Κάλουμ Άιλοτ
Ο Κάλουμ Άιλοτ είναι Βρετανός οδηγός αγώνων[2] ο οποίος είναι ο επίσημος οδηγός δοκιμών για τη Σκουντερία Φερράρι και δοκιμαστικός-εφεδρικός οδηγός για την Alfa Romeo για τη σεζόν του 2021 στη Φόρμουλα 1.[3] Αυτή τη στιγμή είναι μέλος της Ferrari Driver Academy[4] και αγωνίζεται στο GT World Challenge Europe Endurance Cup με την Iron Lynx. Ο Άιλοτ ήταν ο δεύτερος στο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 2 το 2020, πίσω από τον Μικ Σουμάχερ.
| Κάλουμ Άιλοτ | |
|---|---|
.png) Ο Αίλοτ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου στο Γκραν Πρι του Μακάο το 2018 | |
| Εθνικότητα |  Βρετανός |
| Γέννηση | 11 Νοεμβρίου 1998 Κέιμπριτζ, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Καριέρα στην Φόρμουλα 2 | |
| Σεζόν Ντεμπούτου | 2017 |
| Πρώην Ομάδες | Trident Charouz UNI-Virtuosi Racing |
| Αγώνες | 47 |
| Νίκες | 3 |
| Βάθρα | 8 |
| Poles | 9[α] |
| Ταχύτεροι Γύροι | 0 |
| Καλύτερος τερματισμός | 2ος το 2020 |
| Προηγούμενές Σειρές | |
| 2018 2015–17 2015 | GP3 Series Formula 3 European Championship Toyota Racing Series |
Καριέρα
Καρτ
Ο Άιλοτ θεωρήθηκε από μερικούς ως ένας από τους πιο επιτυχημένους οδηγούς καρτ της γενιάς του.[5] Κάνοντας το ντεμπούτο του το 2008, είδε την πρώτη του νίκη το 2011 στα Formula Kart Stars και τερμάτισε τρίτος στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Karting για νέους, και στα δύο στη κατηγορία KF3. Παρέμεινε στο KF3 με την Chiesa Corse Team για τη σεζόν του 2012, με μεγάλη επιτυχία. Ο Άιλοτ έβαλε τον εαυτό του στο ραντάρ σε ηλικία 13 ετών κερδίζοντας το WSK Masters Series, το WSK Final Cup και τερματίζοντας ως δεύτερος στο WSK Euro Series και το CIK-FIA World Cup. Επιλέχθηκε ως ο νεότερος WSK οδηγός της χρονιάς. Το 2013 αγωνίστηκε στις κατηγορίες KF και KF2 και κέρδισε το Trofeo delle Industrie μαζί με το WSK Final Cup. Το 2014, με την Zanardi Strakka Racing, τερμάτισε τέταρτος στο CIK-FIA World Cup, τρίτος στο WSK Champions Cup, και κέρδισε το WSK Super Masters Series, καθώς και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα CIK-FIA.
Toyota Racing Series
Ο Κάλουμ Άιλοτ έκανε το ντεμπούτο του στο Toyota Racing Series στη Νέα Ζηλανδία με την ETEC Motorsport, χρησιμοποιώντας κράνος με τη Red Bull, ανεπίσημα ανακοινώνοντας τον εαυτό του ως μέλος του προγράμματος ανάπτυξης οδηγών της Red Bull.[6] Πήρε την τέταρτη θέση στον έβδομο αγώνα και στο Taupo ήταν ο ταχύτερος στα δοκιμαστικά. Στο Manfeild τερμάτισε κοντά στο βάθρο. Τερμάτισε 16ος στο πρωτάθλημα, όντας γρήγορος στις κατατακτήριες και στα δοκιμαστικά, έχανε πολύ στον ρυθμό του αγώνα.
