Saṃsāra
An saṃsāra (Devanagari: संसार, sarong kataga sa tataramon na Pali/Sanskrito na boot sabihon "kinaban.") Ini man an konsepto nin pagkamundag liwat asin "siklikalidad sa gabos na buhay, bagay, pag-eksister," sarong pundamental na pagtubod sa kadaklan na mga relihiyon sa India.[1][2] Popularmente, iyan an siklo nin kagadanan asin pagkamundag liwat. Sa saṃsāra kun minsan inaapod na mga termino o frase na arog baga kan transmigrasyon/reinkarnasyon, karmikong siklo, o Punarjanman, asin "siklo nin daing katuyohan na pagkaanod, paglagawlagaw o pag - eksister."[1][3][1][4]
An konsepto nin saṃsāra igwang gamot sa post-Vedic literature; An teoriya dai tinotokar sa mismong Vedas.[5][6] Minalataw iyan na nagprogreso na, alagad mayo nin mekanistikong mga detalye, sa kapinonan kan Upanishad. An biyong pagpaliwanag kan doktrinang saṃsāra nakua sramanikong mga hiroan na arog kan enot na Budismo asin Jainismo, siring man an manlaenlaen na grupo nin pilosopiyang Hindu pakalihis kan kabangaan kan ika-1 milenyo BCE. An doktrinang saṃsāra nakatakod sa teoriya nin Hinduismo, asin an katalingkasan gikan sa sa -āra iyo an espiritwal na sentro kan mga tradisyon nin India, siring kan saindang dai pagkaoroyon.[1][7][1][8][1][1][4] An liberasyon sa saṃsāra inaapod na Moksha, Nirvana, Mukti, o Kaivalya.[1][4][9][10]
