Android

Foi desenvolvido inicialmente por Android Inc., unha firma mercada por Google en 2005^[11]. É o principal produto da Open Handset Alliance, un conglomerado de fabricantes e desenvolvedores de hardware, software e operadores de servizo^[12]. As unidades vendidas de teléfonos intelixentes con Android sitúanse no primeiro posto nos Estados Unidos, no segundo e terceiro trimestres de 2010^[13][14][15], cunha cota de mercado de 43,6% no terceiro trimestre^[16]. A nivel mundial alcanzou unha cota de mercado do 50,9% durante o cuarto trimestre de 2011, máis do dobre que o segundo sistema operativo (iOS de iPhone), con máis cota^[17].

Ten unha gran comunidade de desenvolvedores escribindo aplicacións para estender a funcionalidade dos dispositivos. Á data, excedéronse as 400.000 aplicacións (das cales, dous terzos son gratuítas) dispoñíbeis para a tenda de aplicacións oficial de Android, Google Play, sen ter en conta aplicacións doutras tendas non oficiais para Android, como poden ser a App Store de Amazon ou a tenda de aplicacións Samsung Apps de Samsung^[18][19]. Google Play é a tenda de aplicacións en liña administrada por Google, aínda que existe a posibilidade de obter software externamente. Os programas están escritos na linguaxe de programación Java^[20]. No entanto, non é un sistema operativo libre de malware, aínda que a maioría deste é descargado de sitios de terceiros^[21].

O sistema Android anunciouse o 5 de novembro de 2007 xunto coa creación da Open Handset Alliance, un consorcio de 78 compañías de hardware, software e telecomunicacións adicadas ao desenvolvemento de estándares abertos para dispositivos móbiles^[22][23]. Google liberou a maioría do código de Android baixo a licenza Apache, unha licenza libre e de código aberto^[24].

A estrutura do sistema operativo Android componse de aplicacións que se executan nun framework Java de aplicacións orientadas a obxectos sobre o núcleo das bibliotecas de Java nunha máquina virtual Dalvik con compilación en tempo de execución. As bibliotecas escritas en linguaxe C inclúen un administrador de interface gráfica (surface manager), un framework OpenCore, unha base de datos relacional SQLite, unha interface de programación de API gráfica OpenGL É 2.0 3D, un motor de renderizado WebKit, un motor gráfico SGL, SSL e unha biblioteca estándar de C Bionic. O sistema operativo está composto por 12 millóns de liñas de código, incluíndo 3 millóns de liñas de XML, 2,8 millóns de liñas de linguaxe C, 2,1 millóns de liñas de Java e 1,75 millóns de liñas de C++.

Etimoloxía

Tanto o nome Android como Nexus One fan alusión á novela de Philip K. Dick Soñan os androides con ovellas eléctricas?, que posteriormente foi adaptada ao cinema como Blade Runner. Tanto o libro como a película céntranse nun grupo de androides chamados replicativos do modelo Nexus-6^[25].

O logotipo é o robot "Andy".

Adquisición por parte de Google

En xullo de 2005, Google adquiriu Android Inc., unha pequena compañía de Palo Alto, California fundada en 2003^[26]. Entre os cofundadores de Android que se foron a traballar a Google están Andy Rubin (co-fundador de Danger)^[27], Rich Miner (co-fundador de Wildfire Communications, Inc.)^[28], Nick Sears (algunha vez VP en T-Mobile)^[29], e Chris White (quen encabezou o deseño e o desenvolvemento da interface en WebTV)^[30]. Daquela pouco sabíase das funcións de Android Inc., fóra de que desenvolvían software para teléfonos móbiles^[26]. Isto deu pé a rumores de que Google estaba a planear entrar no mercado dos teléfonos móbiles.

En Google, o equipo liderado por Rubin desenvolveu unha plataforma para dispositivos móbiles baseada no kernel de Linux, que foi proporcionado a fabricantes de dispositivos e operadores coa promesa de prover un sistema flexíbel e actualizábel. Informouse que Google aliñara xa unha serie de fabricantes de hardware e software e sinalou aos operadores que estaba aberto a diversos graos de cooperación pola súa banda^[31][32][33]. A especulación sobre que o sistema Android de Google entraría no mercado da telefonía móbil incrementouse en decembro de 2006^[34]. Reportes da BBC e The Wall Street Journal sinalaron que Google quería os seus servizos de procura e aplicacións en teléfonos móbiles e estaba moi empeñado niso. Medios impresos e en liña axiña reportaron que Google estaba a desenvolver un teléfono coa súa marca^[35].

