Jon Izagirre

In 2012 won hij de zestiende etappe van de Ronde van Italië. In deze etappe, met aankomst in Pfalzen, maakte Izagirre deel uit van een kopgroep van tien renners, waaruit hij op enkele kilometers voor de finish demarreerde.

Jon Izagirre is de jongere broer van wielrenner Gorka Izagirre en de zoon van oud-veldrijder José Ramon Izaguirre.

In 2015 won hij de Ronde van Polen.

In 2016 nam Izagirre deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit. Vier dagen later werd hij achtste in de tijdrit. Eerder in dat jaar won hij de twintigste etappe in de Ronde van Frankrijk.

Door het ontbreken van Vincenzo Nibali begon Izagirre als kopman aan de Ronde van Frankrijk 2017. Door een val in de doorregende openingstijdrit in Düsseldorf, moest hij echter al op de eerste dag opgeven. Izagirre moest worden geopereerd, omdat hij bij de val een onstabiele breuk opliep, onder aan de wervelkolom.

Als kopman had Izagirre in 2019 meer succes. Hij won hier de eindklassementen in de Ronde van Valencia en in het Baskenland.

In 2020 wist hij een overwinning te behalen. Dit was in de Grote Ronde van zijn thuisland, de Ronde van Spanje. Hij wist de zesde etappe te winnen, met 25 seconden voorsprong op de nummer twee, Michael Woods. Hiermee voltooide hij de trilogie van etappezeges in Grote Rondes.

In de twee daaropvolgende seizoenen behaalde hij, net als in 2020, enkel overwinningen op Spaanse bodem. Hij werd onder andere Spaans kampioen tijdrijden.

In het begin van het seizoen van 2023 wist hij, wederom in Spanje, te zegevieren in de Grote Prijs Miguel Indurain. De 12e etappe van de Ronde van Frankrijk wist hij ook op zijn naam te schrijven. Dit deed hij door weg te rijden uit de vroege vlucht. De laatste 30 kilometer naar de finish legde hij solo af.

Resultaten in kleinere rondes

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Ronde van het Baskenland	Ronde van Romandië	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	Eneco Tour	Ronde van Peking / Ronde van Guangxi
2011	72e		24e	opgave		103e			17e		86e
2012			16e						7e	88e
2013	4e	55e			47e			34e	2 ↑
2014		19e			55e	8e		43e	2 ↑
2015		26e			3 ↑			opgave	↑
2016		5e				3 ↑ (1)		2 ↑ (1)		8e
2017		7e			3 ↑	5e		6e
2018	12e	4e			3 ↑	11e		15e
2019		21e (1)			↑
2020									20e
2021		3 ↑			10e (1)	7e	7e
2022		7e			2 ↑ (1)	64e		34e
2023		21e			3 3e	opgave		12e
2024		26e			9e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

• 2009 – Orbea (stagiair vanaf 1-8)
• 2010 – Orbea
• 2011 – Euskaltel-Euskadi
• 2012 – Euskaltel-Euskadi
• 2013 – Euskaltel-Euskadi
• 2014 – Movistar Team
• 2015 – Movistar Team
• 2016 – Movistar Team
• 2017 – Bahrain-Merida
• 2018 – Bahrain-Merida
• 2019 – Astana Pro Team
• 2020 – Astana Pro Team
• 2021 – Astana-Premier Tech
• 2022 – Cofidis
• 2023 – Cofidis
• 2024 – Cofidis