Люизит

Люизит — қоңыр түсті, өткір иісті, тері-іріңдік, тітіркендіретін күшті улағыш зат. Иприттен айырмашылығы әсерінің жасырын кезеңі жоқ. Американ химигі У.Л.Льюстің (1917 ж. улағыш зат ретінде қолдануды үсынған) құрметіне аталған. Техникалық Люизит — ащы, тітіркендіретін иісті, суда ерімейтін, органикалық еріткіштерде жақсы еритін сұйық. Люизит ацетилинді (С₂Н₂) үш хлорлы мышьякқа (ASCl₃) катализаторларды (АСl₃HgСl₂ және басқа) қатыстыру аркылы қосу нәтижесінде алынады. Өте қауіпті концентрациясы тыныс органдары арқылы әсер еткенде — 0,25 мг/л (15 мин ішінде); теріге тигенде — 25 мг/кг. Люизиттен қорғану құралдары — газтұмылдырық және қорғаныш киімдер. Онымен уланған жағдайда емделудің ең тиімді жолы — димеркаптопропанал және оны алмастырушылар. Ұрыс операцияларында Люизит қолданылмаған.^[1]