ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਾਨ

ਤਵੱਕਲ ਅਬਦ ਅਲਸਲਾਮ ਕਰਮਾਨ (Arabic: توكل عبد السلام خالد كرمان Tawakkul ‘Abd us-Salām Karmān; ਰੋਮਨ ਵਿੱਚ Tawakul,[3] Tawakel[4][5][6] ਵੀ) (ਜਨਮ 7 ਫ਼ਰਵਰੀ 1979[6]) ਇਕ ਯਮਨ ਪੱਤਰਕਾਰ, ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਅਤੇ ਅਲ-ਇਸਲਾਹ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਸੀਨੀਅਰ ਮੈਂਬਰ, ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਰਕੁਨ ਹੈ। ਉਹ 'ਵਿਮਨ ਵਿਦਾਉਟ ਚੇਨਜ਼' ਗਰੁੱਪ ਦੀ ਆਗੂ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਉਸ ਨੇ 2005 ਵਿਚ-ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ।[3] ਉਹ 2011 ਯਮਨ ਵਿਦਰੋਹ ਦਾ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਪਬਲਿਕ ਚਿਹਰਾ ਬਣ ਗਈ, ਜੋ ਅਰਬ ਬਹਾਰ ਬਗਾਵਤਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਯਮਨ ਦੇ ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ "ਆਇਰਨ ਔਰਤ" ਅਤੇ "ਇਨਕਲਾਬ ਦੀ ਮਾਤਾ" ਕਹਿੰਦੇ  ਹਨ।[7][8] ਉਸ ਨੇ ਸਾਂਝੀਵਾਲ ਵਜੋਂ 2011 ਦਾ ਨੋਬਲ ਅਮਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ ਹੈ,[9] ਅਤੇ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਯਮਨ, ਪਹਿਲੀ ਅਰਬ [10] ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਔਰਤ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹ ਅੱਜ ਤੀਕ ਦੀ ਦੂਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੀ ਨੋਬਲ ਪੀਸ ਜੇਤੂ ਹੈ।[11]

ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਾਨ
توكل كرمان
ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਾਨ
ਜਨਮ (1979-02-07) 7 ਫਰਵਰੀ 1979 (ਉਮਰ 45)
ਤਈਜ਼, ਤਈਜ਼ ਸੂਬਾ, ਯੇਮਨ ਅਰਬ ਗਣਰਾਜ
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾਯੇਮਨੀ
ਨਾਗਰਿਕਤਾਯੇਮਨੀ/ਤੁਰਕੀ[1][2]
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰਸਾਨਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ
ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਤਕਨੀਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਸਾਨਾ
ਪੇਸ਼ਾਪੱਤਰਕਾਰ, ਸਿਆਸਤਦਾਨ. ਮਨੁੱਖੀ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਕਾਰਜ ਕਰਤਾ
ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦਲਅਲ-ਇਸਲਾਹ
ਲਹਿਰਜੈਸਮੀਨ ਇਨਕਲਾਬ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀਮੁਹੰਮਦ ਅਲ-ਨੇਮੀ
ਬੱਚੇਤਿੰਨ
ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾਅਬਦੇਲ ਸਲਾਮ ਕਰਮਾਨ
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਤਾਰਿਕ ਕਰਮਾਨ (ਭਾਈ)
ਸਾਫ਼ਾ ਕਰਮਾਨ (ਭੈਣ)
ਪੁਰਸਕਾਰਨੋਬਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ (2011)
ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਾਨ 2014.ਵਿੱਚ

ਕਰਮਨ ਨੂੰ 2005 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਯਮਨ ਦੀ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਨਿਊਜ਼ ਸਰਵਿਸ ਦੇ ਵਕੀਲ ਵਜੋਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 2007 ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੈਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ। ਉਸ ਨੇ ਮਈ 2007 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ।[12] ਉਸ ਨੇ ਯਮਨ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਨੂੰ "ਜੈਸਮੀਨ ਇਨਕਲਾਬ" ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਲਈ ਮੁੜ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਅਰਬ ਸਪਰਿੰਗ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ, ਜਦੋਂ ਜਨਵਰੀ 2011 ਵਿੱਚ ਤੂਨੀਸ਼ਿਆ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਜ਼ੀਨ ਐਲ ਅਬੀਦੀਨ ਬੇਨ ਅਲੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਤਖਤਾ ਪਲਟਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਅਲੀ ਅਬਦੁੱਲਾ ਸਾਲੇਹ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅੰਤ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ।। 6 ਮਈ 2020 ਨੂੰ, ਫੇਸਬੁੱਕ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਸਮੱਗਰੀ ਨਿਰੀਖਣ ਬੋਰਡ ਵਿੱਚ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ।[13]

ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ

ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਨ ਦਾ ਜਨਮ 7 ਫਰਵਰੀ 1979 ਨੂੰ ਸ਼ਾਰਾ'ਬ ਅੱਸ ਸਲਾਮ, ਤਾਈਜ਼ ਗਵਰਨੋਰੇਟ, ਯਮਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[14] She grew up near Taiz, which is the third largest city in Yemen and is described as a place of learning in a conservative country.[15] ਉਹ ਤਾਈਜ਼ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਲੀ, ਜੋ ਯਮਨ ਦਾ ਤੀਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰੂੜੀਵਾਦੀ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਤਾਈਜ਼ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਅਬਦੇਲ ਸਲਾਮ ਕਰਮਨ ਦੀ ਧੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਅਤੇ ਰਾਜਨੇਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਲੀ ਅਬਦੁੱਲਾ ਸਲੇਹ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕਾਨੂੰਨੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਤਾਰਿਕ ਕਰਮਨ ਦੀ ਭੈਣ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਕਵੀ ਹੈ[16] and Safa Karman, who is a lawyer and the first Yemeni citizen to graduate from Harvard Law School. Safa is also a journalist and works as a journalist for Al-Jazeera.[17], ਅਤੇ ਸਫਾ ਕਰਮਨ, ਜੋ ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਹੈ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਯਮਨੀ ਨਾਗਰਿਕ ਹੈ ਜੋ ਹਾਰਵਰਡ ਲਾਅ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੈ। ਸਫਾ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਲ-ਜਜ਼ੀਰਾ ਲਈ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮੁਹੰਮਦ ਅਲ-ਨਹਮੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ[18] ਅਤੇ ਉਹ ਤਿੰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ ਹੈ।

ਕਰਮਨ ਨੇ ਸਾਇੰਸ ਅਤੇ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਕਾਮਰਸ ਵਿੱਚ ਅੰਡਰਗ੍ਰੈਜੁਏਟ ਡਿਗਰੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ, ਸਨਾ'ਅ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। 2012 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਅਲਬਰਟਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਲਾਅ ਵਿੱਚ ਆਨਰੇਰੀ ਡਾਕਟਰੇਟ ਮਿਲੀ।[19][20]

2010 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਔਰਤ ਨੇ ਜੈਂਬੀਆ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਕੂ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਕਰਮਨ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ।[21]

ਤਾਰਿਕ ਕਰਮਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, "ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ ਯਮਨੀ ਅਧਿਕਾਰੀ" ਨੇ 26 ਜਨਵਰੀ, 2011 ਨੂੰ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫੋਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਤਵੱਕਲ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦਾ ਆਪਣਾ ਜਨਤਕ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣਾ ਸੀ।[22] "ਦ ਨਿਊ ਯਾਰਕ" ਵਿੱਚ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਡੈਕਸਟਰ ਫਿਲਕਿਨਜ਼ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਅਧਿਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸਲੇਹ ਸੀ।

ਤੁਰਕੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਤੁਰਕੀ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ 11 ਅਕਤੂਬਰ 2012 ਨੂੰ ਤੁਰਕੀ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਕੋਲੋਂ ਉਸ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ਾਤ ਮਿਲੇ।[23][24]

2019 ਵਿੱਚ, ਤਵੱਕਲ ਨੂੰ "ਦਿ ਏਸ਼ੀਅਨ ਅਵਾਰਡਜ਼" ਵਿੱਚ "ਸੋਸ਼ਲ ਐਂਟਰਪ੍ਰਨਯਰ ਆਫ ਦਿ ਈਅਰ" ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[25]

ਕਈ ਯਮਨੀ ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗ, ਵਿਗੜਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਹੋਤੀ ਬਾਗੀਆਂ ਦੇ ਰਾਜਧਾਨੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।[26]

ਇਸਤਾਂਬੁਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਘਰ ਤੋਂ, ਕਰਮਨ ਨੇ ਯਮਨ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੇ ਅਨਿਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਬੋਲਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਊਦੀ-ਯੂ.ਏ.ਈ. ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ ਗੱਠਜੋੜ ਦੁਆਰਾ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਡਰੋਨ ਹਮਲੇ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਵਿਮੈਨ ਜਰਨਲਿਸਟਸ ਵਿਦਆਉਟ ਚੇਨਜ਼

ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਨ ਨੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ, "ਖ਼ਾਸਕਰ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਜਮਹੂਰੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ" ਲਈ 2005 ਵਿੱਚ ਸੱਤ ਹੋਰ ਔਰਤ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਸਮੂਹ "ਵਿਮੈਨ ਜਰਨਲਿਸਟਸ ਵਿਦਆਉਟ ਚੇਨਜ਼" (ਡਬਲਿਊ.ਜੇ.ਡਬਲਿਊ.ਸੀ.) ਦੀ ਸਹਿ-ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[27] ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ "ਫੀਮੇਲ ਰਿਪੋਰਟਜ਼ ਵਿਦਆਉਟ ਬੋਰਡਸ" ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਲਾਇਸੰਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮੌਜੂਦਾ ਨਾਮ (ਵਿਮੈਨ ਜਰਨਲਿਸਟਸ ਵਿਦਆਉਟ ਚੇਨਜ਼) ਅਪਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[28] ਕਰਮਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ "ਧਮਕੀਆਂ" ਮਿਲੀਆਂ ਅਤੇ ਯਮਨੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਟੈਲੀਫੋਨ ਅਤੇ ਪੱਤਰ ਰਾਹੀਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸੂਚਨਾ ਮੰਤਰਾਲੇ ਵੱਲੋਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਖਬਾਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰੇਡੀਓ ਸਟੇਸ਼ਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਅਰਜ਼ੀ ਨੂੰ WJWC ਦੀ ਨਾਮਨਜ਼ੂਰੀ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਸਮੂਹ ਨੇ ਐਸ.ਐਮ.ਐਸ. ਨਿਊਜ਼ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ 1990 ਦੇ ਪ੍ਰੈਸ ਲਾਅ ਦੇ ਦਾਇਰੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਉਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਕਾਬੂ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਟੈਕਸਟ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਮੀਖਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਕੋ ਇੱਕ ਸੇਵਾ "ਬਿਲਾਕਯੋਂਡ" ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦਾ ਲਾਇਸੈਂਸ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਡਬਲਿਊ.ਜੇ.ਡਬਲਿਊ.ਸੀ. ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਸੰਚਾਲਨ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।[29] ਡਬਲਿਊ.ਜੇ.ਡਬਲਿਊ.ਸੀ. ਨੇ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ 2005 ਤੋਂ ਯਮਨ ਦੀ ਪ੍ਰੈਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਦਾ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 2009 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਟਰਾਇਲਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਲਈ ਸੂਚਨਾ ਮੰਤਰਾਲੇ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ। 2007 ਤੋਂ 2010 ਤੱਕ, ਕਰਮਨ ਨੇ ਤਹਿਰੀਰ ਸਕੁਏਰ, ਸਾਨਾ'ਅ ਵਿੱਚ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਧਰਨਿਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ।[30]

ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਨ ਨੂੰ ਅਲ-ਥਵਾਰਾ ਅਖਬਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਉਸ ਨੇ ਮਾਰਚ 2005 ਵਿੱਚ ਡਬਲਿਊ.ਜੇ.ਡਬਲਿਊ.ਸੀ, ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਹ ਯਮਨੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਸਿੰਡੀਕੇਟ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਹੈ।[31]

ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ

ਯਮਨ ਦੀ ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾ ਖਦੀਜਾ ਅਲ ਸਲਾਮੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਫ਼ਿਲਮ 'ਦਿ ਸਕ੍ਰੀਮ' (2012) ਵਿੱਚ ਯਮਨ ਦੇ ਵਿਦਰੋਹ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਨਿਭਾਈ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਵੱਕਲ ਕਰਮਨ ਦਾ ਇੰਟਰਵਿਊ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਲ-ਸਲਾਮੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਪੋਰਟਰੇਟ - ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ, ਇੱਕ ਕਾਰਜਕਰਤਾ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਵੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਿਰਲੇਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਪੁਰਸ਼ ਸਮਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਵਿੱਚ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। "ਦ ਸਕ੍ਰੀਮਿੰਗ" ਦੀ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਸਕ੍ਰੀਨਿੰਗ 2012 ਵਿੱਚ ਦੁਬਈ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ।[32][33]

ਕਿਤਾਬਾਂ

ਹਵਾਲੇ