Ροζέ Βαγιάν
Ο Ροζέ Βαγιάν (Roger Vailland, 1907-1965) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος.[11]
| Ροζέ Βαγιάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Roger Vailland (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 16 Οκτωβρίου 1907[1][2][3] Ουάζ |
| Θάνατος | 12 Μαΐου 1965[1][2][4] ή 11 Μαΐου 1965[5] Meillonnas |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος του πνεύμονα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | cemetery of Meillonnas[6] |
| Ψευδώνυμο | Jean Servière[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8] |
| Σπουδές | Λύκειο Λουί-λε-Γκραν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος σεναριογράφος[9] μυθιστοριογράφος δοκιμιογράφος συγγραφέας[9][10] θεατρικός συγγραφέας αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης |
| Αξιοσημείωτο έργο | The Law |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Γκονκούρ (1957) Prix Interallié |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
Σπούδασε στην École normale supérieure, προσχώρησε στον σουρρεαλισμό και υπήρξε συνεκδότης του πρωτοποριακού περιοδικού «Le Grand Jeu» (Το Μεγάλο Παιχνίδι). Το 1928 εγκαταλείπει τον σουρρεαλισμό και αναλαμβάνει δημοσιογραφικές αποστολές στην Αιθιοπία και την Αλβανία. Τα ναρκωτικά και οι εύκολοι έρωτες χαρακτηρίζουν την περίοδό του αυτή.[12]
Το 1942 εντάσσεται στην γκωλική αντίσταση και γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, το Παράξενο παιχνίδι που κερδίζει το «Διασυμμαχικό βραβείο» το 1945. [13]Το 1952 γίνεται μέλος του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος, από το οποίο όμως αποχωρεί το 1956, μετά την εισβολή των Σοβιετικών στην Ουγγαρία κατά την Ουγγρική Επανάσταση του 1956.
Οι ιδεολογικές του διαφοροποιήσεις αντικατοπρίζονται στο έργο του. Μετά το ανένταχτα αντιστασιακό Παράξενο παιχνίδι ακολουθούν τα μαρξιστικής τοποθέτησης έργα του ενώ από τον Νόμο (1957) κι έπειτα, το επαναστατικό περιβάλλον εξαφανίζεται, οι ήρωές του ανήκουν σε ανώτερα κοινωνικά στρώματα και κυριαρχεί ο ατομικισμός.[14]
Επιλογή μυθιστορημάτων
- Drôle de jeu (Παράξενο παιχνίδι, 1945) - ελλην. μετάφραση Ευδοκία Παπαγκίκα ("ΟΔΥΣΣΕΑΣ", 1979)
- Bon pied bon œil (Καλό πόδι, καλό μάτι, 1950)
- Beau Masque, 1954 - ελλην. μετάφραση Παύλος Τσιώμης ως Το ομορφόπαιδο ("ΚΕΔΡΟΣ", 1982)
- 325 000 francs, 1955
- La loi (Ο νόμος, 1957, Βραβείο Γκονκούρ) - ελλην. μετάφραση Πόλλα Βλάχου ("ΘΕΩΡΙΑ", 1980)
- La fête (Η γιορτή, 1960)[15]
- La truite (Η πέστροφα, 1964) - ελλην. μετάφραση Ελένη Ταμβάκη ("ΖΑΡΒΑΝΟΣ", 1983)