Alfonso Etxegarai

Plentziarra, hamazortzi urterekin Lemoizko zentral nuklearrean hasi zen lanean. Ordurako LABeko militantea eta ETAko kidea zen, hainbeste borroka sindikal eta politikotan parte hartuz. 1978an Ipar Euskal Herrira alde egin behar izan zuen, zentralaren kontrako eraso baten ondorioz.

1985eko uztailean Frantziako gobernuak Quitora (Ekuador) deportatu zuen; han polizia espainiarrek Ekuadorreko gobernuaren laguntasunarekin bahitu eta torturatu zuten. Besteak beste elektrodoekin jazandako tortura latzen ondorioz, Juan Pedro Guzmán, bizkaitar enpresaria eta Athleticeko bahituta zegoen tokiaren berri eman zion poliziari.^[2] Ekuador eta Espainiaren arteko komunikabide zuzena eta azkarraren ondorioz torturatzaileek bere helburua lortu zuten. Torturatuta egon zen bitartean, familiarrek ez zuten jakin non zegoen eta ez Espainiako gobernuak ez eta Ekuadorreko gobernuak ez zuten bere berririk eman.^[3]

Zortzi egun beranduago (1986ko martxoaren 19an) Ekuadorreko gobernuak São Tomé eta Príncipera deportatu zuela azaleratu zen. 1986ko abuztuaren 14tik 2019ko irailararte hor bizi behar izan zuen.^[4]

Bere bizipenez eta batez ere erbesteratzearen modu berezia den deportazioaren gainean zenbait lan egin izan dira, beti Kristiane Etxaluz bikotekidea lagun duela.

Berak idatzitako liburuak

• Regresar a Sara. Testimonio de un deportado vasco, Txalaparta, Tafalla, 1995.
• Hitzezko txalupak. Euskal Herria-Sao Tome gutunak. 2010-2011, Josu Martinezekin batera. Elkar, 2011.^[5]
• La guerra del 58, Txalaparta, Tafalla, 2017. 58ko gerra, Maiatz, Baiona, 2018.

Berari buruz

• Sagarren denbora filma, 2010; zuzendariak: Josu Martinez eta Txaber Larreategi.
• Caminho Longe filma, 2020; zuzendariak: Josu Martinez eta Txaber Larreategi.

• Kristiane Etxaluz
• São Tomé eta Príncipe
• Sagarren denbora