Opel Arena

Ως αντικαταστάτης των Ευρωπαϊκών εξαγωγικών εκδόσεων του Isuzu Fargo,^[2] το Renault Trafic πρώτης γενιάς που κυκλοφόρησε το 1980, υιοθετήθηκε από τη General Motors με μικρές τροποποιήσεις. Αρχικά κυκλοφόρησε στην ηπειρωτική Ευρώπη ως "Opel Arena", και μετά το μοντέλο προσφέρθηκε στην Αγγλία ως Vauxhall Arena, και ως Chevrolet Space Van στη Βραζιλία.^[3] Ήταν διαθέσιμο ως μίνι λεωφορείο με έως και οκτώ θέσεις ή ως βαν, το καθένα με ψηλή οροφή κατόπιν αιτήματος. Το μπροστοκίνητο μοντέλο εξοπλίστηκε με τετρακύλινδρο πετρελαιοκινητήρα 1,9 ή 2,5 λίτρων, με ισχύ 44 kW/60 ίππων και 55 kW/75 ίππων αντίστοιχα. Το απόβαρο δόθηκε ως 1.300 - 1.590 κιλά.

Η επιτυχία στην αγορά ήταν μέτρια, παρά τον στάνταρ εξοπλισμό με κεντρικό κλείδωμα, ηλεκτρονικό σύστημα ακινητοποίησης και σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών (ABS). Η τεχνολογία (ειδικά οι κινητήρες) ήταν ξεπερασμένη, αφού η βάση του Arena, το Trafic, είχε ήδη κυκλοφορήσει στην αγορά για πάνω από 15 χρόνια την εποχή της εμφάνισής του. Για παράδειγμα, το όχημα χρησιμοποιούσε ακόμα κινητήρες ψεκασμού στροβιλιστικού θαλάμου. Ο κινητήρας των 1,9 λίτρων με 44 kW επέτρεπε μόνο μέγιστη ταχύτητα μόλις 118 χιλιόμετρα ανά ώρα, ενώ ακόμα και με τον κινητήρα 2,5 λίτρων με 55 kW έφτασε μόλις στα 128 χιλιόμετρα ανά ώρα. Αυτές οι αναλογίες ήταν σαφώς κατώτερες από τους ανταγωνιστές, για παράδειγμα το VW T4, το οποίο ήταν διαθέσιμο με παρόμοια βασικά δεδομένα στον τομέα του ντίζελ.

Τελικώς, τον Σεπτέμβριο του 2001 αντικαταστάθηκε από το Opel Vivaro, που αναπτύχθηκε από κοινού με τη Renault-Nissan.^[4]

• ADAC car catalogue 2001. Munich, August 3, 2000. ISBN 3-8264-0855-1.