utgardloki gsii isch, het de en öberlistet. Er het zom Thor gmaint, er söll doch versueche mit em Büsi z spile, wo all Riisechind so möged. De Thor het versuecht da Chatzetierli uufzlupfe, aber er het s nöd gschafft, as mee as grad ai Bai i d Luft z bringe. Spööter het Utgardloki zueggee, as er de Thor mit Zauberai tüüscht heb, und ass die Chatz niemert andersch as d Midgardschlange gsii sai.

Im Ragnarök bigegnet sich de Thor und d Midgardschlange im Endchampf und de Thor vertrümmeret ere Chopf. Aber won er sich zruggzücht, ghait er tot zäme, well er mit em Gift vo de Midgardschlange i Birüerig choo isch.

• Jan de Vries: Altgermanische Religionsgeschichte; Berlin 1956.
• Rudolf Simek: Lexikon der germanischen Mythologie. Stuttgart (3. Aufl.) 2006. ISBN 978-3-520-36803-4.