ਇਰਾਕ ਦਾ ਸਭਿਆਚਾਰ

ਜਦੋਂ ਕਿ 1909 ਵਿੱਚ ਇਰਾਕ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ, 1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ, ਸਿਨੇਮਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰਿਕ ਕਾਰਜ ਜਾਂ ਸ਼ੌਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਬਗਦਾਦ ਦੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਅਲ-ਰਸ਼ੀਦ 'ਤੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਲ-ਜਵੈਦਾ ਸਿਨੇਮਾਵਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪਹਿਲੀ ਸਿਨੇਮਾ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅਮਰੀਕੀ ਮੂਕ ਫਿਲਮਾਂ ਨਿਭਾਈਆਂ. 1 9 40 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇਰਾਕ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਫੈਜ਼ਲ II ਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਦੇ ਤਹਿਤ ਅਸਲ ਇਰਾਕੀ ਫਿਲਮ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ. ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਫਾਈਨੈਂਸ਼ੀਅਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਹਿਯੋਗੀ, ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਣ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਗਦਾਦ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ. ਬਗਦਾਦ ਸਟੂਡੀਓ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 1948 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਵੱਖਰੇ ਹੋ ਗਏ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਰਬੀ ਅਤੇ ਯਹੂਦੀ ਫਾਊਂਡਰਜ਼ ਵਿਚਕਾਰ ਤਣਾਅ ਵਧਿਆ. ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਲਈ, ਇਹ ਉਤਪਾਦ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਪਾਰਕ, ​​ਝੁਕਿਆ ਰੋਮਾਂਸ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਗਾਣੇ ਅਤੇ ਨਾਚ ਅਕਸਰ ਛੋਟੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ.

ਦੇਰ 1970 ਵਿੱਚ, ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਮਿਆਦ, ਇਰਾਕ ਦੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਗਿਆ ਸੱਦਾਮ ਹੁਸੈਨ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਇੱਕ ਮਕਾਨ ਅਤੇ ਕਾਰ ਮੁਹੱਈਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੇ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਗਰੰਟੀ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੇ, ਸਾਹਿਤ ਤੋਂ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਬੈਟ ਬਾਥ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ. ਇਰਾਨ-ਇਰਾਕ ਜੰਗ (1980-1988) ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਦੇ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਮੰਗ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੇਖਕ ਧੱਕੇ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਲਈ.

ਇਰਾਕੀ ਪਕਵਾਨਾਂ ਜਾਂ ਮੇਸੋਪੋਟਾਮੀਆਂ ਦੇ ਪਕਵਾਨਾਂ, ਸੁਮੇਰੀ, ਬਾਬਲੀਆਂ, ਅੱਸ਼ੂਰੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਫ਼ਾਰਸੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਲੰਬਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ.^[1][2]