Φόρμουλα 3
Ο Άιλοτ ανέβηκε στη Φόρμουλα 3 το 2015, αγωνιζόμενος στη Ευρωπαϊκή Φόρμουλα 3 με την Carlin σε ηλικία 16 ετών. Παρά το γεγονός ότι ήταν αρχάριος, ο ρυθμός του τον έθεσε ως έναν από τους διεκδικητές του τίτλου πριν από την έναρξη της σεζόν.[7] Δοκίμασε μηχανήματα F3 και Formula Renault 2.0 για να συγκεντρώσει εμπειρία πριν από το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 3.[8] Στις δοκιμές πριν από την έναρξη της σεζόν, ο Αίλοτ έκανε τις πρώτες του εντυπώσεις, τερματίζοντας έκτος στην πρώτη του συλλογική δοκιμή[9] και δεύτερος σε υγρές συνθήκες τη δεύτερη ημέρα.[10] Ο Άιλοτ πέτυχε ένα βάθρο στο Nürburgring, τερμάτισε έβδομος στο πρωτάθλημα των Rookie και δωδέκατος στη γενική κατάταξη.
Το 2016, ο Άιλοτ άλλαξε στην Van Amersfoort Racing μαζί με τους πρωτάρηδες Πέδρο Πικέ, Χαρρισον Νιούι και Αντουάν Ουμπέρ. Στον δεύτερο αγώνα του πρώτου γύρου στο Paul Ricard, πήρε την πρώτη του νίκη στο άθλημα και ακολουθώντας με μια δεύτερη στο Red Bull Ring φέρνοντας τον στην 6η θέση συνολικά.
Στις 22 Νοεμβρίου του 2016, επιβεβαιώθηκε ότι θα αγωνιζόταν με την Prema Powerteam για το 2017.[11] Τερματίζοντας στην τέταρτη θέση, χάνοντας από τον συμπαίκτη του Μαξιμίλιαν Γκούνθερ για 39 πόντους. Κέρδισε έξι αγώνες και τερμάτισε άλλους έξι στο βάθρο.
GP2 Series
Τον Δεκέμβριο του 2016, Δοκίμασε με την ART Grand Prix στις δοκιμές μετά τη σεζόν στη Yas Marina.[12]
GP3 Series
Μετά από δοκιμές στο Άμπου Ντάμπι, ανακοινώθηκε ότι ο Άιλοτ ήταν προγραμματισμένος να αγωνιστεί με την ART Grand Prix στο GP3 για το 2018.[13] Τερμάτισε στην 3η θέση, μόνο πίσω από τους συμπαίκτες του Νικίτα Μαζέπιν και τον αείμνηστο Αντουάν Ουμπέρ. Πέτυχε επτά βάθρα, δύο από αυτά να είναι νίκες.
Φόρμουλα 2
Τον Ιούλιο του 2017, ο Άιλοτ έκανε το ντεμπούτο του στον έκτο γύρο στο Silverstone με την Trident Racing.[14] Τερμάτισε και τους δύο αγώνες εκτός της δεκάδας.[15]
Το επόμενο έτος, ο Άιλοτ συμμετείχε στη δοκιμή στο τέλος σεζόν με την Trident και Charouz.[16][17]
Τον Ιανουάριο του 2019, ανακοίνωσε την πλήρη ένταξη του στην Sauber Junior Team της Charouz μαζί με τον Χουάν Μανουέλ Κορέα.[18] Ολοκλήρωσε τη σεζόν στην 11η θέση, εξασφαλίζοντας δύο βάθρα στους αγώνες σπριντ της Καταλονίας και του Σότσι μαζί με την παρθενική του pole στη Μόντσα.
Για τη σεζόν του 2020, ο Άιλοτ αποχώρησε από την Charouz και μεταφέρθηκε UNI-Virtuosi Racing μαζί με τον Γκουάνγιου Τζόου. Παρέμεινε μέλος της Ακαδημίας Οδηγών Ferrari. Πήρε την πρώτη του νίκη στη Φόρμουλα 2 στον εναρκτήριο αγώνα στο Red Bull Ring, αφού ο κάτοχος της pole Τζόου υπέστη ηλεκτρικά προβλήματα.[19][20] Ολοκλήρωσε τη σεζόν με 3 νίκες, 5 Pole και 6 βάθρα, τερματίζοντας δεύτερος, πίσω από τον Γερμανό Μικ Σουμάχερ.
