Charleston – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, nad Atlantykiem. W XXI wieku odnotowało gwałtowny wzrost populacji i w 2022 roku liczy 153,7 tys. mieszkańców, oraz 830,5 tys. w obszarze metropolitalnym[1][2]. Nazywane jest „Świętym Miastem” ze względu na dużą liczbę kościelnych wież dominujących w jego krajobrazie[2].
Od 2001 roku, corocznie, rozgrywany jest tutaj kobiecy turniej tenisowy, Family Circle Cup.
W czasie amerykańskiej wojny rewolucyjnej odparło pierwszy atak brytyjski w 1776 roku. W walkach w obronie Charleston w 1779 roku odznaczył się Kazimierz Pułaski.Ostatecznie jednak miasto zostało zdobyte po oblężeniu przez Brytyjczyków w 1780 roku i pozostało w ich rękach do końca wojny.
12 kwietnia 1861 roku atak konfederatów na federalny Fort Sumter, strzegący portu w Charleston, rozpoczął działania zbrojne w wojnie secesyjnej.
31 sierpnia 1886 roku miasto zostało zniszczone w trzęsieniu ziemi. W roku 1989 miasto nawiedził huragan Hugo, który w porywach osiągał 4 stopień w skali Saffira-Simpsona.
W mieście rozwinął się przemysł chemiczny, stoczniowy, metalowy oraz tytoniowy[5]. Charleston pozostaje głównym miastem portowym i największym portem na południowo–wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych[6]. Wpływ turystyki na aglomerację Charleston osiągnął w 2022 r. rekordową wysokość 12,8 miliarda $, co stanowiło prawie jedną czwartą całkowitego budżetu regionalnego[7].
Według danych pięcioletnich z 2022 roku 73,7% mieszkańców stanowili biali (71,6% nie licząc Latynosów), 18,2% to Czarni lub Afroamerykanie, 3,7% deklarowało przynależność do dwóch lub więcej ras, 2,1% to Azjaci, 0,5% to rdzenna ludność Ameryki i 0,13% to Hawajczycy i osoby pochodzące z innych wysp Pacyfiku. Latynosi stanowili 4,8% ludności głównego miasta[8].
Poza osobami pochodzenia afroamerykańskiego do największych grup należą osoby pochodzenia „amerykańskiego” (17,6%), angielskiego (12,3%), niemieckiego (11,2%), irlandzkiego (10,6%), włoskiego (4,7%), szkockiego lub szkocko–irlandzkiego (3,4%) i francuskiego lub francusko–kanadyjskiego (3,1%)[8].