Courtauld Institute of Art
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
Siedziba Instytutu Courtaulda w Londynie | |||
Data założenia | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Patron | |||
Państwo | |||
Adres | Somerset House, Strand[1] | ||
Liczba pracowników • naukowych |
| ||
Liczba studentów | 400[3] | ||
Rektor | prof. Deborah Swallow (dyrektor)[2] | ||
![]() | |||
| |||
Strona internetowa |
The Courtauld Insitute of Art (pol. Instytut Courtaulda, Courtauld) – brytyjska szkoła wyższa specjalizująca się w historii i konserwacji dzieł sztuki, wchodząca w skład Uniwersytetu Londyńskiego[4][5]. W jej posiadaniu znajduje się bogata kolekcja obrazów, grafiki, rzeźby i wyrobów rzemiosła artystycznego, częściowo eksponowana w Courtauld Gallery[6][7][8].
Instytut został powołany w 1932 r. w wyniku prywatnej inicjatywy kolekcjonerów Samuela Courtaulda i Arthura Lee (wicehrabiego Lee of Fareham) oraz historyka sztuki Sir Roberta Witta. Uroczyste otwarcie odbyło się w październiku tego roku[9]. Instytut był pierwszą brytyjską instytucją specjalizującą się w akademickich badaniach nad sztuką, zanim na poszczególnych uniwersytetach zaczęto tworzyć samodzielne wydziały historii sztuki. Jego pierwszą siedzibą do 1989 r. był Home House przy 20 Portman Square – londyńska rezydencja Courtaulda. Obecnie Instytut wraz z Galerią zajmują północne skrzydło Somerset House przy Strandzie. Niemal od początku pozostaje blisko związany z londyńskim Instytutem Warburga, z którym od 1937 r. wspólnie publikuje „The Journal of the Warburg and Courtauld Institutes”[9][10].
W gronie jego dyrektorów był m.in. Anthony Blunt (1907-1983), badacz nowożytnego malarstwa francuskiego (popularnie kojarzony ponadto jako członek tzw. piątki z Cambridge)[11][12].
Instytut Courtaulda cieszy się bardzo wysoką reputacją - wielu jego absolwentów zajmuje wysokie stanowiska, m.in. w światowym muzealnictwie[5][13]. Wśród jego absolwentów są lub byli dyrektorzy takich instytucji jak m.in. Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, British Museum w Londynie, National Gallery w Londynie, Tate w Londynie, Detroit Institute of Art, Cleveland Museum of Art, Ashmolean Museum w Oksfordzie, Morgan Library & Museum w Nowym Jorku, Kunsthalle Bremen, Fitzwilliam Museum w Cambridge, Kimbell Art Museum w Fort Worth, National Galleries of Scotland w Edynburgu, Statens Museum for Kunst w Kopenhadze, Deutsches Historisches Museum w Berlinie, Art Gallery of Ontario w Toronto, Bibliotheca Hertziana w Rzymie[13][14][15].