En setembro de 2007, InformationWeek difundiu un estudo de Evalueserve que informaba de que Google solicitara diversas patentes na área da telefonía móbil^[36][37].

Open Handset Alliance

O 5 de novembro de 2007 a Open Handset Alliance, un consorcio de varias compañías entre as que están Texas Instruments, Broadcom Corporation, Nvidia, Qualcomm, Samsung Electronics, Sprint Nextel, Intel, LG, Marvell Technology Group, Motorola, e T-Mobile estreouse co fin de desenvolver estándares abertos para dispositivos móbiles^[12]. Xunto coa formación da Open Handset Alliance, a OHA estreou o seu primeiro produto, Android, unha plataforma para dispositivos móbiles construída sobre a versión 2.6 do kernel de Linux.

O 9 de decembro de 2008, anunciouse que se unirían 14 novos membros ao proxecto Android, incluíndo PacketVideo, ARM Holdings, Atheros Communications, Asustek, Garmin, Softbank, Sony Ericsson, Toshiba, Vodafone e ZTE^[38][39].

Historial de actualizacións

Android viu numerosas actualizacións desde a súa liberación inicial. Estas actualizacións ao sistema operativo base tipicamente arranxan erros e agregan novas funcións. Xeralmente cada actualización do sistema operativo Android é desenvolvida baixo un nome en código dun elemento relacionado con sobremesas, doces americanos en orde alfabético.

Android foi criticado moitas veces pola fragmentación que sofren os seus terminais ao non ser soportado con actualizacións constantes polos distintos fabricantes. Pensouse que esta situación cambiaría despois dun anuncio de Google no que comunicou que os fabricantes se comprometeran a aplicar actualizacións polo menos 18 meses desde a súa saída ao mercado, pero isto ao final nunca se concretou e o proxecto cancelouse^[40].

Os nomes en código están en orde alfabética.

Características e especificacións actuais:^[67][68][69]

Os compoñentes principais do sistema operativo de Android (cada sección descríbese en detalle):

• Aplicacións: as aplicacións base inclúen un cliente de correo electrónico, programa de SMS, calendario, mapas, navegador, contactos e outros. Todas as aplicacións están escritas en linguaxe de programación Java.
• Marco de traballo de aplicacións: os desenvolvedores teñen acceso completo aos mesmos APIs do framework usados polas aplicacións base. A arquitectura está deseñada para simplificar a reutilización de compoñentes; calquera aplicación pode publicar as súas capacidades e calquera outra aplicación pode logo facer uso desas capacidades (suxeito a regras de seguridade do framework). Leste mesmo mecanismo permite que os compoñentes sexan substituídos polo usuario.
• Bibliotecas: Android inclúe un conxunto de bibliotecas de C/C++ usadas por varios compoñentes do sistema. Estas características exponse aos desenvolvedores a través do marco de traballo de aplicacións de Android; algunhas son: System C library (implementación biblioteca C estándar), bibliotecas de medios, bibliotecas de gráficos, 3D e SQLite, entre outras.
• Runtime de Android: Android inclúe un set de bibliotecas base que proporcionan a maior parte das funcións dispoñibles nas bibliotecas base da linguaxe Java. Cada aplicación Android corre o seu propio proceso, coa súa propia instancia da máquina virtual Dalvik. Dalvik foi escrito de forma que un dispositivo pode correr múltiples máquinas virtuais de forma eficiente. Dalvik executa arquivos no formato Dalvik Executable (.dex), o cal está optimizado para memoria mínima. A Máquina Virtual está baseada en rexistros e corre clases compiladas polo compilador de Java que foron transformadas ao formato .dex pola ferramenta incluída "dx".
• Núcleo Linux: Android depende de Linux para os servizos base do sistema como seguridade, xestión de memoria, xestión de procesos, pila de rede e modelo de controladores. O núcleo tamén actúa como unha capa de abstracción entre o hardware e o resto da pila de software.

