Μάχη του Κιλιμαντζάρο

37°21′12″E / 3.07583°S 37.35333°E / -3.07583; 37.35333

Η Μάχη του Κιλιμαντζάρο (Αγγλικά: Battle of Kilimanjaro) στην Περιοχή Λονγκίντο έλαβε χώρα στη Γερμανική Ανατολική Αφρική τον Νοέμβριο του 1914 και ήταν μια πρώιμη συμπλοκή κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πόλεμου στην Εκστρατεία της Ανατολικής Αφρικής.

Μάχη του Κιλιμαντζάρο
(Battle of Kilimanjaro)
Εκστρατεία Ανατολικής Αφρικής
Έφιππο βοηθητικό στρατιωτικό σώμα εθελοντών αποίκων του 8ου Γερμανικού Λόχου Τυφεκιοφόρων, 1914.[1]
Χρονολογία3 Νοεμβρίου 1914
ΤόποςΚιλιμαντζάρο, Γερμανική Ανατολική Αφρική
ΈκβασηΑποφασιστική νίκη των Γερμανών
Αντιμαχόμενοι
Ηγετικά πρόσωπα
Ταγματάρχης Georg Kraut
Ταξίαρχος J. M. Stewart
Δυνάμεις
80 Γερμανοί
600 Ασκάρι[2]
[Σημ. 1][Υποσημ. 1][Υποσημ. 2]
1500[2]
Απώλειες
52 (νεκροί)[2]

Ιστορικό

Η κατάκτηση της Γερμανικής Ανατολικής Αφρικής από τους Βρετανούς, σχεδιάστηκε ως εισβολή με τη μορφή δίκρανου στη Γερμανική αποικία, με το ένα κέρας προς την πόλη της Τάνγκα και το άλλο στον οικισμό του Λονγκίντο στην πλαγιά του Όρους Κιλιμαντζάρο. Το σχέδιο είχε καταρτιστεί από τη διάσκεψη του επιτελείου στη Μομπάσα με τον υποστράτηγο[Σημ. 2] Arthur Aitken στο γενικό πρόσταγμα. Το πρώτο και μεγαλύτερο κέρας ήταν η προώθηση προς την Τάνγκα από τη Βρετανική Ινδική Εκστρατευτική Δύναμη «Β», αποτελούμενη από 8.000 άνδρες και οργανωμένη σε δυο ταξιαρχίες.[εκκρεμεί παραπομπή]

Το δεύτερο κέρας θα ήταν η επίθεση στη άμυνα των Γερμανών στη Λονγκίντο στα βόρεια του Κιλιμαντζάρο, κατόπιν να μεταστραφούν νοτίως και να καταλάβουν το Neu Moshi, τον δυτικό τερματικό σταθμό του σιδηροδρόμου Ουσαμπάρα ή της Βόρειας Σιδηροδρομικής Γραμμής. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Charles Miller, «ο στόχος για την κατάληψη του Λονγκίντο ήταν να συμπιεστεί η Γερμανική Schutztruppe (αποικιακή δύναμη)[Σημ. 3] στο άνω άκρο, της διακοσίων μιλίων μήκους κέρας.».[3] Η περιοχή ήταν σημαντικός καταυλισμός των Γερμανών με εδραιωμένες φυτείες αγαύης, καφέ καθώς και άλλων προσοδοφόρων καλλιεργειών στο βόρειο άκρο των υψιπέδων των Ουσαμπάρα. Δεδομένου ότι μικρές Γερμανικές ομάδες επιδρομών είχαν ήδη αρχίσει να πραγματοποιούν ενέδρες στα Βρετανικά αποσπάσματα και να επιτίθενται στον σιδηρόδρομο της Ουγκάντα, η καταστροφή των Γερμανικών δυνάμεων στην περιοχή που συνορεύει με τη Βρετανική Ανατολική Αφρική αποτελούσε βασικό στόχο του Βρετανικού σχεδίου δράσης. Αργότερα, ο Miller έγραψε «στα χαρτιά, η στρατηγική ήταν αλάνθαστη.»[4]

