ประเทศไอร์แลนด์
ไอร์แลนด์ (อังกฤษ: Ireland, ออกเสียง: /ˈaɪərlənd/ (
ฟังเสียง); ไอริช: Éire, ออกเสียง: [ˈeːɾʲə] ( ฟังเสียง)) ซึ่งบางครั้งใช้คำบรรยายระบอบการปกครองของประเทศ (ไม่ใช่ชื่อทางการ) ว่า สาธารณรัฐไอร์แลนด์ (อังกฤษ: Republic of Ireland; ไอริช: Poblacht na hÉireann) เป็นประเทศในยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือซึ่งประกอบด้วย 26 เทศมณฑลจาก 32 เทศมณฑลบนเกาะไอร์แลนด์ เมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดคือดับลินซึ่งตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของเกาะ ประมาณร้อยละ 40 ของประชากร 5 ล้านคนของประเทศอาศัยอยู่ในเขตมหานครดับลิน[10] รัฐอธิปไตยแห่งนี้มีพรมแดนทางบกเพียงแห่งเดียวร่วมกับไอร์แลนด์เหนือซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร เขตแดนที่เหลือถูกล้อมรอบด้วยมหาสมุทรแอตแลนติก โดยจรดทะเลไอริชทางทิศตะวันออก จรดช่องแคบเซนต์จอร์จิสทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ และจรดทะเลเคลติกทางทิศใต้ ไอร์แลนด์เป็นสาธารณรัฐเดี่ยวระบบรัฐสภา[11] สภานิติบัญญัติหรือ เอรัฆตัส ประกอบด้วยสภาล่างหรือ ดาลเอเริน, สภาสูงหรือ ชานัดเอเริน และประธานาธิบดี (อวฆตาราน) ซึ่งมาจากการเลือกตั้งและทำหน้าที่ประมุขแห่งรัฐทางพิธีการเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็มีอำนาจและหน้าที่สำคัญบางประการ หัวหน้ารัฐบาลคือ ทีเชิฆ (นายกรัฐมนตรี; แปลแบบตรงตัวว่า "หัวหน้า") ซึ่งได้รับเลือกจาก ดาลเอเริน และได้รับการแต่งตั้งจากประธานาธิบดี ทั้งนี้ ทีเชิฆ จะเป็นผู้แต่งตั้งรัฐมนตรีคนอื่น ๆ อีกทอดหนึ่ง
ไอร์แลนด์[a] Éire (ไอริช) Ireland (อังกฤษ) | |
|---|---|
 ที่ตั้งของ ประเทศไอร์แลนด์ (เขียวเข้ม) – ในทวีปยุโรป (เขียว & เทาเข้ม) | |
| เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด | ดับลิน 53°20.65′N 6°16.05′W / 53.34417°N 6.26750°W53°N 8°W / 53°N 8°W |
| ภาษาราชการ | ไอริช,[b] อังกฤษ[1] |
| กลุ่มชาติพันธุ์ (ค.ศ. 2016[2]) |
|
| ศาสนา (ค.ศ. 2016[3]) |
|
| การปกครอง | รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดี |
• ประธานาธิบดี | ไมเคิล ดี. ฮิกกินส์ |
• ทีเชิฆ | ไซมอน แฮร์ริส |
• ทาเนิชเตอ | ไมเคิล มาร์ติน |
• ประธานศาลสูงสุด | โดนัล โอดอนเนลล์ |
| สภานิติบัญญัติ | เอรัฆตัส |
• สภาสูง | ชานัด |
• สภาล่าง | ดาล |
| เอกราช | |
• คำประกาศสาธารณรัฐไอริช | 24 เมษายน ค.ศ. 1916 |
• คำประกาศเอกราชไอริช | 21 มกราคม ค.ศ. 1919 |
• สนธิสัญญาอังกฤษ-ไอริช | 6 ธันวาคม ค.ศ. 1921 |
• รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1922 | 6 ธันวาคม ค.ศ. 1922 |
• รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1937 | 29 ธันวาคม ค.ศ. 1937 |
• รัฐบัญญัติสาธารณรัฐ | 18 เมษายน ค.ศ. 1949 |
| พื้นที่ | |
• รวม | 70,273 ตารางกิโลเมตร (27,133 ตารางไมล์) (อันดับที่ 118) |
| 2.0% | |
| ประชากร | |
• ค.ศ. 2021 ประมาณ |  5,011,500[4] (อันดับที่ 122) |
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2016 | 4,761,865[5] |
| 71.3 ต่อตารางกิโลเมตร (184.7 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 113) | |
| จีดีพี (อำนาจซื้อ) | ค.ศ. 2021 (ประมาณ) |
• รวม |  561,000 ล้านดอลลาร์[6] (อันดับที่ 44) |
• ต่อหัว | 111,360 ดอลลาร์[6] (อันดับที่ 3) |
| จีดีพี (ราคาตลาด) | ค.ศ. 2021 (ประมาณ) |
• รวม | 516,000 ล้านดอลลาร์[6] (อันดับที่ 29) |
