ਚਰੀ ਡਾਂਸ
ਚਰੀ ਡਾਂਸ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਰਾਜ ਵਿਚ ਇਕ ਲੋਕ ਨਾਚ ਹੈ। [1] ਚਰੀ ਡਾਂਸ ਇਕ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਸਮੂਹਿਕ ਡਾਂਸ ਹੈ। ਇਹ ਅਜਮੇਰ ਅਤੇ ਕਿਸ਼ਨਗੜ੍ਹ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ। [2] ਚਰੀ ਨਾਚ ਕਿਸ਼ਨਗੜ ਅਤੇ ਅਜਮੇਰ ਦੇ ਗੁੱਜਰ ਅਤੇ ਸੈਣੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਵਿਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਚਰੀ ਨਾਚ ਵਿਆਹ ਦੇ ਜਸ਼ਨਾਂ, ਮਰਦ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ 'ਤੇ ਅਤੇ ਜਸ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
.jpg) Chari dance costume | |
| ਕਿਸਮ | Folk dance |
|---|---|
ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ
ਚਰੀ ਡਾਂਸ ਦੌਰਾਨ, ਰੰਗੀਨ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਾਲੀਆਂ, ਦਾਜ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਸਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਜਾਂ ਪਿੱਤਲ ਦੀਆਂ ਚਰੀਆਂ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਕਸਰ, ਚਰੀ ਨੂੰ ਤੇਲ ਦੇ ਦੀਪਕ ਜਲਾ ਕੇ ਸਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਤੇਲ ਵਿਚ ਡੁੱਬੇ ਕਪਾਹ ਦੇ ਬੀਜਾਂ ਨਾਲ ਅੱਗ ਲਗਾ ਕੇ ਸਜਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਨੱਚਣ ਵਾਲੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰਾਂ 'ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਛੂਹਣ ਦੇ ਬਲਦੇ ਹੋਏ ਭਾਂਡੇ ਰੱਖਕੇ ਨਾਚ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਅੰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁੰਦਰ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਘੁੰਮਣ ਕਰਕੇ ਨਾਚ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। [3] ਡਾਂਸ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਆਕਰਸ਼ਕ ਲਾਈਨਾਂ ਬਣੀਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਡਾਂਸਰ ਚੁੱਪਚਾਪ ਫਰਸ਼ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੇ ਹਨ।
ਰਾਜਸਥਾਨ ਇਕ ਉਜਾੜ ਹੈ ਜਿਥੇ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਪਾਣੀ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈਂ ਮੀਲ ਤੁਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਚਰੀ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪਾਣੀ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਡਾਂਸ ਪਾਣੀ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇਸ ਜੀਵਨੀ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਪਹਿਰਾਵਾ ਅਤੇ ਗਹਿਣੇ
ਡਾਂਸਰ ਰਾਜਸਥਾਨੀ ਸੋਨੇ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਹੰਸਲੀ, ਹੰਸਲੀ, ਟਿੰਨੀਆ, ਮੋਗਰੀ, ਪੁੰਚੀ, ਬਾਂਗਦੀ, ਗਾਜਰਾ, ਆਰਮਲੈਟਸ, ਕਾਰਲੀ, ਕਾਂਕਾ ਅਤੇ ਨਵਰ ਹਨ। [4]
ਸਾਜ਼
ਚਰੀ ਨਾਚ ਨਗਾੜਾ, ਢੋਲਕੀ, ਢੋਲ ਹਾਰਮੋਨੀਅਮ, ਥਾਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਂਕੀਆਂ ਆਦਿ ਸਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਨੱਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਾਂਕੀਆ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਹੈ। ਇਹ ਨਿਪੁੰਨ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ, ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਆਵਾਜ਼ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। [4]
