Φθία

Η Φθία ήταν περιοχή της Αρχαίας Ελλάδας η οποία αναφέρεται στην ομηρική Ιλιάδα και τοποθετείται στο νοτιοανατολικό άκρο της Θεσσαλίας. Κάτοικοί της ήταν οι Μυρμιδόνες και ήταν επίσης η πατρίδα του Αχιλλέα και του Πατρόκλου.

Έχει παρατηρηθεί από ειδικούς πιθανή σχέση της ρίζας φθι- με το ρήμα φθίνω/φθίω/φθινύθω. Σε συνδυασμό με τον τρόπο με τον οποίο ο Όμηρος αναφέρεται στη Φθία από το σημείο του θανάτου του Πατρόκλου και έπειτα, σχηματίζεται η εντύπωση πως πρόκειται για τον κόσμο των νεκρών. Με παρόμοιο τρόπο χρησιμοποιείται στον διάλογο του Πλάτωνα, Κρίτων, όπου ο Σωκράτης αφηγείται στον φίλο του πως, σε όνειρό του είδε μια ωραία γυναίκα να του αναγγέλλει τον επικείμενο θάνατό του: «την τρίτη μέρα θα φτάσεις στη Φθία με τα παχιά χώματα». Ανάλογη χρήση γίνεται και στην Ιφιγένεια του Ευριπίδη, στο σημείο όπου ο Αγαμέμνονας αναγγέλλει στην Κλυταιμνήστρα τον υποτιθέμενο επικείμενο γάμο της κόρης τους με τον Αχιλλέα. Στην Ανδρομάχη του Ευριπίδη ως Φθια αναφέρει τα Φάρσαλα ο μεγάλος τραγωδός ποιητής .^[1]

Κατά την αρχαιότητα, η Φθία ήταν μία από τις τρεις διαφορετικές σημασίες της λέξης Φθιώτις (οι άλλες δύο αφορούσαν στη μία από τις τέσσερεις ενότητες της Θεσσαλικής Τετραρχίας)^[2]. Επίσης, σε κάποιες αρχαίες πηγές, υπονοείται πως η Φθία ήταν πόλη. Ωστόσο αυτή δεν είναι η επικρατέστερη άποψη σήμερα.^[2][3][4]