Ժորես Խաչատրյան

Խաչատրյանը ծնվել է Երևանում 1935 թվականին, ցեղասպանությունից մազապուրծ փրկված սեբաստացի հայերի ընտանիքում։ Ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը, 1959 թվականից աշխատանքի անցել Հայաստանի Գիտությունների ակադեմիայի հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտում՝ որպես գիտաշխատող։ 1962–65 թվականներին եղել է ինստիտուտի ասպիրանտ։ Նրա գիտական ղեկավարը Բաբկեն Առաքելյանն էր։ Գիտությունների ակադեմիայի հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտում աշխատել է մինչև 2015 թվականը^[2]։ Խաչատրյանը երկար ժամանակ եղել է այդ ինստիտուտի Հին Հայաստանի հնագիտության բաժանմունքի վարիչը^[2]։

Նա հայ առաջատար հնագետներից էր^[3]։ Նրա հետազոտությունների ու պեղումների ժամանակաշրջանն ընդգրկում էր Երվանդունիների և Արտաշիսյանների ժամանակաշրջանները։ Խաչատրյանի ղեկավարությամբ պեղումներ են իրականացվել Արմավիրում, Արտաշատում (Արտաքսատա)^[4], Արցախի Տիգրանակերտում^[5], Ազատի գետահովտում^[6]։ Ընդ որում՝ երկար ժամանակ ղեկավարել է Արտաշատի պեղումների խումբը^[7]։

2013 թվականին պարգեւատրվել է Մովսես Խորենացու մեդալով^[8]։

Մահացել է 2017 թվականին։