Περί τα τέλη Οκτωβρίου του 1914, το Βρετανικό Ινδικό Εκστρατευτικό Σώμα «C» διοικούμενο από τον Ταξίαρχο[Σημ. 4] J. M. Stewart, συγκεντρώθηκε με 4.000 άνδρες πλησίον των συνόρων της Βρετανικής και Γερμανικής Ανατολικής Αφρικής. Η ταξιαρχία συμπεριελάμβανε εθελοντές αποίκους που αυτοαποκαλούνταν East Africa Mounted Rifles (Τυφεκιοφόροι Ιππείς Ανατολικής Αφρικής).[5] Εσφαλμένες αναφορές πληροφοριών, εκτιμούσαν στην περιοχή, τη Γερμανική στρατιωτική παρουσία να αγγίζει τους 200 άνδρες· ωστόσο, υπήρχαν 600 ασκάρι (askaris) σε τρεις λόχους.[Σημ. 5] συν τους εθελοντές αποίκους του 8ου Schützenkompagnie [λόχου τυφεκιοφόρων] αποτελούμενου από 86 νεαρούς έφιππους Γερμανούς.[6]

Η Μάχη

Έφιππη περίπολος Γερμανών εθελοντών αποίκων, 1914.

Στις 3 Νοεμβρίου 1914, περί τους 1.500 Ινδοί από το Παντζάμπ της Βρετανικής δύναμης, ανέβηκαν την πλαγιά πλησίον του Λονγκίντο κατά τη νύκτα και υπό το φως της ημέρας με την πρωινή ομίχλη, βρέθηκαν μεταξύ διασταυρούμενων πυρών από την ισχυρή Γερμανική αμυντική θέση. Η μεγάλη δύναμη του Ινδικού πεζικού πολέμησε καλά όταν αντεπιτέθηκε, μολαταύτα, κατά τη διάρκεια της ημέρας οι Βρετανοί επιτιθέμενοι δεν προχώρησαν, αλλά υπέστησαν σημαντικές απώλειες.[εκκρεμεί παραπομπή]

Περί τα μέσα του πρωινού, μια έφιππη περίπολος του 8ου Γερμανικού Λόχου Τυφεκιοφόρων έπληξε μια Βρετανική φάλαγγα ανεφοδιασμού, αποτελούμενη από 100 περίπου μουλάρια τα οποία μετέφεραν κυρίως νερό για τα στρατεύματά τους και που αιφνιδιάστηκε από τους Γερμανούς ιππείς. Κάποιοι από τους μεταφορείς στη φάλαγγα, πανικοβλήθηκαν και εγκατέλειψαν τα φορτία, αφήνοντας πίσω τους τρόφιμα, πυρομαχικά και εξοπλισμό. Οι Βρετανοί αξιωματικοί, με τα στρατεύματά τους τώρα, ευρέως διασκορπισμένα, περίμεναν μέχρι που σκοτείνιασε, καθόρισαν την κατάστασή τους ως ‘ανυποστήρικτη’, οπότε αποχώρησαν, κατέβηκαν από το βουνό και επέστρεψαν στη Βρετανική Ανατολική Αφρική έχοντας καταφέρει τίποτα.[7][8] Αυτή η ήττα των εισβολέων, από μια δύναμη μικρότερη από το ήμισυ του μεγέθους των, έπληξε το ηθικό, ιδιαιτέρως μεταξύ των Βρετανών αποικιακών εθελοντών.[9]

Επακόλουθο

Η επίθεση του βόρειου κέρατος στο Λονγκίντο, αποσκοπούσε στον αντιπερισπασμό. Ο Byron Farwell αναφέρει ότι «η κύρια προσπάθεια, ήταν η φιλόδοξη αμφίβια επίθεση στο λιμένα της Τάνγκα» η οποία άρχισε στις 2 Νοεμβρίου 1914.[10]

Με το βόρειο κέρας που αντιπροσώπευαν οι λόχοι των askari, μεταφέρθηκαν σιδηροδρομικώς στην Τάνγκα, προκειμένου να βοηθήσουν το αντικρουόμενο νότιο κέρας.[11]

Δείτε επίσης

Σημειώσεις

Παραπομπές σημειώσεων

Υποσημειώσεις

Παραπομπές υποσημειώσεων

Παραπομπές

Βιβλιογραφία

  • (Αγγλικά) Farwell, Byron. The Great War in Africa, 1914–1918. New York: W. W. Norton & Company, 1989. (ISBN 0-393-30564-3)
  • (Αγγλικά) Hoyt, Edwin P. Guerilla: Colonel von Lettow-Vorbeck and Germany's East African Empire. New York: Macmillan Publishing Co., Inc. 1981; and London: Collier Macmillan Publishers. 1981. (ISBN 0-02-555210-4)
  • (Αγγλικά) Miller, Charles. Battle for the Bundu: The First World War in German East Africa. London: Macdonald & Jane's, 1974; and New York: Macmillan Publishing Co., Inc. 1974. (ISBN 0-02-584930-1)