Νέα Ακρόπολη
Η Νέα Ακρόπολη (ΝΑ, ισπανικά: Organización Internacional Nueva Acrópolis "OINA" – Organisation Internationale Nouvelle Acropole, association internationale sans but lucratif) είναι ένας διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε στην Αργεντινή το 1957 από τον Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι. Αυτοχαρακτηρίζεται φιλοσοφική σχολή, αν και ορισμένοι ερευνητές την χαρακτηρίζουν ως νεοθεοσοφικό θρησκευτικό κίνημα.[2][3] Ο τωρινός πρόεδρος είναι η Ντέλια Στέινμπεργκ Γκουσμάν.[4]
Η ΝΑ είναι εγγεγραμμένη στο Βέλγιο ως διεθνής μη κερδοσκοπική ένωση από το 1981.[5][6][7] Ο οργανισμός κατηγορήθηκε από μερικούς μελετητές και ερευνητές ότι είναι ακροδεξιά αίρεση.[8][9][10][11][12] Η ΝΑ ισχυρίζεται ότι δεν έχει πολιτική ή θρησκευτική σχέση.[13]
Στόχοι
Η Νέα Ακρόπολη περιγράφει τις ιδρυτικές αρχές της ως εξής:
- Να προωθήσει ένα ιδεώδες παγκόσμιας συναδελφοσύνης, που βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πέρα από διαφορές, φυλετικές, φύλου, πολιτισμικές, θρησκευτικές, κοινωνικές κ.λ.π.
- Να ενθαρρύνει την αγάπη για τη σοφία μέσα από τη συγκριτική μελέτη των διαφόρων φιλοσοφιών, θρησκειών, επιστημών και τεχνών, με σκοπό να προωθήσει τη γνώση για τον άνθρωπο, τους νόμους της φύσης και το σύμπαν.
- Να αναπτύξει τα καλύτερα στοιχεία του ανθρώπου, προωθώντας την πραγμάτωση του ως άτομο και την ένταξη του στη φύση και στην κοινωνία, ως ενεργό και συνειδητό μέλος της, με σκοπό τη βελτίωση του κόσμου.[14][15]
Σύμφωνα με το ψήφισμα του 2018 της συνέλευσης του οργανισμού,[16] η Νέα Ακρόπολη δραστηριοποιείται σε τρεις κύριους τομείς: τη φιλοσοφία, τον πολιτισμό και τον εθελοντισμό.
Διδασκαλία
Η οργάνωση χαρακτηρίζεται ως σχολή φιλοσοφίας, κατανοητή ως «τρόπος ζωής (...), ως μέσο πρόσβασης στην πνευματική γνώση και την συλλογική και ατομική υλοποίηση». [Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του οργανισμού, το επίσημο εισαγωγικό πρόγραμμα περιλαμβάνει τις φιλοσοφίες του βουδισμού, του Θιβέτ, της Κίνας, της Ελλάδας και της Ρώμης μεταξύ άλλων. Η σχολή προσφέρει επίσης προηγμένες σπουδές σε μαθήματα όπως η ψυχολογία, η ιστορία της φιλοσοφίας και η συμβολογία.[17] Ένα άρθρο που δημοσιεύεται από τον οργανισμό στο The Parliamentary Review αναφέρει ότι η ΝΑ είναι ένα εκπαιδευτικό φιλανθρωπικό ίδρυμα που προωθεί την ανανέωση της φιλοσοφίας στην κλασική παράδοση.[18]
