| Ooldfreesch | ||
|---|---|---|
Snackt in | Düütschland, Nedderlannen | |
| Sprecher | Is keen lebennige Sprake mehr | |
| Klassifikatschoon | ||
| Offitschell Status | ||
| Amtsspraak in | keen Amtsspraak | |
| Spraakkoods | ||
| ISO 639-3 | ofs | |
Ooldfreesch is de gemeen Wuddel vun de dree hüdige Freesche Spraken. To lesen steiht se in Rechtsböker un Urkunnen ut dat 13. bit 16. Johrhunnert. Overbleven bünd Tügnissen van dat Ooltfreesch ut de Gegend twuschen Werser un Iesselmeer (Südersee), man snackt wurren Offkamsels daarvan seker ok in Noordfreesland un vlicht ok westelk un süüdwestelk van de Zuiderzee.
Ooltfreesch is to desülbige Tiet snackt wurrn, as Middelengelsch, Middelnedderdüütsch un Middelhoochdüütsch. Man vunwegen siene öllerhaftige Struktur kann dat ehrder vergleken weern mit Ooldengelsch, Ooldsassisch un Ooldhoochdüütsch.
Achteran warrt en Reeg vun ooldfreesche Wöör vergleken mit desülvigen Wöör in annere Westgermaansche Spraken.[1]
| Ooldfreesch | Ooldengelsch | Ooldsassisch | Ooldhoochdüütsch | |
| „Fatt“ | fet | fæt | fat | faz |
| „Mann“ | mon | mon | mon, man | man |
| „Monat“ | monath | monað | monath, manuth | manod |
| „Raat“ | red | ræd | red, rad | rat |
| „anner“ | othar | oðer | oðar | andar |
| „fiev“ | fif | fif | fif | fimf |
| „us“ | us | us | us | uns |
| „kund“ | kuth | cuð | kuð | kund |
| „Kark“ | tziurke | ćiriće | kirika | kirihha |
| leggen | ledza | lećġan | leggian | legen |
| „Ross“ | hors | hors | hors, hros | hros |
De Luden in dat Oostfreesche sünd bi en Reeg vun Schreden tohopengahn mit dat Ooldengelsche. Ooldsassisch steiht dor gegenöver in’e Midden twuschen Hoochdüütsch un Ooldfreesch/Ooldengelsch. [1]
Dat is wunnerlich to sehn, dat dat in’t Ooltfreesche ok Saken gifft, de kaamt woll in de Ooldnoordsche Sprake vör, man nich in dat Ooldengelsche oder Ooldsassische. So’n Saken sünd:
De olen freeschen Texten bruukt dat Latiensche Alphabet un kaamt mit de Bookstaven, de dat dor in gifft, ut. För den Luut th (as „th“ up Engelsch) sünd just de Bookstaven th schreven wurrn, as dat hüdigendags in Engelsch ok begäng is. För den u-Vokal un de Konsonanten v und w sünd, tämlich dör’nanner, u, v un w schreven wurrn. Ok k un c sünd tämlich dör’nanner bruukt wurrn. De beiden Luden i un j sünd normolerwiese bloß as i schreven wurrn. Wie lang en Vokal is, kann en bloß in de jüngern „westooldfreeschen“ sehn. Dor sünd de langen Vokalen dubbelt schreven, to’n Bispeel ee för dat lange e. To’n Deel is ok, so as in de Nedderlannsche Spraak oe för lang u bruukt wurrn. Wenn hüdigendags ooldfreesche Texten in en modern Utgaav rutbröcht weert, denn is en langen Vokal mit en graden Streek oder mit en Zirkumflex över dat Graphem angeven: āge oder âge ("Oog(e)").[2]
De Grenz twuschen dat öllere un dat jüngere Ooldfreesch liggt bi üm un bi 1450. De Ünnerscheed twuschen düsse beiden Spraakformen is tominnst so groot, as twuschen Ooldsassisch un Middelnedderdüütsch. Man in de Wetenschop weer de Naam „Ooldfreesch“ al ganz begäng, ehr dat de jüngere Form vun de Sprake överhaupt richtig utforscht weer un ehr dat bekannt wurrn is, wie groot de Ünnerscheden twuschen öller un jünger Ooldfreesch sünd. Hüdigendags weert ok de Naams „klassisch Ooldfreesch“ un „naklassisch Ooldfreesch“ bruukt.[1]
Fröher harrn sik de Forschers dat so torechtleggt, dat de Ünnerscheden twuschen de beiden Spraakformen nich vun de Tied herkaamt, man vun de Gegend, wo se snackt wurrn sünd. Dat Freesche is as Schriftsprake in Grunneng un in Oostfreesland vun üm un bi 1450 af an verswunnen. Dat keem dorher, dat Middelnedderdüütsch in düsse Kuntreien an dat Freesche siene Steed treden dö. Jüngere Handschriften gifft dat bloß noch ut de Gegend vun de hüdige Provinz Freesland in de Nedderlannen. Dorüm is dat jüngere Ooldfreesch fröher „Ooldwestfreesch“ nöömt wurrn (hüde: „naklassisch Ooldfreesch“) un dat öllere Ooldfreesch kreeg den Naam „Ooldoostfreesch“ (hüde: „klassisch Ooldfreesch“).[1]
In’t Middelöller is Freesch in en veel grötter Rebeet snackt wurrn, as hüdigendags. Klaas Fokkema meent, in düsse Kuntreien un Länner is wiss Ooldfreesch snackt wurrn:[2]
Dat Bild hierbi wiest düt Spraakrebeet so um un bi. Hen un wenn gifft dat en paar Ünnerscheden, sünnerlich an de Münnen vun Rhien un Maas un in Süüdholland.