Αδάμαντας Μήλου
24°26′48″E / 36.72528°N 24.44667°E
Ο Αδάμαντας ή Αδάμας είναι το επίνειο και ο κύριος λιμένας της Μήλου, του Νομού Κυκλάδων, με πληθυσμό 1.347 κατοίκων κατά την απογραφή του 2011. Είναι έδρα ομώνυμης δημοτικής κοινότητας.
| Αδάμας | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
| Δήμος | Μήλου |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Κυκλάδων |
| Έκταση | 3, 970 (η κοινότητα) |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 1.268 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Τηλ. κωδικός | 22870 |
Δημοτική κοινότητα
Η δημοτική κοινότητα Αδάμαντα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινόςοικισμός, με έκταση 3,970 χμ² (2011).[1]
Πληθυσμός
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 1.031 |
| 2001 | 1.289 |
| 2011 | 1.347 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 759 |
| 1971 | 872 |
| 1981 | 1.103 |
| 1991 | 1.168 |
| 2001 | 1.391 |
| 2011 | 1.350 |
Γενικά στοιχεία
Βρίσκεται στη βορειοανατολική ακτή του κόλπου της Μήλου. Ο οικισμός δημιουργήθηκε το 1831 από Κρητικούς πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μετά από ψήφισμα της κυβέρνησης Καποδίστρια[7]. Οι δε σημερινοί απόγονοι εκείνων ονομάζονται "Μηλοκρητικοί".
Στους πρόποδες του λόφου, στην παραλία του Αδάμαντα, υπάρχει θερμή πηγή. Ο χώρος είναι κλειστός (δε λειτουργεί), αλλά υπάρχει πινακίδα που δηλώνει ότι εκεί υπάρχουν θερμά λουτρά.
Στη παραλία του Αδάμαντα και σε βάθος περίπου 30 μ. διακρίνονται ίχνη αρχαίων κτισμάτων από τα οποία και συμπεραίνεται ότι εκεί υπήρχε αρχαιότατος οικισμός που καταβυθίσθηκε λόγω καθίζησης του εδάφους[8].
Σημειώνεται ότι κοντά τον Αδάμαντα υπάρχει στρατιωτικό κοιμητήριο Αγγλογάλλων του Κριμαϊκού πολέμου υπενθυμίζοντας ότι ο Αδάμαντας ήταν τότε το ορμητήριο του γαλλικού στόλου. Ακόμη και σήμερα, μια φορά το χρόνο καταπλέει πολεμικό πλοίο του Γαλλικού στόλου για να αποτίσει φόρο τιμής προς τους νεκρούς.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-1945) καταγράφηκαν 50 θάνατοι κατοίκων από την πείνα και τους βομβαρδισμούς.
Παραπομπές
Πηγές
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)