Adagia

E 1500 e voe embannet Collecteana Adagiorum Erasmus e Pariz, ennañ 820 a grennlavaroù dastumet gant Erasmus e-kerzh e lennadennoù. Meur a adembannadur kresket a voe goude. Hervez Charles Speroni (1964, p. 1) e oa Collecteana Adagiorum « ar brasañ dastumad [...] adagia berniet biskoazh », pa oa 4151 c'hrennlavar en embannadur 1536 e Basel, an hini diwezhañ a-raok e varv.

Al lavaroù e levr Erasmus

• Festina lente → Σπεῦδε βραδέως.
• Manus manum lavat → Χεῖρ χεῖρα νίπτει, "An eil dorn a walc'h egile".
• Ne sutor ultra crepidam.

E 1556 e voe embannet Adagia an Izelvroad Hadrianus Junius.

Gant Andreas Schottus (1552–1629) :

• Adagia sive Proverbia Graecorum (Antwerp, 1612)
• Adagia sacra Novi Testamenti (1612)

• Đuro Ferić (1739-1820), Adagia illirycae linguae fabulis explicata, barzhonegoù kroatek.

• Kathy Eden. (2001). Friends Hold All Things in Common: Tradition, Intellectual Property and the 'Adages' of Erasmus. New Haven, Conn.: Yale University Press.
• Thomas Greene. (1982). The Light in Troy: Imitation and Discovery in Renaissance Poetry. New Haven, Conn.: Yale University Press.
• G.K. Hunter. (1951). "The Marking of Sententiæ in Elizabethan Printed Plays, Poems, and Romances." The Library 5th series 6. 171-188.
• James McConica. (1991). Past Masters: Erasmus. Oxford University Press.
• Speroni, C. (1964). Wit and wisdom of the Italian Renaissance. Berkeley: University of California Press.

• Lavaroù latin

• Roll al lavaroù en oberenn Erasmus, Universiteit Leiden
• Konkordanz
• UB Basel
• Bibliotheca Augustana
• Adagiorum Chiliades
• The Adagia of Erasmus: versions and sources
• Le Monde Diplomatique