Ρόδο του Ισπαχάν
Το Ρόδο του Ισπαχάν επίσης γνωστό στην Ευρώπη ως Rosa Ispahan (ιταλικά), Rose d'Ispahan και Pompon des Princes (γαλλικά), είναι ένα εντελώς ροζ μισάνοιχτο είδος ρόδου Δαμάσκας (Damask rose), είδος κηπευτικού ρόδου το οποίο εισήχθει στην Ευρώπη από τη Μέση Ανατολή, κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών του 13ου αιώνα. Η προέλευσή του είναι ασαφής - εισήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο[Σημ. 1] από τον σχεδιαστή κήπων Norah Lindsay (1873–1948), αλλά πιθανότατα αναπτύχθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα - πιθανώς στην Περσία.[3] Η ποικιλία ονομάζεται “Ισπαχάν” (αγγλικά: “Ispahan”) από την πόλη του Ισφαχάν στο Ιράν, ονομαστή για τους κήπους και τα τριαντάφυλλα, όπου η ποικιλία φαίνεται ότι ανακαλύφθηκε σε έναν κήπο.[2][4]
| Ρόδο του Ισπαχάν (Rosa Ispahan) (Rose d'Ispahan) (Pompon des Princes)[1][2] | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Αιθέριο έλαιο ρόδου (Rosa Damascena), σε διαφανές γυάλινο φιαλίδιο. | ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
|
Τα διπλά άνθη είναι μεγάλα, φθάνοντας την διάμετρο των 9 εκ. (3,5 in) και έχει ένα έντονο, γλυκό άρωμα.[3] Εμφανίζονται σε μεγάλους αριθμούς, σε συστάδες οι οποίες μπορούν να συγκρατήσουν έως και 15 άνθη[3] και είναι καλά προσαρμοσμένα ως κομμένα άνθη.[2] Το χρώμα τους περιγράφεται ως μεταξωτό μέτριο ροζ, ελαφρώς πιο σκούρο στο μέσο και ξεθωριάζει μόνο ελαφρώς.[2][5] Τα “Ισπαχάν” ανθίζουν άπαξ, για περίοδο έξη εβδομάδων - την μακρύτερη όλων των ρόδων Δαμάσκας (Damask roses).[3][2]
.jpeg)
Ο σθεναρός θάμνος αναπτύσεται σε ύψος 12 με 25 μ. (39 με 82 ft) και πλάτος 0,90 με 2 μ. (2,95 με 6,6 ft), με μια υπερκρεμάμενη μορφή, ανοιχτού πράσινου φυλλώματος και λιγοστά μεγάλα αγκάθια.[5] Είναι εύρωστο, ανθεκτικό στις ασθένειες όπως επίσης και κατά τους χειμώνες έως -20 °C (USDA zone 5 με 6).[2][3][5] Η ποικιλία ανέχεται τα ημίσκια, πτωχά εδάφη και είναι καταλληλότερη για πιο δριμέα κλίματα. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε δοχεία, μεμονωμένα, σε ομάδες ή ως θαμνώδεις φράκτες.[6]
Η ποικιλία εξακολουθεί να είναι δημοφιλής.
- Ο David Austin, εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να το συνιστά ως ελεύθερης ανθοφορίας, μεταξύ των τριαντάφυλλων που είναι τα πρώτα αρχίζουν να ανθίσουν και από τα τελευταία που συνεχίζουν και για το εκλεκτό άρωμα της Δαμάσκας.
- Ο Peter Beales το θεωρεί ως ένα από τα αγαπημένα του τριαντάφυλλα Δαμάσκας (Damask roses).[4]
- Η Christine Meile αποκαλεί το ανθισμένο “Ισπαχάν” (“Ispahan”) τον πιο ελκυστικό θάμνο τριανταφυλλιάς και ένα ιδανικό μοναχικό φυτό, εάν κάποιος έχει αρκετό χώρο.[5]
Το 1993, είχε κερδίσει από τη Βασιλική Φυτοκομική Κοινωνία (Royal Horticultural Society), το Βραβείο της Αξίας του Κήπου (Award of Garden Merit).[7]
Δείτε επίσης
Σημειώσεις
- Παραπομπές σημειώσεων