Λάνγκαρ (Σιχισμός)

Η λέξη λάνγκαρ προέρχεται από τη γλώσσα Παντζάμπι.^[4][5] Η ιδέα για τη λάνγκαρ ήταν μια καινοτόμος φιλανθρωπική κίνηση και σύμβολο ισότητας, η οποία εισήχθη από τον ιδρυτή του Σιχισμού, Γκουρού Νάνακ Ντεβ, περίπου το 1500.^[6] Οι ρίζες τέτοιων φιλανθρωπικών θεσμών κοινοτικών κουζινών που τρέχουν με τη βοήθεια εθελοντών είναι πολύ παλιές στην Ινδική παράδοση. Ο Κινέζος Βουδιστής προσκυνητής Άι Τσινγκ (7ος αιώνας μ.Χ.) έγραψε για μοναστήρια με τέτοιου είδους εθελοντική δράση.^[7][8] Παρομοίως, Ινδουιστικοί ναοί της εποχής της Αυτοκρατορίας Γκούπτα είχαν προσαρτημένες κουζίνες και ξενώνες τις οποίες ονόμαζαν Dharma-shala ή Dharma-sattra, για να προσφέρουν φαγητό σε ταξιδευτές και φτωχούς δωρεάν, ή για οποιαδήποτε προσφορά μπορούσαν να αφήσουν.^[9][10] Η ύπαρξη αυτών των κοινοτικών κουζινών και ξενώνων αποδεικνύονται σε επιγραφικά στοιχεία και, σε κάποιες περιπτώσεις, σε ορισμένα μέρη της Ινδίας αναφέρονται ως Satram, Choultry ή Chathram.^[11][12]

Μια σχετική ιδέα αναδύθηκε από τις πρακτικές του Μπαμπά Φαρίντ, έναν Σούφι άγιο που ζούσε στην περιοχή του Παντζάμπ κατά τον 13ο αιώνα, και ο οποίος πρόσφερε τα γλυκά που του έφερναν οι επισκέπτες του στους χαλιφάς και στους κοινούς ακολούθους του. Με τον καιρό, αυτή η ιδέα αναπτύχθηκε στην λάνγκαρ-χάνα κοντά στο μαυσωλείο του, μια πρακτική που καταγράφεται στο βιβλίο Jawahir al-Faridi, το οποίο συντάχθηκε το 1623.^[13] Σύμφωνα με τον Αρβίντ-Παλ Σινγκ Μαντέρ, έναν καθηγητή των Σιχ Σπουδών, οι κοινοτικές κουζίνες λειτουργούσαν ήδη στο Παντζάμπ από Μουσουλμάνους Σούφι και από Ινδουιστές Γκοραχνάτ όταν ο Γκουρού Νάνακ Ντεβ ίδρυσε τον Σιχισμό.^[14] Ωστόσο, ο Γκουρού Νάνακ Ντεβ τις ανέπτυξε ως μέρος του θεσμικού πλαισίου που βοήθησε την εξέλιξη της κοινότητας χωρίς προκαταλήψεις.^[14]

Στον Σιχισμό, η πρακτική της λάνγκαρ, ή δωρεάν κουζίνας, πιστεύεται πως ξεκίνησε από τον πρώτο Σιχ-Γκουρού, Γκουρού Νάνακ Ντεβ. Σχεδιάστηκε για να υποστηρίξει την αρχή της ισότητας ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως θρησκείας, κάστας, χρώματος, πίστης, ηλικίας, φύλου ή κοινωνικής θέσης.

Ο δεύτερος Σιχ-Γκουρού, Γκουρού Ανγκάντ, μνημονεύεται στην Σιχ παράδοση για τη συστηματοποίηση του θεσμού σε όλους τους Σιχ ναούς, όπου οι επισκέπτες από κοντά ή μακριά, μπορούσαν να έχουν ένα δωρεάν απλό γεύμα σε κοινόχρηστο καθιστικό.^[15][16] Έθεσε επίσης κανόνες και εκπαιδευτικές μεθόδους για τους εθελοντές οι οποίοι βοηθούσαν στην κουζίνα, δίνοντας έμφαση στο να της συμπεριφέρονται ως έναν χώρο ανάπαυσης και καταφυγίου, καθώς επίσης και το να είναι πάντα ευγενικοί και φιλόξενοι προς όλους τους επισκέπτες.^[15]

Ο τρίτος Σιχ-Γκουρού, Γκουρού Αμάρ Ντας, ήταν αυτός που καθιέρωσε τη λάνγκαρ ως έναν διακεκριμένο θεσμό και απαιτούσε από τους ανθρώπους να τρώνε μαζί ανεξαρτήτως της κάστας και της κλάσης τους.^[17] Ενθάρρυνε την πρακτική και έκανε όλους όσους τον επισκέπτονταν να παρευρεθούν στην λάνγκαρ πριν του μιλήσουν.^[18]

Σήμερα, οι λάνγκαρς λαμβάνουν χώρα σε ιερούς ναούς (γκουντβάρας) σε όλο τον κόσμο, μερικοί από τους οποίους ελκύουν και άστεγους, σύμφωνα με αναφορές ειδήσεων. Οι Σιχ εθελοντές τους προσφέρουν φαγητό χωρίς καμία διάκριση, όπως και στους υπόλοιπους Σιχ πιστούς ή μη επισκέπτες.^[19][20][21] Οι μεγαλύτεροι Ινδικοί και υπερπόντιοι γκουντβάρας λειτουργούν λάνγκαρ όπου οι τοπικές κοινότητες, μερικές φορές αποτελούμενες από εκατοντάδες ή χιλιάδες επισκέπτες, ενώνονται και τρώνε όλοι μαζί ένα απλό χορτοφαγικό γεύμα.^[22]

• Michel Desjardins; Ellen Desjardins (2009). «Food that Builds Community: The Sikh Langar in Canada». Cuizine: The Journal of Canadian Food Cultures (Consortium Erudit) 1 (2). doi:10.7202/037851ar.