خانه ابتهاج (ارغوان)

در حیاط خانهٔ هوشنگ ابتهاج درخت ارغوانی وجود دارد که او شعر «ارغوان» خود را به یاد آن سروده است.^[۳] به‌گفتهٔ ابتهاج، زمانی که او خانه را خریده درخت ظاهراً خشکیده‌ای در حیاط خانه بوده که برخی پیشنهاد داده‌اند که او درخت را قطع کند، ولی ابتهاج در عوض از درخت مراقبت کرده و درخت دوباره جان گرفته است. ابتهاج خاطره‌ای را نقل کرده است که در زمان فروش خانه، به دلیل مهاجرت از ایران، پس از آنکه چشمش به درخت افتاده است، از آن خجالت کشیده و به سوی دیگری نگاه کرده است. استاد ابتهاج وصیت کرده بود تا بعد از مرگ پیکرشان زیر درخت ارغوان به خاک سپرده شود اما چون خانه در آثار ملی ایران به ثبت رسیده بود و امکان دستکاری خانه امکان نداشت، وی را در زادگاه خویش دفن کردند. ابتهاج در کتاب خاطرات پیر پرنیان‌اندیش از عشقش به این درخت نوشته است.^[۴] در سال ۲۰۱۲ میلادی پیش از آنکه ابتهاج شعر ارغوان را در دانشگاه یوسی‌ال‌ای بخواند، دربارهٔ این درخت می‌گوید که هم‌زمان با فرزندانش رشد کرده و تأثیر شگرفی بر او گذارده است.^[۳] به گزارش تابناک، کارشناسان میراث فرهنگی به دلیل محبوبیت این درخت، نام ارغوان را برای خانه در هنگام ثبت آن انتخاب کردند.^[۲]

تهران، خیابان فردوسی، خیابان شهید تقوی، انتهای کوچهٔ شهید انوشیروانی، پلاک ۲۲.

• 
  نمای شمالی خانه
• 
  درخت ارغوان موجود در حیاط خانه که هوشنگ ابتهاج شعر معروف ارغوان خود را برای آن سروده است.
• 
  خانهٔ هوشنگ ابتهاج اکنون دفتر یک شرکت سیمانی است.

• فهرست آثار ملی ایران
• سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
• آرامگاه هوشنگ ابتهاج