Ο μελετητής του δυτικού εσωτερισμού Antoine Faivre υποστηρίζει ότι ο Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι ήθελε να δημιουργήσει μια «εκλεκτική και ορθολογική προσέγγιση» μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής σκέψης και ότι εκτός από την μελέτη αρχαίων πηγών, η Νέα Ακρόπολη προσπαθεί επίσης να προάγει σύγχρονους συγγραφείς όπως ο Καρλ Γιουνγκ, Μίρτσεα Ελιάντε, Τζον Κάμπελ, Γκίλμπερτ Ντουράντ, Χένρυ Κόρμπιν, Πωλ Ρικέρ, Ντέν Ρούντιαρ, Ζαν Σεβαλιέρ, Εντγκάρ Μορέν, Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Νεοπλατωνισμός, Αλεξανδρινός Ερμητισμός, Αναγεννησιακή φιλοσοφία, Γιάκομπ Μπέμε και Ελένα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, Ανατολική φιλοσοφία ιδίως μέσω των τριών σχολών Purushiac, της Μαχαγιάνα και του Θιβετιανού Βουδισμού)».[19]
Ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν-Πιέρ Μπάγιαρντ περιγράφει την Νέα Ακρόπολη ως σχολή φιλοσοφίας επικεντρωμένη στον εσωτερισμό και τον συμβολισμό.[20]
Σύμφωνα με τον Clarke, η ΝΑ διδάσκει έναν ορισμένο Εσωτερικό αποκαλυπτισμό σχετικά με την επικείμενη ηλικία του Υδροχόου, η οποία σύμφωνα με την ομάδα «θα προκαλέσει μεγάλο πόνο και πόνο στην αρχή».[2] Έχει επίσης περιγραφεί ως ομάδα πνευματισμού.[2]
Υποδοχή και κριτική
Ο οργανισμός λέγεται ότι έχει περίπου 10.000 μέλη σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 60 χώρες.[15] Σύμφωνα με τον οργανισμό, το διοικητικό συμβούλιο της ένωσης απαρτίζεται από έναν εκπρόσωπο καθεμιάς από τις ενώσεις μελών του και λειτουργεί μέσω ενός αποκεντρωμένου χρηματοπιστωτικού συστήματος.[21]
Οι μουσικοί διαγωνισμοί της διοργάνωσης προσελκύουν πολλούς συμμετέχοντες, όπως ο Διεθνής Διαγωνισμός Πιάνου Delia Steinberg που διεξάγεται στη Μαδρίτη της Ισπανίας και ο Περουβιανός Εθνικός Μουσικός Διαγωνισμός για τη νεολαία "Nueva Acropolis".[22] Ο εορτασμός του εορτασμού της 150ής επετείου του Μαχάτμα Γκάντι, που πραγματοποιήθηκε στο Μουμπάι της Ινδίας, από το 2018, εγκρίθηκε από τον δεξιό πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, τον Δαλάι Λάμα και τον Ντέβεντρα Φαδνάβις.[23]
Η Νέα Ακρόπολη πραγματοποιεί δραστηριότητες γύρω από την Ημέρα της Παγκόσμιας Φιλοσοφίας στα κέντρα της σε όλο τον κόσμο, σε συνεργασία με την UNESCO στο Νέο Δελχί.[24]
Οργάνωση και δομή
Σύμφωνα με το Manual del Dirigente του 1976 (Leader's Handbook), η δομή του οργανισμού ήταν πυραμιδική και ιεραρχική.[25] Το υψηλότερο επίπεδο είναι η Παγκόσμια Διοίκηση, ένα γραφείο που κάποτε ανήκε στον Λιβράγκα και την σύζυγό του, γνωστή ως ADA-JAL.[26] Υπό την Παγκόσμια Διοίκηση είναι ο Κηδεμόνας των Σφραγίδων, κάτω από αυτό οι Ηπειρωτικές Διοικήσεις, κάτω από αυτές τις Κεντρικές Διοικήσεις, ακολουθούμενες από τους Εθνικούς ή Ομοσπονδιακούς Συμβούλους, τις Εντολές Ενιαίας Ζώνης και τους Διευθυντές των Υποκαταστημάτων.[26]