As versións de Android reciben nome de sobremesas en inglés. En cada versión a sobremesa elixida empeza por unha letra distinta seguindo unha orde alfabética:

• Oficiais:
  • A: Apple Pie (v1.0), Torta de mazá
  • B: Banana Bread (v1.1), Pan de plátano
  • C: Cupcake (v1.5), madalena glaseada.
  • D: Donut (v1.6), rosquilla.
  • E: Éclair (v2.0/v2.1), pastel francés coñecido en como xuxo.
  • F: Froyo (v2.2), (abreviatura de «frozen yogurt») iogur xeado.
  • G: Gingerbread (v2.3), pan de xenxibre.
  • H: Honeycomb (v3.0/v3.1/v3.2), panal.
  • I: Ice Cream Sandwich (v4.0), sándwich de xeado.
  • J: Jelly Bean (v4.1/v4.2), Xudía de gominola.
  • K: KitKat (v4.4): Kit Kat
  • L: Lollipop (v5.0/v5.1): (caramelo con pau)
  • M: Marshmallow (v6.0): Marshmallow
  • N: Nougat (v7.0): Nougat
  • O: Oreo (v8.0/v8.1)
  • P: Pie (v9.0)
  • Q: Android 10 (v10.0)

O sistema operativo Android úsase en teléfonos intelixentes, computadores portátiles, netbooks, tabletas, Google TV, reloxos de pulseira^[76] auriculares^[77] e outros dispositivos.,^[78][79][80], sendo este sistema operativo accesible desde terminais de menos de 100 euros até terminais que superen os 600, obviando, evidentemente as súas diferenzas técnicas.

A plataforma de hardware principal de Android é a arquitectura ARM. Hai soporte para x86 no proxecto Android-x86^[81], e Google TV utiliza unha versión especial de Android x86.

O primeiro teléfono dispoñible no mercado para executar Android foi o HTC Dream, dado a coñecer ao público o 22 de outubro de 2008^[82]. A principios de 2010 Google colaborou con HTC para lanzar o seu produto estrela en dispositivos Android^[83], o Nexus One. A isto seguiu en 2010 o Samsung Nexus S e en 2011 o Galaxy Nexus. Na actualidade existen máis de 400.000 aplicacións para Android e estímase que uns 550.000 teléfonos móbiles se activan diariamente.

iOS e Android 2.3.3 "Gingerbread" poden ser configurado para un arranque dual nun iPhone ou iPod Touch liberados coa axuda de OpeniBoot e iDroid^[84][85].

Android, ao contrario que outros sistemas operativos para dispositivos móbiles como iOS ou Windows Phone, desenvólvese de forma aberta e pódese acceder tanto ao código fonte^[86] como á listaxe de incidencias^[87] onde se poden ver problemas aínda non resoltos e reportar problemas novos.

O que se teña acceso ao código fonte non significa que se poida ter sempre a última versión de Android nun determinado móbil, xa que o código para soportar o hardware (controladores) de cada fabricante normalmente non é público, así que faltaría un anaco básico do firmware para poder facelo funcionar en devandito terminal, e porque as novas versións de Android adoitan requirir máis recursos, polo que os modelos máis antigos quedan descartados por razóns de memoria (RAM), velocidade de procesador etc.

Nos seus comezos, Android era eminentemente un sistema operativo pensado para usar con teclado^[88], e grazas a un cursor poder navegar entre as aplicacións. Desde o seu comezo, Android foi altamente personalizable. Pouco despois, antes do lanzamento do primeiro teléfono Android, esta filosofía cambiou para converterse en eminentemente táctil, e poder competir contra o recentemente lanzado iPhone.

As aplicacións desenvólvense habitualmente na linguaxe Java con Android Software Development Kit (Android SDK), pero están dispoñibles outras ferramentas de desenvolvemento, incluíndo un Kit de Desenvolvemento Nativo para aplicacións ou engadidos en C ou C++, Google App Inventor e unha contorna visual para programadores novatos. Tamén é posible usar as librerías Qt grazas ao proxecto Necessitas SDK.

O desenvolvemento de aplicacións para Android non require aprender linguaxes complexas de programación. Todo o que se necesita é un coñecemento aceptable de Java e estar en posesión do kit de desenvolvemento de software ou «SDK» provisto por Google, o cal se pode descargar gratuitamente^[89].

