Timeo hominem unius libri
Timeo hominem unius libri που σημαίνει φοβούμαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου, κατά το «Time Danaos et dona ferentes= φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» του Βιργιλίου που αναφέρεται στην Αινειάδα, είναι μια λατινική φράση που αποδίδεται στον Ακινάτη.
Η διττή ερμηνεία
Η φράση αντιπαραβλήθηκε από ορισμένους με τη ρήση του Αρχίλοχου :
«πόλλ᾽ οἶδ᾽ ἀλώπηξ, ἀλλ᾽ ἐχῖνος ἓν μέγα»[1] (απόσπασμα 201 West) δηλαδή «Πολλά ξέρει η αλεπού ενώ ο σκαντζόχοιρος ένα (αλλά) μεγάλο» και ερμηνεύτηκε ότι η ενασχόληση με το κεφαλαιώδες και ουσιαστικό βιβλίο που έχει ως αποτέλεσμα τη βαθύτερη γνώση, μας απαλλάσσει από περιττά και ανώφελα πράγματα.
Ενώ η δεύτερη εκδοχή που υιοθετείται από τον Ακινάτη, λόγω του εύρους των γνώσεων του, μπορεί να συγκριθεί με τον στίχο του Αισχύλου «χωρίς τα άλλα είμαι μονόφρων»[2] που αιτιοκρατείται από την απόλυτη προσήλωση του ατόμου στην μονομέρεια που έχει ως συνέπεια τη μονοφροσύνη, που κάτω από κατάλληλες συνθήκες, οδηγεί στο φανατισμό και στη σύγκρουση.
δίχα δ' ἄλλων μονόφρων εἰμί.[3]
Αναφορές
- Λουκιανός, Ερμότιμος ή περί αιρέσεων