Озарахш (шоир)
Озарахш (Толиб Каримов; 13 августи 1963, деҳаи Урметан, ноҳияи Айнӣ) — шоир ва рӯзноманигори товик, Шоири халқии Тоҷикистон (2019)[1], узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1999).
| Толиб Каримов | |
| Тахаллусҳо: | Озарахш |
| Таърихи таваллуд: | 13 август 1963 (60 сол) |
| Зодгоҳ: | ноҳияи Айнӣ |
| Шаҳрвандӣ: | Тоҷикистон |
| Навъи фаъолият: | шоир, рӯзноманигор |
| Забони осор: | тоҷикӣ ва тарҷума бо забонҳои хориҷӣ |
| Ҷоизаҳои адабӣ: | Ҷоизаи ба номи Камолӣ Хуҷандӣ (барои филми «Ифтихор»);Ҷоизаи байналмилалии Имом Хумайнӣ;Ҷоизаи «Боргоҳи сухан»; Медали «Хидмати шоиста» (2012). |
Зиндагинома
Толиб Каримов 13 августи соли 1963 дар деҳаи Урметани ноҳияи Айнӣ ба дунё омадааст. Баъди хатми мактаби миёнаи деҳа, соли 1980 ба Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон (бахши рӯзноманигорӣ) шомил шуда, пас аз хатми донишгоҳ, солҳои 1986-1989 муҳаррири Кумитаи телевизион ва радиои назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, 1989-1992 директори Иттиҳодияи эҷодӣ-истеҳсолии «Союзтеатр» дар вилояти Суғд, солҳои 1992-2002 дар вазифаи муҳаррири телевизиони вилоят фаъолият бурдааст.
Фаъолияти меҳнативу эҷодӣ
Аз соли 2002 хабарнигори ҳафтаномаҳои «Нақлиёт» ва «Адабиёт ва санъат» дар вилояти Суғд буд. Аз соли 2015 сардабири маҷаллаи адабии “Паёми Суғд” мебошад. Аз соли 1999 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст. Озарахш муаллифи китоби ашъори «Аз чашмасор омадам», «Намози мусофир» ва «Чархболи Офтоб», «Девони ишқ», «Ояндаҳо» аст, ки дар пойтахти кишвар шаҳри Душанбе ва шаҳри Хуҷанд интишор шудаанд. Зиёда аз 10 намоишномаи Озарахш дар саҳнаи театрҳои кишвар (бахусус, Театри тамошобини наврас) пешниҳоди ҳаводорони санъати театрӣ гардидаанд, ки «Сафедор», «Равзанаи умед», «Афсона ё ҳақиқат», «Чашмаи Пардӯш», «Гулҳо намемиранд», «Ҳазордастон», «Нақши Рӯдакӣ» аз ин шуморанд.
Намунаҳои ашъораш ба забонҳои русӣ, инглисӣ, фаронсавӣ, руминӣ ва ӯзбекӣ тарҷумаву чоп шудаанд. Озарахш бо Ҷоизаи ба номи Камолӣ Хуҷандӣ (барои филми «Ифтихор»), Ҷоизаи байналмилалии Имом Хумайнӣ, Ҷоизаи «Боргоҳи сухан» ва Медали «Хизмати шоиста» қадрдонӣ шудааст. [2]
Эҷодиёт
Муаллифи китоби ашъори «Аз чашмасор омадам», «Намози мусофир» ва «Чархболи Офтоб» аст, ки дар Душанбе ва Хуҷанд интишор ёфтаанд ва муаллифашонро дар қатори ҷавоншоирони ҳунарманди кишвар мақом бахшидаанд. Зиёда аз 10 намоишномаи ӯ дар саҳнаи театрҳои кишвар (хусусан, театри наврасон) пешниҳоди ҳаводорони ҳунари театрӣ гардидаанд, ки «Сафедор», «Равзанаи умед», «Афсона ё ҳақиқат», «Чашмаи Пардӯш», «Гулҳо намемиранд», «Ҳазордастон», «Нақши Рӯдакӣ» аз он шумуланд.
Намунаҳое аз ашъораш ба забонҳои русӣ, инглисӣ, фаронсавӣ, руминӣ ва узбакӣ тарҷумаву чоп шудаанд. Дар ҳайати намояндаҳои расмии Тоҷикистон ва гурӯҳҳои фарҳангиву ҳунарӣ дар қитъаи Африқо (Гана, Бенин ва Того), кишварҳои Афғонистон, Эрон, Покистон, Ҳиндустон ва Инглистон дастовардаҳои адабиёту санъати тоҷикро тарғиб кардааст.
Ҷоизаҳо
- Ҷоизаи ба номи Камолӣ Хуҷандӣ (барои филми «Ифтихор»);
- Ҷоизаи байналмилалии Имом Хумайнӣ;
- Ҷоизаи «Боргоҳи сухан»;
- Медали «Хидмати шоиста» (2012).[3]