Δικαιοσύνη έργου

Η δικαιοσύνη έργου είναι μια συγκεκριμένη κατηγορία κοινωνικής δικαιοσύνης που σχετίζεται με την εγγενή ανάγκη των ανθρώπων να εξερευνούν και να ενεργούν στα περιβάλλοντά τους με τρόπους που παρέχουν υγιή επίπεδα πνευματικής διέγερσης και επιτρέπουν την προσωπική φροντίδα και ασφάλεια, διαβίωση, ευχαρίστηση και κοινωνική συμμετοχή.

Οι εμπνεύστριες της έννοιας, οι εργοθεραπεύτριες και κοινωνικές επιστημόνισσες Ann Wilcock από την Αυστραλία και Elizabeth Townsend από τον Καναδά, ^[1] υποστηρίζουν ότι η άφθονη έρευνα στις κοινωνικές και συμπεριφορικές επιστήμες καταδεικνύει τις αρνητικές συνέπειες της απομόνωσης, της αισθητηριακής στέρησης, της ανεργίας, του εγκλεισμού, της αποξένωσης και της πλήξης, υποδηλώνοντας ότι η άρνηση των ευκαιριών για εμπλοκή σε σκόπιμες δραστηριότητες που είναι απαραίτητες για την υγεία και την ευημερία δημιουργεί έναν τύπο κοινωνικής αδικίας ή στέρησης έργου, ^[2] που έχει χαρακτηριστεί «αδικία έργου». Συλλογιζόμενες ένα ουτοπικό όραμα ενός κόσμου με «δικαιοσύνη έργου», οι εμπνεύστριες της έννοιας σημειώνουν ότι ενώ «η κοινωνική δικαιοσύνη αφορά τις κοινωνικές σχέσεις και τις κοινωνικές συνθήκες της ζωής, η δικαιοσύνη έργου ασχολείται με το τι κάνουν οι άνθρωποι στις σχέσεις τους και στις συνθήκες για την διαβίωσή τους» (σελ. 84). ^{[3] [4] [5]}