Ο "Χρυσός ΄Άξονας" χρησιμοποιείται ως σύμβολο που δίνεται μόνο σε μια ελίτ των μελών που είναι γνωστοί ως "hachados"[25] (κάτοχοι αξόνων) και αυτή η τιμή θα μπορούσε να δοθεί και να αποσυρθεί από την Παγκόσμια Διοίκηση.[26] Αυτοί οι hachados προτείνονται από τις Κεντρικές Διοικήσεις λόγω των προσόντων τους και υποτίθεται ότι απέχουν από την ιδιοκτησία μιας περιουσίας πέρα από τις βασικές ανάγκες τους.[26] Οι hachados μπορούν να ζητήσουν συνταξιοδότηση για λόγους όπως η ηλικία ή η υγεία και η οργάνωση θα πρέπει να είναι υπεύθυνη για τη ζωή τους στα τελευταία τους χρόνια.[26] Αν το άτομο αποσυρθεί ως hachados μπορεί να κρατήσει τις τιμές, αλλά επιστρέφει το τσεκούρι, αν το καθεστώς του ατόμου ως hachados ανακληθεί τότε το τσεκούρι επιστρέφετε και καταστρέφεται.[26]
Το ίδιο το εγχειρίδιο εκφράζει στη σελίδα 3 ότι το περιεχόμενό του πρέπει να παραμείνει μυστικό όχι μόνο από το κοινό αλλά από κάθε μη κατευθυνόμενο μέλος της οργάνωσης.[26] Ορίζει επίσης ότι ισχύει για τους ηγέτες να κρύβουν τις ιδέες, τις σκέψεις και τις αντιλήψεις τους όταν μιλούν δημόσια ή τις προσαρμόζουν στις επιθυμίες του ακροατή[26] και ότι τα περισσότερα σύμβολα, χαιρετισμούς και έθιμα της οργάνωσης θα πρέπει να κρατούνται μυστικά όπως άλλα πολιτικά κινήματα τα έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν κηλιδώνοντας την εικόνα της στο δημόσιο μάτι.[26]
Το Reglamento para miembros (Κανονισμοί των μελών) της οργάνωσης θεσπίζει μια σειρά κανόνων για τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης τουλάχιστον 12 ωρών εθελοντικής εργασίας μηνιαίως (αν και αυτές μπορεί να αυξηθούν εάν το άτομο τιμωρηθεί ή αν δεν μπορεί να πληρώσει τις μηνιαίες πληρωμές),[27] η απαγόρευση τις οποιουδήποτε είδους κριτικής απέναντι στους ηγέτες και τους συναδέλφους τους "στην πρώην καθ 'οιονδήποτε τρόπο, στην συνέχεια στις προσωπικές τους υποθέσεις",[27] η απαίτηση των μαθητών να σταθούν όρθιοι οποιαδήποτε στιγμή ο δάσκαλος εισέρχεται στο δωμάτιο,[27] η υποχρεωτική χρήση γραβάτας και σακακιού για άνδρες και φούστες για γυναίκες σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις[27] και η αποφυγή κάθε είδους ανηθικότητας,[27] μεταξύ άλλων. Η στολή των Σωμάτων Ασφαλείας είναι ένα μαύρο σακάκι και παντελόνι και ένα κόκκινο περιβραχιόνιο στο δεξί χέρι.[28]
Αυτός ο κανονισμός καθιερώνει επίσης την ύπαρξη των «ζωντανών δυνάμεων» ή υποομάδων. Γυναίκες Ταξιαρχίες, (Αντρικές) Ταξιαρχίες και Σώματα Ασφαλείας.
