Εκκλησία του Λίχνι
40°38′E / 43.083°N 40.633°E
Η Εκκλησία του Λίχνι της Κοίμησης (γεωργιανά: ლიხნის ტაძარი) είναι μια μεσαιωνική Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία που βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό, στην Αμπχαζία της Γεωργίας. Χρονολογείται του 10ου αιώνα, ενώ οι τοιχογραφίες είναι του 14ου αιώνα. Είναι
| Εκκλησία του Λίχνι | |
|---|---|
| ლიხნის ტაძარი | |
 Η εκκλησία του Λίχνι της Κοίμησης | |
 | |
| Είδος | ορθόδοξη εκκλησία και εκκλησία |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 43°8′23″N 40°37′5″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Λίχνι |
| Τοποθεσία | Αμπχαζία |
| Χώρα | Γεωργία και Αμπχαζία |
| Έναρξη κατασκευής | 10ος αιώνας |
| Υλικά | τούβλο |
| Προστασία | Πολιτισμικά Μνημεία Εθνικής Σημασίας της Γεωργίας |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
_Tolstoy_%26_Kondakov.JPG)
_Tolstoy_%26_Kondakov.JPG)
αναγνωρισμένη ως Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Γεωργίας.[1][2]
Ιστορία
Η εκκλησία χτίστηκε τον 10ο-11ο αιώνα. Οι υφιστάμενες τοιχογραφίες είναι του 14ου αιώνα.
Το 1848 ο Γάλλος ανατολικολόγος Μαρί-Φελισιτέ Μπροσέ μελέτησε τις ιστορικές δομές του Λίχνι και ήταν ο πρώτος που δημοσίευσε τις παρατηρήσεις του: πρόκειται για τα ερείπια ενός φρουρίου του 7ου-8ου αιώνα, εκκλησίες και άλλες δομές ιστορικού ενδιαφέροντος. [3] Επίσης, μελέτησε και αντέγραψε αρκετές από τις επιγραφές της εκκλησίας, όπως μία που αφορά την εμφάνιση του Κομήτη του Χάλεϋ το 1066, επί βασιλείας του Μπαγκράτ Δ' της Γεωργίας.[4][5]
.jpg)
Το 2006, με Προεδρικό διάταγμα, η εκκλησία του Λίχνι αναγνωρίστηκε ως Αμετακίνητο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Γεωργίας. Οι αρμόδιες αρχές της Αμπχαζίας έχουν ξεκινήσει εργασίες διατήρησης του μνημείου από το 2010. Σύμφωνα με τους Γεωργιανούς ειδικούς, τα έργα κινδυνεύουν από παραβίαση της γνησιότητάς τους.[5]
Περιγραφή
Η εκκλησία του Λίχνι είναι θολωτή, τρίκλιτη, σταυροειδής σε ορθογώνια βάση, χτισμένη με λαξευτούς λίθους τοιχοποιίας. Ο θόλος στηρίζεται σε 4 κολόνες. Η οροφή του κτιρίου είναι κεκλιμένη, με κεραμίδια. Στα ανατολικά καταλήγει σε 3 αψιδωτά ημικύκλια, εκ των οποίων το μεσαίο είναι το ιερό με την Αγία Τράπεζα, και εκατέρωθεν αυτού υπάρχουν 2 δωμάτια που προορίζονται για εκκλησιαστική χρήση.
_a.png)
Η εκκλησία έχει 3 εισόδους, στα βόρεια, νότια και δυτικά. Στο εσωτερικό της έχουν διασωθεί ίχνη από τοιχογραφίες του 10ου-11ου αιώνα, αλλά ο υφιστάμενος κύκλος τοιχογραφιών χρονολογείται του 14ου αιώνα. Είναι Παλαιολογικής τεχνοτροπίας με Ελληνιστικά στοιχεία, χαρακτηρίζονται από όμορφους χρωματισμούς, ελαφρώς επιμηκυσμένες ανθρώπινες μορφές που απεικονίζονται με δυναμισμό και εκφραστικότητα.
Στο εξωτερικό οι προσόψεις της είναι επενδυμένες με λίθινες πλάκες. Αναδεικνύουν τις εκλεπτυσμένες και αρμονικές αναλογίες του κτιρίου και δεν έχουν διακοσμήσεις. Διαθέτει πάνω από 10 επιγραφές γραμμένες στα ασομταβρούλι και στα Ελληνικά.
Το συγκρότημα κτιρίων της εκκλησίας περιλαμβάνει καμπαναριό και πέτρινο φράχτη.