• ต่อหัว | 102,394 ดอลลาร์[6] (อันดับที่ 3) |
| จีนี (ค.ศ. 2019) |  28.3[7]ต่ำ · อันดับที่ 23 |
| เอชดีไอ (ค.ศ. 2019) | 0.955[8] สูงมาก · อันดับที่ 2 |
| สกุลเงิน | ยูโร (€)[c] (EUR) |
| เขตเวลา | UTC (GMT) |
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+1 (IST) |
| รูปแบบวันที่ | วว/ดด/ปปปป |
| ขับรถด้าน | ซ้ายมือ |
| รหัสโทรศัพท์ | +353 |
| โดเมนบนสุด | .ie[d] |
| |
เสรีรัฐไอริชได้รับการจัดตั้งขึ้นโดยมีฐานะเป็นประเทศในเครือจักรภพเมื่อ ค.ศ. 1922 ภายหลังสนธิสัญญาอังกฤษ-ไอริช ต่อมาเมื่อ ค.ศ. 1937 มีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ซึ่งมีผลให้รัฐนี้ใช้ชื่อว่า "ไอร์แลนด์" และใช้การปกครองแบบสาธารณรัฐโดยมีประธานาธิบดีที่มาจากการเลือกตั้งแต่ไม่มีอำนาจบริหาร ไอร์แลนด์ได้รับการประกาศให้เป็นสาธารณรัฐอย่างเป็นทางการเมื่อ ค.ศ. 1949 หลังจากการประกาศใช้รัฐบัญญัติแห่งสาธารณรัฐไอร์แลนด์ ค.ศ. 1948 ไอร์แลนด์เข้าเป็นสมาชิกของสหประชาชาติเมื่อเดือนธันวาคม ค.ศ. 1955 และเข้าร่วมประชาคมยุโรป (ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของสหภาพยุโรป) เมื่อ ค.ศ. 1973 รัฐนี้ไม่มีความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการกับไอร์แลนด์เหนือเกือบตลอดคริสต์ศตวรรษที่ 20 แต่ในคริสต์ทศวรรษ 1980 และคริสต์ทศวรรษ 1990 รัฐบาลสหราชอาณาจักรและรัฐบาลไอร์แลนด์ได้ประสานงานกับพรรคการเมืองในไอร์แลนด์เหนือเพื่อแก้ไขความขัดแย้งหรือ เดอะทรับเบิลส์ นับตั้งแต่การลงนามในความตกลงวันศุกร์ประเสริฐเมื่อ ค.ศ. 1998 รัฐบาลไอร์แลนด์และฝ่ายบริหารไอร์แลนด์เหนือได้ร่วมมือกันในนโยบายหลายด้านภายใต้สภามนตรีเหนือ/ใต้ซึ่งจัดตั้งขึ้นตามความตกลงดังกล่าว
หนึ่งในศูนย์กลางทางการเงินที่สำคัญของยุโรปตั้งอยู่ที่ดับลิน ไอร์แลนด์เป็นหนึ่งในสิบประเทศที่มั่งคังที่สุดในโลกในแง่จีดีพีต่อหัว แต่สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ส่วนหนึ่งมาจากกลยุทธ์การเลี่ยงภาษีอัตราสูงของบริษัทข้ามชาติต่าง ๆ ที่ดำเนินการในไอร์แลนด์[12][13][14][15] ตั้งแต่ ค.ศ. 2017 เป็นต้นมา ธนาคารกลางแห่งไอร์แลนด์ได้ประกาศรายได้มวลรวมประชาชาติแปลงอัตรา (จีเอ็นไอ*) เนื่องจากเห็นว่าค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานได้ผิดเพี้ยนอย่างมีนัยสำคัญเกินกว่าจะชี้วัดหรือเป็นตัวแทนของเศรษฐกิจไอร์แลนด์ได้อย่างแม่นยำ[16][17] หลังจากที่เข้าร่วมประชาคมยุโรป รัฐบาลไอร์แลนด์ได้ประกาศใช้นโยบายเศรษฐกิจแบบเสรีนิยมซึ่งส่งผลให้มีการเติบโตทางเศรษฐกิจระหว่าง ค.ศ. 1995 ถึง ค.ศ. 2007 (ในปัจจุบันเป็นที่รู้จักกันในชื่อ "ยุคเสือเคลต์") ก่อนที่จะมาพลิกผันในช่วงภาวะเศรษฐกิจถดถอยครั้งใหญ่[18]
ไอร์แลนด์เป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยได้รับการจัดอันดับว่าเป็นหนึ่งในประเทศที่มีคุณภาพชีวิตสูงที่สุดในโลกและมีผลการดำเนินงานที่ดีในตัวชี้วัดสมรรถนะระดับชาติหลายประการ ซึ่งรวมถึงบริการสุขภาพ เสรีภาพทางเศรษฐกิจ และเสรีภาพทางสื่อ[19][20] ไอร์แลนด์เป็นสมาชิกของสหภาพยุโรปและเป็นสมาชิกก่อตั้งสภายุโรปและองค์การเพื่อความร่วมมือและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ (โออีซีดี) รัฐบาลไอริชได้ปฏิบัติตามนโยบายความเป็นกลางทางทหารผ่านท่าทีไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดมาตั้งแต่ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วยเหตุนี้ไอร์แลนด์จึงไม่ได้เป็นสมาชิกขององค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ (เนโท)[21] ถึงแม้จะเป็นสมาชิกของแผนงานความเป็นหุ้นส่วนเพื่อสันติภาพ (พีเอฟพี) และขอบเขตต่าง ๆ ภายในกรอบความร่วมมือโครงสร้างถาวร (เพสโก) ก็ตาม
