د افغانستان اسلامي امارت

د طالبانو اسلامي غورځنگ په ۹۴مو کلونو کې د اسلامي مدرسو او ښوونځيو د زده کوونکو او عامو طالبانو لخوا جوړ سو. د طالبانو لومړي غړي د کندهار او هلمند ولایتونو لوستي مذهبي مشران او غړي و، کوم چې د ملاعمر په مشرۍ رامخته سول، خو وروسته بياد نورو هېوادونو نورو مذهبی زده کوونکي لکه د پاکستان، سوماليا، اوزبکستان، تاجکستان، چيچنيا، مصر، سعودي عرب او تورکمنستان ، او پخپله د افغانستان دننه نورو لږه کيو قومونو لکه هزاره گان، تاجکان، اوزبک او نورو څخه د طالبانو حرکت ته ور زیات سول. د طالبانو حرکت د پاکستان په مرسته نور هم پرمخ ولاړ او په ۱۹۹۴ زکال کې د طالبانو ځواکونه چی تقریبًا ۱۰۰،۰۰۰ تنو ته ورسېده او په ۱۹۹۶ کال کې د طالبانو وسله والی ډلی کابل ته ورسېدلي. کله چې طالبانو کابل ونیو نو وروستی کمونستی ولسمشر ډاکټر نجيب الله یی د پاکستان په هدایت وواژه. په دی کال کې هم د طالبانو مشر ملا محمد عمر په افغانستان کې د افغانستان اسلامي امارت اعلان کړ او شریعت د ملا عمر لخوا اعلان سو . مگر د افغانستان اسلامی امارت تر تاسیسولو وروسته یوازې د پاکستان، سعودی عربستان او د عربی متحده امارات لخوا په افغانستان کې سفارت خانې پرانستل سوې. په ۱۹۹۸ کال کې طالبانو مزار شريف ونیو او ۱۰ ایراني دیپلوماتان یی ووژل. د طالبانو مشرانو د القاعدي د مشرانو په مرسته په اسلامي امارت کې د مجاهدینو لپاره د تمريناتو اډې جوړې کړې. سخت دريځه مسلمانان د نړۍ د بیلو بیلو د سیمو څخه د نظامي تمریناتو لپاره د افغانستان اسلامی امارت ته ورتلل. دغه سخت دريځه مسلمانان تر تمریناتو وروسته خپل وطن ته استول او یا د طالبانو د ځواک سره یوځای کېدل.

د طالبانو عدالت د سخت دريځۍ په دود واوښت، که څه هم چې په لومړي سر کې د غورځنگ ملاتړ د ټول افغانستان خلکو د ۱۹۹۲ز کال د شر او پساد د خلاصون په نيت کاوه، خو وروسته وروسته چې د نورو پرديو وگړو پکې ځای جوړ کړ نو د طالبانو سياسي دريځ ېې له افغاني دريخ څخه سخت دريځۍ ته وروگرځاوه او دغو څخه هم لکه د مجاهدينو خلکو ډډه وکړه . دا چې طالبانو په خپل وخت کې په مطبوعاتو او ټلويزيون بندیز لگولی و ، په ښارونو کې ېې په ځوانانو باندې په زور گیرې پرېښوولې ، وېښتان ېې خرېيل او غټې څڼې ېې يوازې طالبانو او دیني زده کړو ملايانو سره پرېښودلې ، خلک ترې په تنگ سول.هر نارینه باید ږیره درلودلای. چاته اجازه نه وه چې وگډېږي او سندرې ووایی. خلکو اجازه نه درلوده چې تلویزیون، فلم یا سندرې واوري. ښځو باید برقه (چادري) اغوستی وای. ښځو ته اجازه نه وه چې د بهرني نارینه سره دباندې وگرځي . د شريعت په مطابق ېې د کور يو نارينه ښځو سره پرېښوده غیر له هغه ېې نورو خپلوانو ته چې جره به و اجازه ېې د ځوانو ښځينه و سره نه ورکووله چې وگرځي . کوڅه ډبو ځوانانو باندې ېې پابنديانې راوستلي وې تر څو خلک په لارو کوڅو کې تنگ نه کړي . ښځينه و ته دباندې يوازې د کار اجازه نه وه ، د طېالبانو د دلايلو په اساس د نا امنيو او گډوډيو له کبله . خلک به یې څارل چې د ورځې پینځه وخته لمونځ کوي او که نه، دا کار به ېې د ځانگړې ډلې په مرسته سر ته رساوه چې ډېری ېې بهرني مسلمانان و او ډېره برخه ېې اعرابو جوړوله. همدا رنگه ېې هندي او غیر مسلمان وگړو ته د هغوی ديني رنگونو په اساس د سمبالو جامو ټينگار کاوه . د طالبانو ډېری کارونه د شعيت سره مطابقت نه درلود خود فتواؤ پر سر ېې شرعي احکام د ټولنې لپاره په بېړه ترسره کول. طالبانو کې د اسلام نوم ډېر معتبر و نو ځکه ېې پرته د کس د اسلامي وړتيا او پوهې ېې افغانان او غیر افغانان يوازې د مسلمان په نوم له ځان سره ډلې کې راغونډ کړي و ، ډېری روڼ اندي همدا عمل د طالبانو د دوی تر نوم د گډوډۍ لامل گڼي .

• د موسيقۍ اوريدل سخت منع وه
• په کورونو کې هر ډول تلویزیون منع وو.

• MAREK, Jan. Dějiny Afghánistánu. Praha : Nakladatelství Lidové noviny, 2006. ISBN 80-7106-445-9.
• MAREK, Jan. Afhánistán. Praha : Nakladatelství Libri, 2003. ISBN 8072771280.