Angélica Morales
María Ángeles Morales Soriano (Teruel, 1970eko abuztuaren 14a) idazle, aktore eta antzerki-zuzendaria da. 2017an, Planeta sariaren hamar finalisten artean aukeratu zuten Mujeres rotas bere eleberria.
| Angélica Morales | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Teruel, 1970eko abuztuaren 14a (53 urte) |
| Herrialdea |  Espainia |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | idazlea, aktorea eta antzerki zuzendaria |
| Jasotako sariak | ikusi
|
Antzerkia eta zinema
Morales Historia Zaharrean lizentziatu zen Valentziako Unibertsitatean, eskritura hieroglifikoan diplomatu zen Valentziako San Vicente Ferrer Teologia Fakultatean, eta arte dramatikoan diplomatu zen Valentziako Aktore Eskolan.
Gaztaroan, Valentziako bigarren hezkuntzako institutuetan antzerki-talde batzuetan parte hartu zuen. 1988an, Teatraco Teatro konpainian sartu zen, Vicente Villanueva, Rafael Villalón, Maite Torres, Ramón Sáez eta Marta Belenguer aktoreekin batera, konpainia horrek antzeztutako hainbat lanetan.
Ondoren bere konpainia sortu zuen, La mujer básica (Oinarrizko emakumea), eta harekin hainbat obra egin eta zuzendu ditu.[1] Besteak beste, Más sola que la una nabarmendu behar da.[2] Moralesek idatzi eta zuzendu zuena, eta 1999an aktore onenaren saria jaso zuen, bai eta muntaia onenaren bigarren saria ere, Logroñon egindako IV. Antzerki Lehiaketa Nazionalean, eta 2000. urtean, Foyosko Antzerki Jaialdian (Valentzia) aktore onenaren saria.
Donas Móviles konpainiako kide ere izan da,[3] eta Zaragozako Unibertsitateko En obras Antzerki Unibertsitarioaren Taldea zuzendu du.[4]
Zinemari dagokionez, Vicente Arandaren, Celos (1999) eta Juana la loca (2001) film luzeetan parte hartu du aktore-lanetan. Halaber, aktore protagonista izan da zenbait film labur eta ertainetan, hala nola Amante, Víctor Lope Salvadorrek zuzendua (1989) edo A la deriva (Treibgut) (2009), Franziska Löwe-renean (Berlingo zinema eskolakoa).
Literatura
2006an bere ibilbide literarioari hasiera eman zion Benedicto XIII, el papa Luna: El hombre que fue piedra, argitaratuz,Papa Luna izenez ezagutzen den Aita Santuaren biografia nobelatua.[5]
2011n, Desmemoria lehen poema-liburua argitaratu eta Aragoiko Gobernuak emandako Miguel Labordeta Nazioarteko Poesia-Saria jaso zuen eta 2012ko poema-liburu onenaren Ausias March Sarian finalista izan zen. Ordutik poesia landu du batez ere, eta hainbat sari jaso ditu.[6]
Literatur sariak
- Miguel Labordeta Nazioarteko Poesia Saria (2011)
- Kanaria Handiko Las Palmas Hiria Nazioarteko Poesia Saria (2013)[7]
- Ángel Ganivet Nazioarteko IX. Literatur Lehiaketa (2015)
- XLVIII. Ciudad de Alcalá de Poesía saria (2017)
- XVII. Vicente Núñez Poesia Saria (2017)[8]
- 42 Premi Vila de Martorell (2017)
- Mario López Poetaren XXVII. Sari Nazionala (2019)
- Gabriel Celaya Nazioarteko V. Poesia Saria (2021)
Argitalpenak
Narrativa
- Benedicto XIII, el papa Luna: El hombre que fue piedra (2006, Editorial Delsan)
- Piel de lagarta (2007, Editorial Certeza)
- Amar en martes (2009, Editorial Certeza)
- La huida del cangrejo (2010, Editorial Mira)
- Palillos chinos (2015, Editorial Mira)
- Mujeres rotas (2018, Editorial TerueliGRáfica)
- Tú serás la siguiente (2021)
- La casa de los hilos rotos (2023)[9]
Poesia
- Desmemoria (2012, Aragoiko Gobernuak argitaratua)
- Asno mundo (2014, Kanaria Handiko Las Palmasko Udalak argitaratua)
- Monopolios (2014, Zaragozako Unibertsitateko Prentsek argitaratua)
- Pecios (2016, GEEPP Ediciones argitaletxeak argitaratua)
- España toda (2018, Hiperionek argitaratua)
- Las niñas cojas (2019, Ediciones En Huida)
- El sueño de la iguana (2020, Utopia Libros)
- #Medea ha vuelto (2021, Edizioen galdera)
Erreferentziak
Kanpo estekak
Datuak: Q104438970
Multimedia: Angélica Morales / Q104438970
