Witold Czerwiński
Witold Czerwiński (ur. 5 sierpnia 1901 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 1982 w Londynie[1]) − polski ekonomista, dr prawa, działacz emigracyjny, przewodniczący Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego, członek Zarządu Centralnego Związku Przemysłu Polskiego w 1932 roku[2].
| Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 sierpnia 1982 |
| Przewodniczący Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego | |
| Okres | od 14 marca 1959 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
W 1918 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie[3][4]. Ochotniczo brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów należał do Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Wyższych, w 1922 roku został przyjęty do Koła Braterskiego tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, a po zakończeniu studiów – do Związku Patriotycznego[5]. W roku 1931 w Paryżu obronił doktorat z prawa[1]. Pracował jako dyrektor Rady Naczelnej Związków Drzewnych RP[5]. Od 1939 przebywał na emigracji. W czasie wojny pracował w dziale dokumentacji Centrum Informacji i Dokumentacji przy Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Po ewakuacji do Londynu został kierownikiem działu dokumentacji, a od maja 1946 roku był kierownikiem wydawnictw Rządu RP.
Był dyrektorem Polskiej Fundacji Kulturalnej i w latach 1960–1982 był wydawcą „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza”[6]. Od 1 marca 1956 roku kierował działem odpowiedzialnym za sprawy informacji w EZN pod przewodnictwem Adama Ciołkosza. A od 1959 do 1963 był przewodniczącym Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego[7]. W latach 1962–1972 był członkiem Rady Jedności Narodowej[1].
Na początku 1971 roku Jerzy Gawenda zabiegał, aby przekonać prezydenta Augusta Zaleskiego, aby wyznaczył swym następcą dr. Witolda Czerwińskiego, którego uważał za czołową postać Zjednoczenia Narodowego. W końcu prezydent Zaleski odbył rozmowę z samym Czerwińskim i jego małżonką. I następnie − 24 lutego 1971 roku − na swojego następcę wyznaczył Stanisława Ostrowskiego, którego kandydaturę zgłosił premier Zygmunt Muchniewski[8]. W latach 1973–1977 Witold Czerwiński był członkiem V Rady Narodowej RP i zasiadał w Klubie Kombatancko-Społecznym[7].
Został pochowany na Brompton Cemetery w Londynie (sektor J)[9].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1973)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[11]
Przypisy
Bibliografia
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906−1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 499. ISBN 83-06-01691-2.