Πολιτική ιδεολογία
Σύμφωνα με τον Μιγκέλ Μαρτίνες, πρώην μέλος της ομάδας, η ΝΑ ακολουθεί μια υπερσυντηρητική ιδεολογία[2] που επηρεάζεται έντονα από την Παραδοσιοκρατία και υποστηρίζει μια ιεραρχική και πειθαρχημένη κοινωνία με ιδεολογικές αντιλήψεις που επηρεάζονται από τον Πλάτωνα, τον Νίτσε και τον Κομφούκιο και θεωρεί τη δημοκρατία παρακμιακή[29][απέτυχε η επαλήθευση] σε αντίθεση με το ιδανικό μοντέλο της κοινωνίας το οποίο θα είναι ένα ισχυρό σύστημα καστών υπό μια εσωτερική θεοκρατία.[30] Το ιστολόγιο Escépticos υποστηρίζει ότι η ΝΑ πιστεύει ότι η λευκή φυλή χωρίζεται σε επτά υποκείμενα που έχουν επίσης ιεραρχηθεί όπου οι Γερμανοί είναι οι πιο ανυψωμένοι και οι Εβραίοι λιγότερο.[31] Σύμφωνα με το πρώην μέλος της ΝΑ, ο οποίος έδωσε συνέντευξη το 2014 από το Vice, οι ομοφυλόφιλοι δεν επιτρέπεται να είναι μέλη της ΝΑ.[32] Σύμφωνα με την οργάνωση Víctimas de sectas, το κείμενο της Νέας Ακρόπολης Cortesía Acropolitana αναφέρει ότι οι ομοφυλόφιλοι και οι αμφιφυλόφιλοι δεν μπορούν να είναι μέλη της ΝΑ,[26] και ότι δεν είναι όλοι ίσοι ούτε ότι οι γυναίκες είναι ίσες με τους άνδρες.[26]
Η οργάνωση έχει κατηγορηθεί για νεοφασισμό και νεοναζισμό.[33][8][10][31] Η Νέα Ακρόπολη καταδικάζει τον ναζισμό, τον ρατσισμό και τον πολιτικό εξτρεμισμό[34][35] και ορισμένοι μελετητές και αναρχικοί ισχυρίζονται ότι ο οργανισμός είναι μια υπερσυντηρητική, ιεραρχική οργάνωση,[30][29][απέτυχε η επαλήθευση] και κριτική και σκεπτικιστική απέναντι στην δημοκρατία[36] επηρεαζόμενη από τον Πλατωνισμό και την Παραδοσιοκρατία και από τα γραπτά της Ελένης Μπλαβάτσκυ και του Ρενέ Γκενόν.[37] Η Θεοσοφική Εταιρία αρνείται επισήμως κάθε σύνδεσμο με τον Λιβράγκα[38] και ισχυρίζεται ότι ο Λιβράγκα εκδιώχθηκε από την οργάνωση λόγω της σύνδεσής του με τον εξτρεμισμό της άκρας δεξιάς και του ναζισμού.[39][40] Ο καθηγητής Νίκολας Γκούντρικ-Κλάρκ ανέφερε ότι «η δομή, η οργάνωση και ο συμβολισμός της Νέας Ακρόπολης είναι σαφώς επηρεασμένες σε φασιστικά μοντέλα».[41]
Κατάσταση αίρεσης
Η Γαλλική Επιτροπή για τις αιρέσεις (1995) καθώς και η βελγική κοινοβουλευτική επιτροπή, το 1997, την καταχώρησαν ως αίρεση στις χώρες τους, σε μια μαύρη λίστα που επισυνάπτεται στην έκθεσή τους, μαζί με 171 άλλους συλλόγους. Στις 27 Μαΐου του 2005, οι μαύρες λίστες για τις αιρέσεις υποτίθεται ότι εγκαταλείφθηκαν από τη γαλλική κυβέρνηση.[42] Ωστόσο, ο Serge Blisko, διευθυντής της Γαλλικής Διϋπουργικής Επιτροπής Επαγρύπνησης και Αγώνα εναντίον των Σεκτών (MIVILUDES), δήλωσε στο περιοδικό VICE το 2014 ότι «παραβλέποντας αυτό που λέει στο άρθρο της η Βικιπαίδεια, η γαλλική κυβέρνηση εξακολουθεί να θεωρεί τη Νέα Ακρόπολη ως αίρεση και να βρίσκεται υπό επιτήρηση».[32]
Δείτε επίσης
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
- Introvigne, Massimo (1999). «Defectors, Ordinary Leave-takers, and Apostates: A Quantitative Study of Former Members of New Acropolis in France». Nova Relig. 3 (1): 83–99. doi:. (free alternative)
- Gallego, Fernando (2003). «Asociación Cultural Nueva Acrópolis». Στο: Forni, Floreal H.· Cárdenas, Luis A.· Mallimaci, Fortunato. Guía de la diversidad religiosa de Buenos Aires (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Editorial Biblos. σελίδες 402–404. ISBN 9789507863899.
- Holland, Clifton L. (2010). «New Acropolis Cultural Association». Στο: Melton, J. Gordon· Baumann, Martin. Religions of the World A Comprehensive Encyclopedia of Beliefs and Practices (2nd έκδοση). ABC-CLIO. σελίδες 2066–2067. ISBN 9781598842036.