Lengoa ligure

Örìgine

A lengoa lìgure, comme e âtre lengoe romanse, a s'é svilupâ da-o latìn vorgâ; a ògni mòddo, rispètto a-e âtre lengoe galloitaliche (romanse do Nòrd Italia), o lìgure o l'à subîo e influense d'un diverso çéppo lengoistego (quello de l'antigo lìgure) e de 'na poxiçion giögrafica particolâ. O mæximo Dante, into seu De volgari eloquentia, mentre o dividde l'Italia lengoisticamente longo l'Appenin o mostra comme o lìgure o seggia ciù scimile a-i dialetti do Centro-Sud rispetto a quelli do Nòrd:

«Et dextri regiones sunt Apulia, sed non tota, Roma, Ducatus, Tuscia et Ianuensis Marchia; sinistri autem pars Apulie, Marchia Anconitana, Romandiola, Lombardia, Marchia Trivisiana cum Venetiis»«E zöne de drîta son a Puggia, sciben che no tutta, Romma, o Docato (l'Unbria), a Toscann-a e a Marca de Zêna; invece quelle de manca son 'na parte da Puggia, a Marca d'Anconn-a, a Romagna, a Lonbardìa (Piemonte e Lonbardîa) e a Marca de Trevîzo e Venéçia»

Etæ contenporànea

Sciben che atoälménte a léngoa ligure a l'é parlâ da circa mezo milion de personn-e tra Italia, Prinçipato de Mónego e Fransa, a seu sopravivensa a l'é missa in pericolo^[3]: difæti, comme in âtre regioin italiann-e, l'ûzo da lengoa regionâle o l'é intròu in crixi, aomentòu da-a voentæ di zoêni de no inparâ o ligure^[4]. L'UNESCO o clascìfica a lengoa ligure comme "a rischio"^[5].

A otôbre 2017 a l'é stæta fæta 'na propòsta de lezze pe riconosce a léngoa inta Region Ligûria^[6].

O mæximo argoménto in detàggio: Variànte lìguri e Dialetologîa lìgure.

• Lìgure do levànte: da-i confìn òrientâli da Ligùria scinn'a Levànto in sciâ costêa (a zöna de Çinque Tære a gh'à de parlâte con infloénse de Spézza e de Zêna), e scinn'a Brignæ (Spézza); o dialetto de Spézza (o spezìn) o gh'à de carateristiche de confìn fra a zöna lìgure e quella da Lunigiànn-a; a Valàdda do Væa a gh'à de afinitæ co-a Lunigiànn-a verso sud-èst e co-o zenéize verso nord-òvest con Sèsta Godàn a fâ da crénn-a lingoistica fra e dôe varietæ;
• Lìgure zenéize: a l'é a varietæ ciù difûza e parlâ, conosciûa ascì comme "ilûstre". Da Bonasêua a Cappo Nöi, co-o corispondénte entrotæra a-o de sótta da crénn-a apeninica e con de apendîce inta Valle Scréivia;
• Lìgure centro-òcidentâle e òcidentâle: conpréizo l'Intemelio, da Tàggia a Mónego (monegàsco);
• Lìgure alpìn (brigasco e roiasco): inte zöne de montagna a nòrd da fascia òcidentâle o dialetto brigasco de Riâdo, Verdézza e Oivétta Sàn Michê, inta provinsa d'Inpéria, óltre a quello de Brîga Érta (Cùnio) e da Val Röia in Fransa. O l'apartêgne a-a famìggia de parlâte lìguri o dialétto ormeàsco ascì (Ormêa);
• Lìgure de l'Oltrezôvo: parlòu a-o de sórvia da crénn-a alpin-apeninica; o gh'à de contaminaçioìn co-o piemontéize (Oltrezôvo a ponénte, ch'o corispónde a-a Valàdda do Röia), a l'èrta Valàdda do Tànao, a-a ciù pàrte de l'èrta Valàdda do Bórmia e a-a zöna do Sascéllo e Oâ), co-o lonbardo (Oltrezôvo centrâle, con céntro a Nêuve, dónde se parla o novéize) e l'emiliàn (Oltrezôvo centrâle co-a Valadda do Stàfora e Oltrezôvo de levànte, da-a Valàdda do Trébia a-a Valàdda do Târo);
• Lìgure coloniâle: definiçión convençionâle ch'a conprénde:
  • o Tabarchin: de comunitæ de Carlofòrte e Câdasédda in Sardegna, caraterizòu da 'na fòrte tegnûa lengoìstica: stìmme do 1998 dâvan sta varietæ cómme parlâ da l'87% da génte de Carlofòrte e da-o 68% da génte de Câdasédda, scitoaçión do tùtto confermâ da-i dæti ciù vixìn ascì (quæxi dêxemìlla parlànti). Zöna lengoistica za forteménte òcupâ e codificâ.
  • l'Ajasìn e o Bonifassin: che són 'n'aotònoma evoluçión di dialétti lìguri do levànte con inflùssi do zenéize urbâno. Sta zöna lengoistica, dòppo quæxi eutoçénto ànni, a l'é ancheu a réizego de scentâ.

Fonétiga

Rispètto a-e âtre léngoe de l'Italia centrosetentrionâle, o lìgure o l'à avûo (sciben no in tùtte e sò varianti) ascì molte influense de léngoe do Centro-Sud da penîzoa. Infæti, sciben che se trêuvan carateristiche de léngoe galloitalighe comme:

• l'evoluçion de Ō e Ū latin in [y] e [ø] (PLŪS > ciù/pù e NŌVUM > neuvo)
• l'evoluçion de -CT- in -[jt] (FACTUM > faito > fæto)
• a palatizaçion de:
  • -BL- in [d͡ʒ] (BLASPHEMIA > giastema)
  • -PL- in [t͡ʃ] (PLANTA > cianta)
  • -FL- in [ʃ] (FLORE > sciô)
  • -CL- in [t͡ʃ] (CLAMARE > ciamâ)
  • -GL- in [d͡ʒ](GLANDA > gianda)
• a velarizaçion de N finâle e primma de 'na dentale in [ŋ] (LATINUS > latin)

Gh'é dötræ carateristiche comme:

• o pasaggio da ILLE a [u] a-o pòsto de [el/il] (comme invece o l'é inti dialetti occidentâli)
• l'indebolimento di -R- scinn-a sò chéita

Consonanti

Vocâle

O mæximo argoménto in detàggio: Wikipedia:Grafîe lìguri.

No gh'é 'na grafîa de parlæ lìguri universalmente acetâ: difæti, scibén che gh'é stæto di tentatîvi de creaçion de 'na grafîa comûne (prezenpio a grafîa in U)^[7], gh'é di òrtografîe locâli leghæ a-e pròpi dialetti. L'é ascì inportante consciderâ a grafîa ofiçiâ deuviâ da l'Académia Ligùstica do Brénno^[8], da l'Asociaçión A Compagna e da dötréi tradutoî de questo sécolo XXI.

• Lèngoa ligure antiga
• Poeti in lengoa ligure
• Ma se ghe penso

• Wikimedia Commons a contêgne di files in sce lìgure

• (IT) Fiorenzo Toso, liguri, dialetti, Enciclopedia dell'Italiano, 2010.
• (LIJ, IT) Fonologîa zenéize, in sce zeneize.net. URL consultòu o 12 zùgno 2021.
• (LIJ, IT) Diçionâio TIG Italiàn-Zenéize, in sce zeneize.net. URL consultòu o 12 zùgno 2021.