Φόρμουλα 1
Ο Άιλοτ εισήχθη στην ακαδημία της Red Bull το 2015 πριν από το ντεμπούτο του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Φόρμουλα 3,[21] ωστόσο αποχώρισε από το πρόγραμμα στο τέλος της σεζόν μετά από μια αποτυχημένη καμπάνια.[22] Αφού τερμάτισε τέταρτος στο πρωτάθλημα το 2017, έγινε μέλος της Ακαδημίας Οδηγών της Φερράρι.
Ο Άιλοτ είχε την πρώτη του εμπειρία με μονοθέσιο της Φόρμουλα 1 κατά τη διάρκεια της δοκιμής εντός σεζόν το 2019 στη πίστα της Καταλονίας, οδηγώντας την C38 της Alfa Romeo. Συμπλήρωσε 41 γύρους πριν το τρέξιμό του διακοπεί μετά από ένα ατύχημα στη 3η στροφή.[23] Ο Αίλοτ επρόκειτο να έκανε το ντεμπούτο του το Σαββατοκύριακο κατά τα πρώτα δοκιμαστικά (FP1) στο Γκραν Πρι του Άιφελ το 2020, οδηγώντας για την ομάδα της Haas, αλλά ακυρώθηκε λόγω του κακού καιρού.[24][25]
Αφού εμφανίστηκε στις δοκιμές μετά τη σεζόν για την Alfa Romeo τον Δεκέμβριο του 2020, ανακοινώθηκε ότι θα αναλάμβανε το ρόλο του δοκιμαστή στη Φερράρι για το 2021.[26] Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς διορίστηκε ως δεύτερος εφεδρικός οδηγός της Alfa, μοιραζόμενος τα καθήκοντά του με τον Ρόμπερτ Κουμπίτσα. Εμφανίστηκε στα πρώτα δοκιμαστικά στο Γκραν Πρι Πορτογαλίας και Αυστρίας, με τον αριθμό 98.[27]
IndyCar
Juncos Hollinger Racing (2021–)
2021
Ο Άιλοτ υπέγραψε με την Juncos Hollinger Racing με έδρα την Ινδιανάπολη για τους τρεις τελευταίους αγώνες του πρωταθλήματος του 2021.[28] Έκανε το ντεμπούτο του στο Γκραν Πρι του Πόρτλαντ, όπου τερμάτισε 25ος, συμπληρώνοντας μόνο 77 από τους 110 γύρους λόγω μηχανικής βλάβης στη μέση του αγώνα.[29] Στο Firestone Grand Prix του Monterey, τράκαρε με το αυτοκίνητό του κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, αν και δεν τραυματίστηκε από το ατύχημα. Τερμάτισε στην 22η θέση, έναν γύρο πίσω από τον πρωτοπόρο. Στο Acura Grand Prix του Long Beach, ο Άιλοτ προκρίθηκε 18ος. Ωστόσο, αφού συμπλήρωσε 47 από τους 85 γύρους, αναγκάστηκε να αποσυρθεί με μηχανικό πρόβλημα, τερματίζοντας 26ος.[30][31]
2022
.jpg)
Στις 24 Σεπτεμβρίου 2021, ο Άιλοτ ανακοίνωσε ότι θα παρέμενε στην Juncos Hollinger Racing και θα αγωνιζόταν με πλήρη απασχόληση για την ομάδα το 2022.[32][33]
Μετά από ένα ατύχημα στο Indianapolis 500 εκεινής της χρονιάς, ο Άιλοτ έσπασε το δεξί του χέρι και δεν του δόθηκε ιατρική άδεια για να αγωνιστεί στο Chevrolet Detroit Grand Prix, το οποίο πραγματοποιήθηκε το επόμενο Σαββατοκύριακο.[34][35] Έκανε την επιστροφή του στο Sonsio Grand Prix στο Road America, όπου τερμάτισε 11ος.[36][37]
Στις 28 Ιουλίου 2022, ανακοινώθηκε ότι ο Άιλοτ υπέγραψε επέκταση δύο ετών με την Juncos Hollinger Racing, διατηρώντας τον στην ομάδα μέχρι το 2024.[38]