Kislik

Kislik (tež oksygenij) je chemiski element, kotryž ma wósom protonow w jadrje. Ličba neutronow wotwisuje wot izotopa. Najčasćišo je chemisce zwjazany, dokelž je jara reaktiwny. Jeho chemiski symbol je O (łaćonski: Oxygenium, wot grjek. ὀξύς oxys „wótry, kisały“ a γεν- gen- „zhotowić“).

Kajkosće
[He]2s22p4 8 O periodowy system
Powšitkowne
mjeno, symbol, rjadowy ličbnik	Kislik, O, 8
serija	Njekow
skupina, perioda, blok	16, 2, p
napohlad	bjezbarbny płun
masowy podźěl na zemskej wobalce	49,4 %
Atomarne
atomowa masa	15,9994 u
atomowy radius (wuličeny)	60 (48) pm
kowalentny radius	73 pm
Van-der-Waals-Radius	152 pm
elektronowa konfiguracija	[He]2s22p4
elektrony na energijowym niwowje	2, 6
1. ionizowanska energija	1313,9 kJ/mol
2. ionizowanska energija	3388,3 kJ/mol
3. ionizowanska energija	5300,5 kJ/mol
4. ionizowanska energija	7469,2 kJ/mol
Fyzikaliske
agregatny staw	płunojty
Modifikacije	2 (O2, Ozon O3)
kristalowa struktura	kubiski
hustosć	1,429 při 273,15[1] K
twjerdosć po Mohs	žana (płun)
magnetizm	paramagnetiski
škrějny dypk	54,40 K (−218,79[1] °C)
warjenski dypk	90,18 K (−182,97[1] °C)
molarny wolumen	22,42 · 10−3 m3/mol
wuparna ćopłota	3,4099 kJ/mol
škrějna ćopłota	0,22259 kJ/mol
parowy ćišć	10 · 103 Pa při 61 K
zwukowa spěšnosć	317,5 m/s při 293 K
specifiska ćopłotna kapacita	920 J/(kg · K)
ćopłotna wodźiwosć	0,02674 W/(m · K)
Chemiske
oksydaciske stawy	−2, −1, 0, +1, +2
oksidy (baziskosć)
normalny potencial	1,23
elektronowa negatiwnosć	3,44 (Pauling-Skala)
izotopy
izotop NH t1/2 ZM ZE MeV ZP 15O {syn.} 122,24 s ε 2,754 15N 16O 99,762 % stabilny 17O 0,038 % stabilny 18O 0,2 % stabilny
NMR-kajkosće
spin γ w rad·T−1·s−1 E fL při B = 4,7 T w MHz 17O 5/2 −3,628 · 107 27,1 MHz
Njestrašnostne pokazy
Markěrowanje jako strašna maćizna
O Zapalenju polěkowacy
R- a S-sady	R: Předłoha:R-sady
	S: Předłoha:S-sady
Po móžnosći a jeli je zwučeny, so SI-jednoty wužiwaja. Jeli nic druhe zapisowany, płaća mjenowane daty při standardnych wuměnjenjach.

Kislik je bjezbarbny, njewonjaty a bjezsłodowy płun. Jako element so zjewi nimale jenož w molekularnej formje, a to jako O₂, ale tež O₃ (ocon).

Je jedyn z hłownych wobstatkow zemskeje atmosfery, ale tež wustupuje jako wobstatk silikatow w kamjenjach.

Jeho najčasćiše wjazby na zemi su woda a silikaty.