Νίκη της Σαμοθράκης (ταινία)
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Νίκη της Σαμοθράκης είναι ο τίτλος μιας ελληνικής κωμικής ταινίας του 1990. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Δήμο Αβδελιώδη, ο οποίος έγραψε και το σενάριο, ενώ ανέλαβε και την παραγωγή της ταινίας. [1]
| Νίκη της Σαμοθράκης | |
|---|---|
.jpg) | |
| Σκηνοθεσία | Δήμος Αβδελιώδης |
| Σενάριο | Δήμος Αβδελιώδης |
| Πρωταγωνιστές | Σπύρος Σακκάς, Δημήτρης Πρίφτης και Δήμος Αβδελιώδης |
| Μουσική | Δημήτρης Παπαδημητρίου |
| Φωτογραφία | Οδυσσέας Παυλόπουλος |
| Μοντάζ | Γιώργος Χελιδονίδης |
| Σκηνογραφία | Φαίδρα Οικονόμου και Δημήτρης Παππάς |
| Πρώτη προβολή | 1990 |
| Διάρκεια | 95 λεπτά |
| Προέλευση | Ελλάδα |
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| δεδομένα () | |
Πλοκή
| Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
Η ταινία περιγράφει τις εχθρικές σχέσεις μεταξύ των ιδιοκτητών δύο γειτονικών καταστημάτων, ενός σιδεράδικου, των αδελφών Γρηγορίου και ο Δαρείου Πέρδικα, και ενός φανοποιείου, του Μιλτιάδη Παγώνα. Η έχθρα αυτή κρατάει από την εποχή των παππούδων τους, οι οποίοι άνοιξαν τα καταστήματα φτάνοντας στην Αθήνα από τη Σάμο και τη Σαμοθράκη αντίστοιχα. Όταν οι απόγονοι των αδελφών Πέρδικα που δουλεύουν στο σιδεράδικο αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες χρωστώνας ενοίκια και μεροκάματα, ο εγγονός του Μιλτιάδη Παγώνα, ιδιοκτήτης του φανοποιείου, προτίθεται να αγοράσει το κατάστημά τους πυροδοτώντας περιπέτειες για τους ήρωες της ιστορίας.
Διανομή
- Θανάσης Δενδρής - Σεβαστιανός Παγώνας
- Σπύρος Σακκάς - πάτερ Κάβειρος
- Δήμος Αβδελιώδης - Γρηγόρης Πέρδικας
- Δημήτρης Πρίφτης - Δαρείος Πέρδικας
- Βίκυ Ιακώβου - Νίκη της Σαμοθράκης
- Γιώργος Παρμαξίζογλου - παίκτης
Παραγωγή και υποδοχή
Η πρώτη εκδοχή της ταινίας παρουσιάστηκε το 1990, ενώ η πρεμιέρα της με νέο μοντάζ [2] πραγματοποιήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1994. [3]
Διακρίσεις
Η ταινία έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, ανάμεσά τους βραβεία ενδυματολογίας και ήχου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1990. [4] Έλαβε επίσης κρατικά βραβεία μουσικής, μακιγιάζ και ήχου και διάκριση ποιότητας ταινίας το 1991.
Κριτικές
Γράφει ο Μπάμπης Δερμιτζάκης:
Σίγουρα για τους φανατικούς σινεφίλ αυτή θα είναι η αγαπημένη τους ταινία. Στον πολύ κόσμο όμως, ο υποτυπώδης μύθος, η σχεδόν ανυπαρξία επεισοδίων με τα περισσότερα πλάνα να μπορούν να τοποθετηθούν από τον μοντέρ με οποιαδήποτε σειρά, δεν φαντάζομαι να αρέσει. Το κατάλαβε ο Αβδελιώδης και έτσι στο «Δένδρο που πληγώναμε» μετρίασε αυτή την ποιητική του, απαράλλαχτα όπως έκαναν στην ποίηση οι σουρεαλιστές. [5]