2-προπαναμίνη

χημική ένωση
(Ανακατεύθυνση από Ισοπροπυλαμίνη)

Η 2-προπαναμίνη ή 2-αμινοπροπάνιο ή ισοπροπυλαμίνη ή μονοϊσοπροπυλαμίνη (ΜIPΑ: MonoIsoPropylAmine) ή 2-αζωβουτάνιο είναι η πρωτοταγής αμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH(NH2)CH3. Στις συνηθισμένες συνθήκες είναι ένα άχρωμο υγρό με έντονη οσμή που μοιάζει μ' αυτήν της αμμωνίας. Συμπεριφέρεται ως ασθενής βάση αφού είναι αμίνη. Με βάση το χημικό της τύπο, C3H9N, έχει τα ακόλουθα τρία (3) ισομερή θέσης:

  1. Προπαναμίνη-1 ή προπυλαμίνη, μια πρωτοταγής αμίνη.
  2. Ν-μεθυλαιθαναμίνη ή αιθυλομεθυλαμίνη, μια δευτεροταγής αμίνη.
  3. N,N-διμεθυλομεθαναμίνη ή τριμεθυλαμίνη, μια τριτοταγής αμίνη.
2-προπαναμίνη
Γενικά
Όνομα IUPAC2-προπαναμίνη
Άλλες ονομασίεςΙσοπροπυλαμίνη
Μονοϊσοπροπυλαμίνη
2-αμινοπροπάνιο
2-αζωβουτάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύποςC3H9N
Μοριακή μάζα59,11 amu
Σύντομος
συντακτικός τύπος
CH3CH(NH2)CH3
ΣυντομογραφίεςiPrNH2
MIPA
Αριθμός CAS75-31-0
SMILESNC(C)C
InChI1S/C3H9N/c1-3(2)4/h3H,4H2,1-2H3
Αριθμός EINECS200-860-9
Αριθμός RTECSNT8400000
Αριθμός UNP8W26T4MTD
PubChem CID6363
ChemSpider ID6123
Δομή
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης3
1-Προμαναμίνη-1
N-μεθυλαιθαναμίνη
N,N,διμεθυλομεθαναμίνη
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης-95,2 °C
Σημείο βρασμού32,4 °C
Πυκνότητα722 kg/m3
Διαλυτότητα
στο νερό
Αναμείξιμο
Δείκτης διάθλασης ,
nD
1,3742 (20 °C)
ΕμφάνισηΆχρωμο υγρό
Χημικές ιδιότητες
pKa10,63 (iPrNH3+)
Ελάχιστη θερμοκρασία
ανάφλεξης
-51 °C
Σημείο αυτανάφλεξης402 °C
Επικινδυνότητα
Εξαιρετικά εύφλεκτο (F+)
Ερεθιστικό (Xi)
Φράσεις κινδύνουR12, R36/37/38
Φράσεις ασφαλείας(S2), S16, S26, S29
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Ονοματολογία

Η ονομασία «2-προπαναμίνη» προέρχεται από την ονοματολογία κατά IUPAC. Συγκεκριμένα, το πρόθεμα «προπ-» δηλώνει την παρουσία τριών (3) ατόμων άνθρακα ανά μόριο της ένωσης, το ενδιάμεσο «-αν-» δείχνει την παρουσία μόνο απλών δεσμών μεταξύ ατόμων άνθρακα στο μόριο και η κατάληξη «-αμίνη» φανερώνει ότι περιέχει μια αμινομάδα ως κύρια χαρακτηριστική ομάδα. Ο αριθμός θέσης «2-» δηλώνει τη θέση του ατόμου άνθρακα με το οποίο ενώνεται η αμινομάδα, ώστε να διαχωρίζονται τα ισομερή θέσης.

Δομή

Η δομή της μπορεί να βρεθεί αν αντικατασταθεί ένα άτομο υδρογόνου από ένα μόριο αμμωνίας με ισοπροπύλιο.

Δεσμοί[1]
Δεσμόςτύπος δεσμούηλεκτρονική δομήΜήκος δεσμούΙονισμός
C-Hσ2sp3-1s109 pm3% C- H+
C-Cσ2sp3-2sp3154 pm
C-Nσ2sp3-2sp3152 pm6% C+ Ν-
Ν-Hσ2sp3-1s101,7 pm17% N- H+
Κατανομή φορτίων
σε ουδέτερο μόριο
N-0,40
C#1,3-0,09
C#2+0,03
H(CH2)+0,03
H(NH2)+0,17

Παραγωγή

Με προπανόλη-2 και αμμωνία

Η προπυλαμίνη παράγεται βιομηχανικά συνήθως με επίδραση αμμωνίας (NH3) σε προπανόλη-2 (CH3CH(OH)CH3) με την παρουσία νικελίου και χαλκού ως καταλύτη[2]:

  • Συμπαρασκευάζονται διισοπροπυλαμίνη και τριισοπροπυλαμίνη. Η χημική κινητική καθορίζει την τελική αναλογία αυτών των προϊόντων.