การเมืองการปกครอง
การแบ่งเขตการปกครอง
ประเทศไอร์แลนด์แบ่งเขตการปกครองออกเป็น 31 เทศมณฑล ได้แก่
|
การศึกษา
ไอร์แลนด์มีสามระดับการศึกษา คือระดับประถมศึกษา, มัธยมศึกษา และอุดมศึกษา ระบบการศึกษาเป็นส่วนใหญ่อยู่ภายใต้แนวทางของรัฐบาล โดยผ่านทางรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการและวิทยาศาสตร์ ซึ่งได้รับการยอมรับในระดับประถมและมัธยมศึกษา ที่จะต้องปฏิบัติตามหลักสูตรที่จัดตั้งขึ้นโดยหน่วยงานที่มีอำนาจที่ได้กำหนดให้ เด็กทุกคนจะต้องได้รับการศึกษาภาคบังคับ ซึ่งมีช่วงอายุระหว่างหกและสิบห้าปี เด็กทุกคนที่มีอายุไม่เกินสิบแปดปีจะต้องสำเร็จการศึกษาระดับชั้นสามปีแรกของมัธยมศึกษา รวมทั้งต้องมีหนังสือรับรองการสอบที่มีชื่อว่าจูเนียร์ เซอร์ทิฟิเคท[22]
อ้างอิง
บรรณานุกรม
- Gilland, Karin (2001). Ireland: Neutrality and the International Use of Force. Routledge. ISBN 0-415-21804-7.
- Greenwood, Margaret (2003). Rough guide to Ireland. Rough Guides. ISBN 1-84353-059-7.
- Mangan, James Clarence (2007). James Clarence Mangan – His Selected Poems. Read Books. ISBN 978-1-4086-2700-6.
- Meinardus, Otto Friedrich August (2002). Two thousand years of Coptic Christianity. American Univ in Cairo Press. ISBN 977-424-757-4.
- Moody, Theodore William (2005). A New History of Ireland: Prehistoric and early Ireland. Oxford University Press. ISBN 0-19-821737-4.
หนังสืออ่านเพิ่ม
- Bunreacht na hÉireann (the 1937 constitution)
- The Irish Free State Constitution Act, 1922
- J. Anthony Foley and Stephen Lalor (ed), Gill & Macmillan Annotated Constitution of Ireland (Gill & Macmillan, 1995) (ISBN 0-7171-2276-X)
- Geary, Michael J. (2009). An Inconvenient Wait: Ireland's Quest for Membership of the EEC, 1957–73. Institute of Public Administration. ISBN 978-1-904541-83-7.
- FSL Lyons, Ireland Since the Famine
- Ward, Alan J. (1994). The Irish Constitutional Tradition: Responsible Government and Modern Ireland 1782–1992. Irish Academic Press. ISBN 0-7165-2528-3.
แหล่งข้อมูลอื่น
หาความหมายจากวิกิพจนานุกรม
ภาพและสื่อจากคอมมอนส์
เนื้อหาข่าวจากวิกิข่าว
คำคมจากวิกิคำคม
ข้อมูลต้นฉบับจากวิกิซอร์ซ
หนังสือจากวิกิตำรา
ข้อมูลการเดินทางจากวิกิท่องเที่ยว
รัฐบาล
- Irish State – เว็บไซต์ทางการของรัฐบาล
- Áras an Uachtaráin – เว็บไซต์ทางการของประธานาธิบดี
- Taoiseach – เว็บไซต์ทางการของนายกรัฐมนตรี
ข้อมูลทั่วไป
- Ireland. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
- Ireland ข้อมูลจาก United States Department of State
- Portals to the World ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (เก็บถาวร 29 กรกฎาคม 2010) from the United States Library of Congress (Archived by the WayBackMachine)
- Ireland ที่ UCB Libraries GovPubs
- Ireland ที่เว็บไซต์ Curlie
- Ireland profile จาก BBC News
Wikimedia Atlas of Ireland
ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ ประเทศไอร์แลนด์ ที่โอเพินสตรีตแมป- Key Development Forecasts for Ireland จาก International Futures
