Πάπας Κελεστίνος Β΄
Ο Πάπας Κελεστίνος ή Καιλεστίνος Β΄ (Papa Celestino II, 1100/1105 - 8 Μαρτίου 1144), γεννημένος ως Γκουίντο ντι Καστέλο (Guido Guelfuccio de Castello), ήταν πάπας από το 1143 έως το 1144.
| Πάπας Κελεστίνος Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Από | 25 Σεπτεμβρίου 1143 |
| Έως | 8 Μαρτίου 1144 |
| Προκάτοχος | Ιννοκέντιος Β΄ |
| Διάδοχος | Λούκιος Β΄ |
Πρώιμος βίος
Ο Γκουίντο ντι Καστέλλο, πιθανώς γιος ενός τοπικού ευγενή, του Νίκολο ντι Κάστελο,[1] γεννήθηκε είτε στην Τσιτά ντι Καστέλλο, που βρίσκεται στην Paterna Santa Felicità στα Απέννινα, ή στην Μασεράτα στην Μεθόριο της Ανκόνα.[1][2]
Ο Γκουίντο είχε μελετήσει υπό τον Πιέρ Αμπελάρ και τελικά έγινε ένας διακεκριμένος διευθυντής στις σχολές.[1] Τελικά ο Γκουίντο άρχισε την καριέρα του στη Ρώμη ως υποδιάκονος και scriptor apostolicus υπό τον Πάπα Κάλλιστο Β΄.[1] Χρίσθηκε Καρδινάλιος-Διάκονος της Σάντα Μαρία της Βία Λάτα από τον Πάπα Ονώριο Β΄ το 1127·[3]υπό αυτήν την ιδιότητα υπέγραψε τις παπικές βούλες που εκδόθηκαν μεταξύ 3 Απριλίου 1130 και 21 Δεκεμβρίου 1133.[4] Στην διπλή παπική εκλογή του 1130 τέθηκε υπό τις διαταγές του Πάπα Ιννοκέντιου Β΄. Τον Δεκέμβριο 1133 ο Ιννοκέντιος τον προήγαγε στη βαθμίδα του Καρδινάλιου-Ιερέα του Σαν Μάρκο.[3] Υπέγραψε τις παπικές βούλες ως S.R.E. indignus sacerdos μεταξύ 11 Ιανουαρίου 1134 και 16 Μαΐου 1143.[5] Ως καρδινάλιος του Σαν Μάρκο υποστήριξε τις θέσεις του Ιννοκέντιου Β΄ αναφορικά με το Μόντε Κασίνο και ως σημάδι εμπιστοσύνης προς εκείνον, ο Ιννοκέντιος έχρισε τον Γκουίντο ρέκτορα του Μπενεβέντο. Αργότερα τον έκανε παπικό λεγάτο στη Γαλλία το 1140.[6]
Συμμετείχε στην παπική εκλογή του 1143, την πρώτη απρόσκοπτη παπική εκλογή στη Ρώμη επί ογδόντα δύο έτη,[7] και εκλέχθηκε πάπας δύο ημέρες μετά τον θάνατο του Ιννοκέντιου Β΄,[8] στις 25 Σεπτεμβρίου 1143,[6] λαμβάνοντας το όνομα Κελεστίνος.[7]
Παποσύνη
Ο Κελεστίνος Β΄ κυβέρνησε την Εκκλησία επί μόλις πέντε μήνες και δεκατρείς ημέρες, από την εκλογή του μέχρι τον θάνατό του στις 8 Μαρτίου 1144. Με την άνοδό του έγραψε στον Πέτρο τον Σεβάσμιο και τους μοναχούς του Κλυνύ, ζητώντας τους να προσευχηθούν για εκείνον ενώ δέχθηκε συγχαρητήρια από τον Αρνούλφο του Λισιέ.[9]
.