Modeli waterfall

Modeli Waterfall ose "en:Waterfall Model" është një proces sekuencial i projektimit, shpesh i përdorur në procesin e zhvillimit softuerik në të cilën progresi konsiderohet si rrjedhim mënyrë të vazhdueshme teposhtë (si ujëvarë) përmes fazave të Konceptimit, Fillimi, Analiza, Dizajnimi, Ndërtimi, Testimi, Prodhimi/Implementimi dhe Mirëmbajtja.

Zhvillimi i modelit waterfall filloi në industrinë e prodhimit dhe ndërtimit: mjedise me strukturë të lartë fizike në të cilat pas ndryshmet e mëvonshme kanë kosto të pakrahasueshme, nëse jo të pamundur. Që kur asnje metodologji formale për zhvillimin e softuerit nuk ka ekzistuar e deri më sot, ky model i orjentuar në harduer ishte përshtatur për zhvillimin e softuerëve.

Prezantimi i parë i njohur, i pëshkrimit të përdorimit të fazave të ngjajshme në inxhinierinë softuerike u mbajt nga Herbert D. Benington në Simpoziumin ^[1] e metodave të avancuara të programimit për kompjuterët dixhital më 29 qershor 1956 ^[2].Ky prezantim ishte rreth zhvillimit të softuerit për SAGE. Në 1983 punimi(dokumenti) u ripublikua ^[3] me një parathënien nga Benington që vënë në dukje se procesi nuk është në të vërtetë strikt nga lart-poshtë, por varej nga një prototip.