Cheryl Dunye

Amerikaans regisseur en actrice

Cheryl Dunye (Monrovia, 13 mei 1966) is een Liberiaans-Amerikaans filmregisseur, scenarist, producent, editor en actrice. Haar films tasten vaak de grenzen af tussen documentaire en fictie en gaan over de ervaring van zwarte, lesbische vrouwen.

Cheryl Dunye
Cheryl Dunye presenteert The Watermelon Woman in SFMOMA in San Francisco
Geboren13 mei 1966
Monrovia
GeboortelandLiberia
Jaren actief1990-heden
Beroepfilmregisseur, filmscenarist, producent, filmmonteur, actrice
FilmsThe Watermelon Woman
(en) IMDb-profiel
(nl) Moviemeter-profiel
(mul) TMDB-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon  Film

Levensloop

Dunye groeide op in Philadelphia en studeerde aan Temple University en Rutgers University's Mason Gross School of the Arts, waar ze les kreeg van Martha Rosler.[1]

Ze begon haar carrière met haar afstudeerfilm aan Temple University, Wild Thing, gebaseerd op een gedicht van de zwarte, lesbische dichter Sapphire. Hierna maakte ze een reeks experimentele kortfilms, zoals She Don't Fade, The Potluck and the Passion en Vanilla Sex, die op een humoristische en deconstructivistische manier gender, seksualiteit en relaties in beeld brengen.[2]

De belangrijkste film uit Dunyes carrière is The Watermelon Woman. In deze film over een jonge videotheekmedewerkster met aspiraties om filmregisseur te worden, die gefascineerd raakt door een zwarte, lesbische actrice wijst Dunye op het gebrek aan informatie over vrouwen zoals zij in de filmgeschiedenis. Via een complexe relatie tussen feit en fictie wijst de film op de verloren gegane geschiedenis van zwarte actrices en het belang van representatie.

Dunye heeft gedoceerd aan diverse universiteiten, zoals de University of California, Los Angeles, het California Institute of the Arts, UC Berkeley en San Francisco State University.

Filmstijl

Het werk van Cheryl Dunye wordt vaak geplaatst binnen twee belangrijke bewegingen in de Amerikaanse filmgeschiedenis. Haar werk wordt in verband gebracht met de makers van de New African American Cinema, waartoe regisseurs zoals Charles Burnett, Spike Lee, Robert Townsend en Julie Dash behoren, die zwarte stereotypen ter discussie stelden en net als Dunye onderwerpen zoals racisme, sociale klasse en geweld aankaartten.[2]

Tegelijkertijd worden haar films ook gelinkt aan B. Ruby Rich' concept van New Queer Cinema, die verwijst naar een golf van films uit de jaren 90 die homoseksualiteit thematiseerden. Deze films (van makers zoals Gus van Sant, Jennie Livingston en Gregg Araki) waren vaak low-budget en stelden de hetero-normatieve samenleving in vraag door homoseksuele personages als de centrale focus van hun films te positioneren.[3]

Belangrijke invloeden op Cheryl Dunyes films zijn Chantal Akerman, Michelle Citron, Julie Dash, Michelle Parkerson en Camille Billops.[2]

Kenmerkend voor de films van Dunye is haar zogenaamde Dunyementary-stijl, waarbij ze stijlelementen gebruikt zoals talking heads en het verwijzen naar verhaalelementen in de film zelf, om zo de grenzen tussen fictie en documentaire te doen vervagen. Ze plaatst zichzelf in de film als personage, verteller en regisseur en laat zo fictie en realiteit in elkaar overlopen.[3]

Dunye combineert vaak verschillende dragers als video, Super 8, 16mm en archiefbeelden in haar films.[2]

Invloed en erkenning

The Watermelon Woman was de allereerste langspeelfilm gemaakt door een zwarte, lesbische vrouw met ook een zwart, lesbisch personage in de hoofdrol. Hoewel het na deze film weer tot 2011 zou duren tot dit gegeven herhaald werd en Dee Rees de film Pariah kon uitbrengen, heeft Cheryl Dunye een pioniersrol vervuld voor latere filmmakers zoals Rees en Lena Waithe.

Het werk van Dunye heeft verder een grote invloed gehad op makers zoals Issa Rae (Insecure) en Mindy Kaling (The Mindy Project), die een gelijkaardige vertelstijl vol zelfreflectie hanteren, waarbij ze op het scherm een gefictionaliseerde vorm spelen van zichzelf.[3]

Cheryl Dunye komt voor in de documentaire Dykes, Camera, Action! uit 2018.

Dunye ontving in 2016 een Guggenheim Fellowship.[4]

In 2019 ontving zij de Award for Justice & Inclusion in Film van de Berkeley Film Foundation.[5]

Met de film The Watermelon Woman won Dunye een Teddy Award op het Internationaal Filmfestival van Berlijn. Ze won ook twee keer de publieksprijs op L.A. Outfest voor de films The Watermelon Woman en Stranger Inside.

Naar aanleiding van de twintigste verjaardag van de film werd The Watermelon Woman in 2016 gerestaureerd, financieel ondersteund via het Outfest UCLA Legacy Project for LGBT Moving Image Preservation.[3] De film is onderdeel van de permanente cinemacollectie van het Museum of Modern Art.[5]

Filmografie

Film

JaarTitelRegisseurScenaristProducentEditorActrice
1989Wild Thing: A Poem by Sapphire
1990Janine
1991She Don't Fade
1992Vanilla Sex
1993Untitled Portrait
1993Strange Weather
1993The Potluck and the Passion
1996The Watermelon Woman
1996Greetings from Africa
2001Stranger Inside
2001The New Women
2002Turnaround
2004My Baby's Daddy
2005Inclinations
2010The Owls
2012Mommy is Coming
2013Valencia
2013La Bamba 2: Hell is a Drag
2014Black is Blue
2014Brother from Another Time
2017DiAna's Hair Ego Remix
2018Dropping Penny

Televisie

JaarSerieAflevering(en)Functie
2018The FostersLine in the Sandregie
2018ClawsRussian Navyregie
2018Love Is_(His) Answersregie
2018StarAll Falls Downregie
2019The ChiA Leg Upregie
2019The VillageI Have Got Youregie
2019Dear White PeopleVolume 3: Chapter Vregie
2017-2019Queen SugarTo Usward
Fruit of the Flower
Pleasure is Black
Oh Mamere
regie van deze afleveringen,
producent van heel seizoen 4
2019David Makes ManBubble House
Some I Love Who Are Dead
3 Son's Sky
regie
2019-2020All RiseMerrily We Ride Along
How to Succeed in Law Without Really Re-Trying
regie
2022The Umbrella AcademyWorld's Biggest Ball of Twine
Pocket Full of Lightning
regie van deze afleveringen

Externe links