Μαυρίκιος Ιωσήφ της Σαβοΐας
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: Ονόματα και ονομασίες Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. (Σήμανση: 12.03.2017) |
Ο Μαυρίκιος Ιωσήφ (Maurizio Giuseppe di Savoia, 13 Δεκεμβρίου 1762 - 2 Σεπτεμβρίου 1799) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν δούκας του Μομφερράτου (1762 - 1799).[1] Τοποθετήθηκε διοικητής στο Σάσσαρι, βορειοδυτικά του νησιού, από τον αδελφό του, Βασιλιά της Σαρδηνίας, αλλά απεβίωσε από ελονοσία.
| Μαυρίκιος Ιωσήφ | |
|---|---|
 Μαυρίκιος Ιωσήφ της Σαβοΐας. | |
Δούκας του Μονφεράτου | |
| Περίοδος | 1762 - 1799 |
| Γέννηση | 13 Δεκεμβρίου 1762 Βασιλικό Ανάκτορο του Τορίνο, Τορίνο |
| Θάνατος | 2 Σεπτεμβρίου 1799 (36 ετών) Παλάτσο Καρκασσόνα, Σαρδηνία |
Πλήρες όνομα | |
Μαυρίκιος Ιωσήφ Μαρία | |
| Οίκος | Σαβοΐας |
| Πατέρας | Βίκτωρ Αμεδαίος Γ΄ |
| Μητέρα | Μαρία Αντωνία Φερδινάνδη της Ισπανίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
Ο Μαυρίκιος Ιωσήφ Μαρία γεννήθηκε στο Βασιλικό Ανάκτορο του Τορίνο και ήταν τριτότοκος γιος του Βίκτωρα Αμεδαίου Γ΄ της Σαρδηνίας και της Μαρίας Αντωνίας Φερδινάνδης των Βουρβόνων, κόρης του Φιλίππου Ε΄ της Ισπανίας. Του αποδόθηκε, την ημέρα της γέννησής του, ο τίτλος του Δούκα Μομφερράτου και η πόλη του Μομφερράτου, το Καζάλε Μονφερράτο, έκανε μεγάλη εορτή την ημέρα εκείνη προς τιμήν του.[2] Του δόθηκε ως πρόσοδος (appanage) το ποσό των 20.000.000 σκούδων του Πεδεμοντίου.[3]
Κατά την προέλαση του Ναπολέοντα στο Πεδεμόντιο διέφυγε μαζί με τα αδέλφια του Βίκτωρα Εμμανουήλ, Κάρολο Φήλικα και Ιωσήφ Βενέδικτο στη Σαρδηνία, όπου έμειναν στο Παλάτσο Καρκασσόνα.[4] Ο μεγαλύτερος αδελφός τους, Κάρολος Εμμανουήλ Δ΄, διέφυγε στη Ρώμη.
Το 1799 ο Κάρολος Εμμανουήλ Δ΄ τον έθεσε διοικητή της επαρχίας Σάσσαρι, στη βορειοδυτική Σαρδηνία. Εκεί ασθένησε από ελονοσία και απεβίωσε το ίδιο έτος.[5] Τάφηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αλγκέρο της Σαρδηνίας. Ο νεότερος αδελφός του, Ιωσήφ Βενέδικτος, τοποθετήθηκε στη θέση του, αλλά απεβίωσε και αυτός από ελονοσία το 1802.[1]