Sacha Modolo

Modolo reed in 2008 en 2009 voor de wielerploeg Zalf Désirée Fior. In 2006 won hij de Ronde van Casentino, in 2007 de Trofeo Matteotti voor beloften, en in 2008 de Ronde van Belvedere en de Gran Premio della Liberazione. Ook werd hij derde bij het Europees kampioenschap bij de beloften. In 2010 werd hij vierde in Milaan-San Remo.

Modolo staat bekend als een sprinter. Hij vierde successen in diverse kleinere koersen. In de grote rondes heeft hij tot 2015 nog geen overwinningen behaald. In de Ronde van Italië van 2013 kwam hij dicht bij ritwinst. Hij werd tweede in de slotetappe naar Brescia. In 2014 maakte hij zijn debuut in de Ronde van Frankrijk. Door ziekte stapte hij al af in de tweede etappe. In de Ronde van Italië van 2015 boekte Modolo zijn eerste ritzeges in een grote ronde. In de dertiende etappe naar Jesolo en de zeventiende etappe naar Lugano finishte hij in beide etappes in de massasprint voor zijn landgenoot Giacomo Nizzolo.

Begin januari 2022 kondigde hij zijn wielerpensioen aan na geen nieuwe ploeg te hebben gevonden.^[1]

• 2010 – Colnago-CSF Inox
• 2011 – Colnago-CSF Inox
• 2012 – Colnago-CSF Inox
• 2013 – Bardiani Valvole-CSF Inox
• 2014 – Lampre-Merida
• 2015 – Lampre-Merida
• 2016 – Lampre-Merida
• 2017 – UAE Team Emirates^[2]
• 2018 – Team EF Education First-Drapac p/b Cannondale
• 2019 – EF Education First Pro Cycling
• 2020 – Alpecin-Fenix
• 2021 – Alpecin-Fenix
• 2022 – Bardiani-CSF-Faizanè

Zie de categorie Sacha Modolo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.