ਸਹੂਰ

ਸਹੁਰ ਜਾਂ ਸੁਹੁਰ (UK : / s ə ˈ h ɜːr / ; [1] Arabic: سحور, romanized: suḥūr ), ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਹਰੀ, ਸਹਿਰੀ ਜਾਂ ਸਹਿਰੀ (ਫ਼ਾਰਸੀ / ਉਰਦੂ : سحری, ਬੰਗਲਾ : সেহরী) ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਰੋਜਿਆਂ ਦਾ ਵਰਤ ਰੱਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਰਮਜ਼ਾਨ ਦੇ ਇਸਲਾਮੀ ਮਹੀਨੇ ਦੌਰਾਨ ਪਹੁ ਫੁੱਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤਾ ਜਾਣ ਵਾਲ਼ਾ ਭੋਜਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। [2] ਭੋਜਨ ਫ਼ਜਰ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [3] ਸਹਿਰ ਇਫਤਾਰ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ - ਰਮਜ਼ਾਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਭੋਜਨ, ਦਿਨ ਦੇ ਰਵਾਇਤੀ ਤਿੰਨ ਭੋਜਨਾਂ (ਨਾਸ਼ਤਾ, ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ) ਦੀ ਥਾਂ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, [4] ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਵੀ ਇਫਤਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਜਾਰਡਨੀਅਨ ਸੁਹੂਰ ਟੇਬਲ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ

ਰਮਜ਼ਾਨ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸੂਰਜ ਡੁੱਬਣ ਤੱਕ ਦਾ ਵਰਤ ਰੱਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਖਾਧਾ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਆਖਰੀ ਭੋਜਨ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਸੁਹੂਰ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮੀ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਰਕਤਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਲਾਭ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵਰਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵਰਤ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਬੇਚੈਨੀ ਜਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਹੀਹ ਅਲ-ਬੁਖਾਰੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਦੀਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਅਨਸ ਇਬਨ ਮਲਿਕ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, "ਨਬੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਸੁਹੂਰ ਖਾਓ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਰਕਤ ਹੈ।'" [5]

ਮੁਸਾਹਰਤੀ

ਮੁਸਾਹਰਤੀ [6] ਰਮਜ਼ਾਨ ਦੌਰਾਨ ਸੁਹੂਰ ਅਤੇ ਫ਼ਜਰ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਲਈ ਇੱਕ ਜਨਤਕ ਹੋਕਾ ਹੈ। [7] [8] [9] ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਬਿਲਾਲ ਇਬਨ ਰਬਾਹ (ਆਰ. ਏ.) ਇਸਲਾਮੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਮੁਸਾਹਰਤੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਰਾਤ ਭਰ ਗਲੀਆਂ ਅਤੇ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਘੁੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। [10]

ਹਵਾਲੇ

🔥 Top keywords: ਮੁੱਖ ਸਫ਼ਾਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੇਲੇ ਅਤੇ ਤਿਓੁਹਾਰਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਖੇਡਾਂਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ-ਨਾਚਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘਪੰਜਾਬੀ ਕੱਪੜੇਗੁਰੂ ਨਾਨਕਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰਖ਼ਾਸ:ਖੋਜੋਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਵਿਰਾਸਤੀ ਖੇਡਾਂਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂਪੰਜਾਬੀ ਤਿਓਹਾਰਵਿਸਾਖੀਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦਗੁਰੂ ਅਰਜਨਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬਭਗਤ ਸਿੰਘਪੰਜਾਬੀ ਭੋਜਨ ਸੱਭਿਆਚਾਰਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤਛਪਾਰ ਦਾ ਮੇਲਾਪੰਜਾਬੀ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸਹੇਮਕੁੰਟ ਸਾਹਿਬਵਹਿਮ ਭਰਮਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ ਬੋਲੀਆਂਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬਗੁਰੂ ਅੰਗਦਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀਪੰਜਾਬੀ ਮੁਹਾਵਰੇ ਅਤੇ ਅਖਾਣਭੰਗੜਾ (ਨਾਚ)ਪੰਜਾਬੀ ਲਈ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਇਨਾਮ ਜੇਤੂਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘਦਿਵਾਲੀ