Որսագողություն
Որսագողություն, վայրի կենդանիների ձեռքբերումը կամ ոչնչացումը որսորդության, ձկնորսության կանոնների և կենդանական աշխարհի պահպանման մասին օրենսդրության այլ պահանջների խախտմամբ։ Օրենսդրությամբ որսագողություն է համարվում՝
- որսորդությունը կամ ձկնորսությունը՝ առանց համապատասխան մարմնի թույլտվության
- որսորդությունը կամ ձկնորսությունը արգելված վայրերում, արգելված ժամանակ կամ արգելված միջոցներով (մեթոդներով, գործիքներով)
- «Կարմիր գրքում» գրանցված կենդանիների որսը վայրի կենդանիների թույլատրված չափից ավելի որսը
- օգտակար թռչունների ձվերի, փետուրների հավաքումը, թռչնաբների, որջերի ու բների քանդումը, կենդանական աշխարհի պահպանման կանոնների այլ խախտումները։
Պատժամիջոցներ
Կախված հանրության համար վտանգավորության աստիճանից, որսագողության համար նախատեսվում է քրեական կամ վարչական պատասխանատվություն։ Օրենքով նախատեսված կարգով քրեական կամ վարչական պատասխանատվության ենթարկվածները պարտավոր են նաև հատուցել վնասները։ Որսագողությունը արգելվել է նաև հին և միջնադարյան պետություններում (Եգիպտոս, Բաբելոն, Հռոմ, Բյուզանդիա, Իսպանիա, Ֆրանսիա, Ռուսաստան և այլն)։ Որսագողության մասին հիշատակել են Մովսես Խորենացին, Փավստոս Բուզանդը, Սեբեոսը, իսկ Մխիթար Գոշի, Սմբատ Սպարապետի դատաստանագրքերում, Հովհաննես Գ Օձնեցու «Կանոնագիրք Հայոց»-֊ում որսագողության պատժելիության մասին կան ամբողջական նորմեր։
 | Սա իրավաբանության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։  |
