Ադաներո

Ըստ Էդուարդո Տեխերո Ռոբլեդոյի՝ անվանումը նշանակում է «Ադանի սեփականություն կամ ժառանգություն»։^[3]

Ադաներոն գտնվում է Լա Մորանիա կոմարկայում^[4][5], պրովինցիայի կենտրոնից 40 կմ հեռավորության վրա, N-6 Մադրիդ-Կորունյա ավտոճանապարհի 109-110 կմ-ի վրա։ 2006 թվականի մարդահամարի տվյալներով գյուղաքաղաքն ուներ 326 բնակիչ (161 տղամարդ, 165 կին)։ Մակերեսը 31 կմ² է։

Հյուսիս-արևելք: Գուտիեռե Մունիոս	Հյուսիս: Մարտին Մունիոս դե լաս Պոսադաս	Հյուսիս-արևելք: Մարտին Մունիոս դե լաս Պոսադաս
Արևմուտք: Պախարես դե Ադախա		Արևելք: Սանտա Մարիա լա Ռեալ դե Նիևա
Հարավ-արևմուտք: Պախարես դե Ադախա	Հարավ: Սանչիդրիան	Հարավ-արևելք: Մունիոպեդրո

Պեղումների ժամանակ հայտնաբերվել է վեստգոթյան ժամանակաշրջանի բրոնզե կուժ^[3]։ Բնակչության մասին առաջին հիշատակումը եղել է 1250 թվականին^[3]։ 15-րդ դարում գյուղաքաղաքը պատկանում էր Սանտո Տոմե սեքսմոյին (վարչատարածք միջնադարյան Իսպանիայում)^[3]։

Գյուղաքաղաքի կարգավիճակ ստացել է Ֆելիպե IV-ի^[6] կողմից 1630 թվականի մայիսի 15-ին։ 1691 թվականի մարտի 12-ի թագավորական հրովարտակով, որը կնքվեց Կառլոս II արքայի կողմից, Ադաներոյի առաջին կոմս նշանակվեց Պեդրո Նունիես դե Պրադոն^[6]։ 1741 թվականի սեպտեմբերի 22-ին Ֆելիպե V-ի հրովարտակով գյուղաքաղաքն անկախ հրապարակվեց, իսկ 1753 թվականի մայիսի 3-ին Ֆերնանդո VI արքան վերահաստատեց որոշումը։

1845 թվականին պատմաբան Պասկուալ Մադոս Իբանիեսն իր «Իսպանիայի և նրա գաղութների պատմաաշխարհագրական, վիճակագրական բառարան»-ի մեջ Ադաներոն նկարագրում է որպես բազմաթիվ լճերի հովտում գտնվող մի բնակավայր․ ուներ 218 տուն և 774 բնակիչ։ Բնակչությունն զբաղվում էր գյուղատնտեսությամբ, ապրանքների փոխադրմամբ և առևտրով։

Համայնքը, որն ունի 31,42 կմ² տարածք^[7], ըստ 2014 թվականի մարդահամարի՝ ունի 204 բնակիչ․ խտությունը կազմում է 6,49 մարդ/կմ²։

Ադաներոյի բնակչության փոփոխման գրաֆիկ (1842-2011)

Իսպանիայի ազգային վիճակագրական ինստիտուտ[8]

• Խուան Խիմենես Մարտին (1855-1901), իսպանացի նկարիչ, ով ծնվել է Ադաներոյում։ Սովորել է Մադրիդի Սան Ֆերնանդոյի Գեղեցիկ արվեստների արքայական ակադեմիայում։ 1881 թվականին հաստատվում է Հռոմում և սովորում տեղի Իսպանական գեղեցիկ արվեստների արքայական ակադեմիայում։ Վերադառնալով Իսպանիա՝ մասնակցում է գեղեցիկ արվեստների ազգային ցուցահանդեսների, որտեղ արժանանում է պատվավոր մի շարք հիշատակումների (1895, 1897, 1899)։ Մահացել է Մադրիդում 1901 թվականին։
• Ֆլորենսիո Գալինդո դե լա Վարա (1947-), նկարիչ, ով ծնվել է 1947 թվականին Ադաներոյում^[9]։ Եղել է Անտոնիո Լոպեսի աշակերտը։ Մադրիդի Կոմպլուտենսե համալսարանի Գեղեցիկ արվեստների ֆակուլտետի պրոֆեսոր^[10]։ Գրում է ռեալիստական ոճով, իր գործերը կենտրոնանում են երեխաների, կենդանիների և բույսերի վրա^[9][10]։

• Gutiérrez Robledo (2011). Memoria mudéjar en La Moraña: Adanero, Albornos, Aldeaseca, Arévalo, Cabizuela, Donvidas, Espinosa de los Caballeros, Horcajo de Las Torres, Langa, Madrigal de las Altas Torres, Narros de Saldueña, Pajares de Adaja, Palacios de Goda, San Esteban de Zapardiel y Sinlabajos. España. ISBN 978-84-931071-1-6. Արխիվացված է օրիգինալից (pdf) 2013 թ․ հուլիսի 12-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 5-ին. {{cite book}}: Unknown parameter |apellido2= ignored (|last2= suggested) (օգնություն)CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
• Preckler (2003). Historia del arte universal de los siglos XIX y XX. Vol. 2. publisherial Complutense. ISBN 8474917077.

• Sitio del Ayuntamiento de Adanero (իսպ.)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ադաներո» հոդվածին։