Με χλωριούχο αμμώνιο και προπανόνη

Με επίδραση χλωριούχου αμμωνίου (NH4Cl) σε προπανόνη (CH3COCH3) παράγεται αρχικά υδροχλωρική προπανιμίνη-2 (CH3C(=NH)CH3Cl) και έπειτα υδροχλωρική προπαναμίνη-2. Η τελευταία με υδροξείδιο του νατρίου (NaOH) δείνει καθαρή προπαναμίνη-2[3]:

  • Μια παραλλαγή της παραπάνω είναι η επίδραση αμμωνίας σε προπανάλη, που δίνει προπανιμίνη-1, και στη συνέχεια υδρογόνωση της τελευταίας:

Με αμμωνία και ισοπροπυλαλογονίδιο

Με επίδραση αμμωνίας (NH3) σε ισοπροπυλαλογονίδιο (CH3CHXCH3, μέθοδος Hofmann)[4]:

  • Συμπαράγονται διισοπροπυλαμίνη και τριισοπροπυλαμίνη. Η χημική κινητική καθορίζει την τελική αναλογία αυτών των προϊόντων.

Με αναγωγή αζωτούχων ενώσεων

1. Με αναγωγή 2-νιτροπροπανίου (CH3CH(NO2)CH3)[5]:

2. Με αναγωγή προπανιμίνης-2 (CH3C(=NH)CH3)[6]:

Με αποικοδόμηση μεθυλοπροπαναμιδίου

Με αποικοδόμηση μεθυλοπροπαναμιδίου ((CH3)2CHCH2CONH2, μετάθεση Hofmann)[7]:

  • Το BrOK παράγεται επιτόπου («in citu») με την αντίδραση:

Με χλωραμίνη σε ισοπροπυλομαγνησιοαλογονίδιο

Με επίδραση χλωραμίνης (NH2Cl) σε ισοπροπυλομαγνησιοαλογονίδιο (CH3CH(MgX)CH3)[8]:

Με προσθήκη αμμωνίας σε προπένιο

Με προσθήκη αμμωνίας (NH3) σε προπένιο, παράγεται προπαναμίνη-2[9]:

Χημικές ιδιότητες και παράγωγα

Συμπεριφορά βάσης

Παράγει άλατα με οξέα. Π.χ.:

Αλκυλίωση

Αντιδρά με αλκυλαλογονίδια (RX), παράγοντας δευτεροταγείς αμίνες:

Ακυλίωση

Αντιδρά με ακυλαλογονίδια (RCOX), παράγοντας δευτεροταγή αμίδια:

Ιμίνες

Με καρβονυλικές ενώσεις δίνει ιμίνες. Π.χ. με αλδεΰδες (RCHO):

Οξείδωση

Οξείδώνεται με υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2) παράγοντας 2-νιτροπροπάνιο:

Προσθήκη

1. Προσθήκη σε διπλούς δεσμούς. Π.χ. με αιθένιο δίνει N-αιθυλοπροπαναμίνη-2:

2. Προσθήκη σε τριπλούς δεσμούς.. Π.χ. με αιθίνιο δίνει αρχικά N-ισοπροπυλαιθεναμίνη, και στη συνέχεια την ταυτομερή της N-ισοπροπυλαιθανιμίνη:

3. Προσθήκη σε συζηγείς διπλούς δεσμούς. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 δίνει N-ισοπροπυλοβουτεν-2-αμίνη-1:

4. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ισοκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με κυκλοπροπάνιο δίνει Ν-προπυλοπροπαναμίνη-2:

5. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με εποξυαιθάνιο δίνει 2-ισοπροπυλαμιναιθανόλη[10]:

Παρεμβολή καρβενίων

  • Τα καρβένια μπορούν παρεμβληθούν στους δεσμούς C-Η και N-H. Π.χ. με μεθυλένιο έχουμε[11]:

  • Η αντίδραση είναι ελάχιστα εκλεκτική και αυτό σημαίνει ότι κατά προσέγγιση έχουμε:
1. Παρεμβολή στους έξι (6) συνολικά δεσμούς CH2-H. Παράγεται βουταναμίνη-2.
2. Παρεμβολή στον ένα (2) δεσμούς C-H. Παράγεται 2-μεθυλοπροπαναμίνη-2.
3. Παρεμβολή στους δυο (2) δεσμούς ΝH-H: 2. Παράγεται N-μεθυλυλοπροπαναμίνη-2.

Προκύπτει επομένως μίγμα βουταναμίνης-2 ~67%, 2-μεθυλοπροπαναμίνης-2 ~11% και Ν-μεθυλοπροπαναμίνης-2 ~22%.

Εφαρμογές

Οι κύριες χρήσεις της προπαναμίνης-2 είναι σε σκευάσματα ζιζανιοκτόνων, ως κανονιστικό μέσο για πλαστικά, ως ενδιάμεσο οργανικών συνθέσεων υλικών επικάληψης, για την παραγωγή πλαστικών, φυτοφαρμάκων και άλλων, ως ένα ενδιάμεσο προϊόν της βιομηχανίας πετροχημικών.

Ακόμη, μαζί με την προπανόλη-2 χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή κάποιων δυαδικών χημικών όπλων, ως ένα μίγμα που αποκαλείται OPA και το οποίο σε μείξη με το μεθυλοφωσφονυλοδιφθορίδιο (γνωστό στους στρατιωτικούς ως DF) παράγει το σαρίν.

Σημειώσεις και αναφορές

Πηγές

  1. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  2. «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
  3. Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  4. Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ ΈκδοσηΘεσσαλονίκη 1991
  5. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
  6. Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
  7. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
  8. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985