Google Play

Google Play é a tenda en liña de software desenvolvida por Google para dispositivos Android. Unha aplicación chamada "play store" que se atopa instalada na maioría dos dispositivos Android e permite aos usuarios navegar e descargar aplicacións publicadas polos deseñadores. Google retribúe aos deseñadores co 70% do prezo das aplicacións. As aplicacións de balde, tamén dispoñibles en Play Store, pódense financiar coa publicidade.

Por outra banda, os usuarios poden instalar aplicacións desde outras tendas virtuais (tales como Amazon Appstore^[90] ou SlideME), ou directamente no dispositivo se se dispón do arquivo APK da aplicación.^{[Cómpre referencia]}

Privacidade

Descubríronse certos comportamentos nalgúns dispositivos que limitan a privacidade dos usuarios, de modo similar a iPhone, pero ocorre ao activar a opción «Usar redes sen fíos» no menú «Localización e seguridade», avisando que se gardarán estes datos, e borrándose ao desactivar esta opción, pois se usan como caché e non como log tal como fai iPhone^[91].

Logos

O logotipo de Android foi deseñado coa fonte Droid, feita por Ascender Corporation^[92].

O verde é a cor do robot Android que representa o sistema operativo. A cor print é PMS 376C e cor GBN en hexadecimal é #A4C639, como se específica na Android Brand Guidelines^[93].

Tipografía

A tipografía de Android chámase Norad, só usado no texto do logo^[94]. Para Ice cream Sandwich introdúcese unha tipografía chamada Roboto, que, segundo os propios creadores, está pensada para se mellor lexible nos dispositivos de alta resolución.

Cota de mercado

A compañía de investigación de mercado Canalys estima que no segundo trimestre de 2009, Android tería 2,8% do mercado de teléfonos intelixentes a nivel mundial^[95].

En febreiro de 2010, ComScore dixo que a plataforma Android tiña o 9% do mercado de teléfonos intelixentes nos Estados Unidos, como estaba taxado polos operadores. Esta cifra foi superior ao estimado anterior de novembro de 2009, o cal foi do 9%^[96]. Para finais do terceiro trimestre de 2010, o mercado de Android nos Estados Unidos medrara nun 21,4%^[97].

En maio de 2010, Android superou en vendas a iPhone, o seu principal competidor. De acordo a un informe do grupo NPD, Android obtivo un 28% de vendas no mercado dos Estados Unidos, un 8% máis que no trimestre anterior. No segundo trimestre de 2010, os dispositivos iOS incrementaron a súa participación nun 1%, indicando que Android está a tomar mercado principalmente de RIM^[13]. Ademais, os analistas apuntaron que as vantaxes de que Android fose un sistema multi-canle, multi-operador, permitiríalle duplicar o rápido éxito que obtivo o sistema Windows Mobile de Microsoft^[98].

A principios de outubro de 2010, Google agregou 20 países á súa lista de lugares xeográficos onde os desenvolvedores poden enviar aplicacións. Para mediados de outubro, a compra de aplicacións estaba dispoñíbel nun total de 32 países^[99].

En decembro de 2011 Andy Rubin dixo que se activaban 700.000 dispositivos diariamente^[100]. Anteriormente, en xullo de 2011, declarouse que se activan uns 550.000 dispositivos Android cada día^[101], en comparación con decembro de 2010, que se activaban 300.000 dispositivos móbiles con Android^[102] e os 100.000 que se activaban en maio de 2010^[103].

Cota das versións

Datos recollidos a principios do mes de xuño de 2013

A través dun comunicado de prensa, Oracle anunciou o 12 de agosto de 2010 unha demanda contra Google por violación de propiedade intelectual no uso de Java no sistema operativo Android. A razón citada: «Ao desenvolver Android, Google a propósito, infrinxiu directa e repetidamente a propiedade intelectual de Oracle en relación a Java. Esta demanda busca remediar apropiadamente a súa infracción»^[104].

Outros artigos

• Google Play
• Google Chrome VOS
• Chromium VOS
• CyanogenMod
• Tethering

Ligazóns externas

• Sitio web oficial de Android (en castelán)
• Sitio para desenvolvedores (en inglés)
• Google Play