Antso IV.a Gartzeitz

Gartzia III.a Sanoitz erregea eta Estefania Foixekoa erreginaren semea zen.

Aita Atapuercako guduan hil zenean errege bihurtu zen, hamalau urte zituela.^[2] Hamazortzi urte bete arte, amaren zuzendaritzapean egon zen. Ama 1058an hil zen eta Naiarako Andre Maria Erreginaren monasterioan hilobiratu zuten Gartzia bere senarraren ondoan.

Ramiro I.a Aragoikoa bere osabarekin bat egin zuen Zaragozako taifan buruzagia zen Al-Muqtadir mendean hartzeko. 1058an, 18 urterekin Ramiro I.a Aragoiko erregearekin itun bat egin eta aurre egin zioten Fernando I.a Gaztela eta Leongo erregeari.

Ordea, handik gutxira, Antso Ramirez Aragoiko erregearen semeak al-Muqtadir Zaragozako errege mairuarekin bat egin eta Ramiro I.aren aurka borrokatu zuen Grausen, Aragoiko erregearen heriotza ekarri zuen guduan (1063). Alexandro II.a Aita Santuak musulmanen aurkako gurutzada bat bultzatu zuen heriotza hori zela eta.

Zaragozarrak basailuen zergak ordaindu arren, azpijokoak egiten zituen iruindar errege eta Ramiro I.a Santxez ordezkatu zuen Antso Ramirez bere lehengusua aurrez aurre ipintzeko.

Mugako istiluek, bitartean, lehengo berean zirauten, eta Antso II.a Leon eta Gaztelako erregeak Iruñeko koroak Gaztelan zituen lurraldeak hartu, eta Nafarroako mugetara iritsi zen. Antso IV.ak Aragoiko Antso Ramirezen laguntza eskatu eta garai hartan euskaldunak bide ziren Bureba, Pancorbo eta Oka mendietan berrezarri zituzten mugak. Hiru errege Antso ari izan ziren gerra horretan (Hiru Antsoen Guda, 1067^[3]), hirurak Antso Nagusia Iruñeko erregearen bilobak. Gudan, Antso II.a Gaztelakoak eta Antso Aragoiko kondeak iruindarra mendean hartu zuten. Gerraren ondorioz ahuldu zen Antso IV.aren aginpidea Aragoiko koroaren aldera, Iruñeko erregeak al-Muqtadir Zaragozako errege mairua bere mendeko bihurtu zuen arren. Neurri horrek ez zuen ordu arte Zaragozako erregearen zergak jasotzen zituen Gaztelako koroaren gogoa batere bete, eta Alfontso VI.a Gaztelako errege berriak Errioxa hartu zuen 1074. urtean.^[4]

Antso IV.aren izaera zakarrak tirabira latzak sortu zituen Iruñeko Gortean bertan;^{[erreferentzia behar]} hala, Alfontso VI.a gaztelarrak, Antso V.a Ramirez Aragoikoak eta al-Muqtadir Zaragozako buruzagiak lagunduta, Raimundo eta Ermesinda Antso IV.aren anai-arrebek, Iruñeko noble batzuek babestuta, Antso IV.a arroilatik behera bultzatu eta amildu zuten Funesko Peñalenen ehizan zirela, Alesbes herri nafarraren ondoan (1076ko ekainaren 4a).^[5] 16. mendeko Portugalgo errege-erreginen genealogia grafikoan, berriz, sastakatuz hil balute bezala ageri da eszena.

Hil ondoren, noble nafarrek ez zuten Raimundo anaia hiltzailea erregetzat hartu nahi izan, eta Raimundok Zaragozako gortera, eta Ermesindak Ramiro nebarekin batera Alfontso VI.arenera, ihes egin behar izan zuten. Hilketaren ondorioz, Alfontso VI.a Gaztelakoak Araba, Bizkaia, Gipuzkoa, Bureba eta Errioxa okupatu zituen^[4] eta Antso Aragoiko kondea Iruñeko errege bihurtu zen.^[6]

1068 baino lehen^[7] Plazentzia Normandiakoa frantziar noblearekin ezkondu zen.^[8] Biek seme bi izan zituzten:

• Gartzia Santxez Iruñekoa, umea zela hila.
• Gartzia Iruñekoa, Toledon 1091ren ondoren hila^[9]. 1076an aita erail zutenean, errege de iure bazen ere, Antso V.a errege de facto bihurtu zen, erreinuko handikien laguntzaz.

Antso IV.ak sasikume bi ere izan zituen Ximena Ezkirotzekoa maitalearekin:^[10]

• Ramiro edo Raimundo Santxez (1071 baino aurretik jaioa eta 1110 ondoren hila), Ezkirotz eta Monzongo jauna. Honek Vivarreko Kristinarekin, El Ciden alabarekin, ezkondu zen.
• Urraka Santxez (1072ren ondoren hila). Larrasoañako abadea izan zuen irakasle.