ยูไนเต็ดอาหรับแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 869 (พ.ศ. 2505)

เครื่องบินลำที่เกิดเหตุเป็นเครื่องบินเดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอช-106 คอเม็ท 4ซี หมายเลขทะเบียน SU-AMW^[1] ซึ่งใช้บินเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2505 ขณะเกิดเหตุเครื่องบินมีอายุเพียง 4 เดือนครึ่งเท่านั้น

นอกจาก SU-AMW แล้ว เครื่องบินคอเม็ท 4ซี ของยูไนเต็ดอาหรับแอร์ไลน์อีก 4 ลำยังประสบอุบัติเหตุร้ายแรงจนเครื่องบินไม่สามารถซ่อมแซมให้กลับมาใช้งานได้^[2] ได้แก่

• SU-ALD เที่ยวบินที่ 869 โตเกียว–ฮ่องกง–กรุงเทพมหานคร–บอมเบย์–บาห์เรน–ไคโร ประสบอุบัติเหตุตกก่อนถึงท่าอากาศยานซานตาครูซนอกชายฝั่งบอมเบย์ ประเทศอินเดียใน พ.ศ. 2506 มีผู้เสียชีวิต 63 คน
• SU-ANI เที่ยวบินที่ 755 ไคโร–คาร์ทูม–อาดดิสอาบาบา ประสบอุบัติเหตุตกขณะลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติโบเล กรุงอาดดิสอาบาบา ประเทศเอธิโอเปียใน พ.ศ. 2513 ไม่มีผู้เสียชีวิต
• SU-ALE (ลำที่แสดงในภาพ) มิวนิก-เอเธนส์–ไคโร ประสบอุบัติเหตุขณะบินขึ้นจากท่าอากาศยานมิวนิก-รีม นครมิวนิก ประเทศเยอรมนีใน พ.ศ. 2513 ไม่มีผู้เสียชีวิต
• SU-ALC เที่ยวบินที่ 844 แอลเจียร์–ตริโปลี–ไคโร ประสบอุบัติเหตุตกขณะลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติตริโปลี กรุงตริโปลี ประเทศลิเบียใน พ.ศ. 2514 มีผู้เสียชีวิต 16 คน

เที่ยวบินที่ 869 มีต้นทางจากท่าอากาศยานไขตั๊ก ฮ่องกงของบริเตนไปยังท่าอากาศยานนานาชาติไคโร กรุงไคโร เมืองหลวงของสหสาธารณรัฐอาหรับ^{[note 1]} โดยมีจุดจอดพักที่ท่าอากาศยานดอนเมือง ในคืนวันที่เกิดเหตุ เที่ยวบินที่ 869 บินขึ้นจากท่าอากาศยานไขตั๊กเวลา 20:30 น. ตามเวลาในประเทศไทยและมีกำหนดมาถึงท่าอากาศยานดอนเมืองเวลา 22:55 น.^[3] เส้นทางบินของเที่ยวบินที่ 869 จากฮ่องกงมากรุงเทพมหานครมีกำหนดผ่านสถานีเครื่องช่วยการเดินอากาศ NDB (Non-directional beacon) จำนวน 5 แห่ง ได้แก่เดลตา นอร์ทรีฟ ตูราน อุบล และกรุงเทพ เวลา 22:14 น. เที่ยวบินที่ 869 แจ้งต่อหอบังคับการบินท่าอากาศยานดอนเมืองว่าได้ผ่านเข้าอาณาเขตแถลงข่าวการบินของประเทศไทย (Bangkok FIR) เมื่อเวลา 22:08 น. และบินผ่านสถานี NDB อุบลเมื่อเวลา 22:13 น. พร้อมทั้งแจ้งขอบินตรงไปยังสถานีเครื่องช่วยการเดินอากาศ VOR ของท่าอากาศยานดอนเมืองซึ่งหอบังคับการอนุญาตให้เที่ยวบินที่ 869 บินตรงได้ หลังจากนั้นเที่ยวบินที่ 869 รายงานเมื่อเวลา 22:30 น. ว่าอยู่ห่างจากท่าอากาศยานดอนเมืองประมาณ 90 ไมล์ (140 กิโลเมตร) และแจ้งขอลดระดับเครื่องบิน หอบังคับการอนุญาตให้เที่ยวบินที่ 869 ลดระดับลงมาถึง 4,000 ฟุตก่อนจะอนุญาตให้ลดระดับต่อเนื่องลงมาถึง 3,000 ฟุตเมื่อเวลา 22:35 น. อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ควบคุมการจราจรทางอากาศขาเข้าของท่าอากาศยานดอนเมืองพยายามติดต่อเที่ยวบินที่ 869 เมื่อเวลา 22:50 น. แต่ไม่สามารถติดต่อได้

ข้อมูลของสถานีเรดาร์ซึ่งทำงานร่วมกับกองทัพอากาศไทยและกองทัพอากาศสหรัฐระบุว่าเวลา 22:44 น. เที่ยวบินที่ 869 หายไปจากจอเรดาร์ที่ตำแหน่งประมาณ 55 ไมล์ (89 กิโลเมตร) ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือจากท่าอากาศยานดอนเมือง ในวันถัดมา เจ้าหน้าที่ค้นหาพบซากเครื่องบินคอเม็ทเที่ยวบินที่ 869 ตกในเขตอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ห่างจากท่าอากาศยานดอนเมืองประมาณ 52 ไมล์ (84 กิโลเมตร) ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ ผู้โดยสาร 18 คนและลูกเรือ 8 คนบนเที่ยวบินที่ 869 เสียชีวิตทั้งหมด

จากรายงานสืบสวนของสำนักงานการบินพลเรือน^[3]ได้ข้อสรุปว่าเที่ยวบินที่ 869 ตกเนื่องจากนักบินคาดคะเนตำแหน่งผิดพลาด โดยในช่วงที่เครื่องบินบินระหว่างสถานี NDB ตูรานและสถานี NDB อุบลซึ่งอยู่ห่างกัน 205 ไมล์ (330 กิโลเมตร) ข้อมูลตำแหน่งของเครื่องบินระบุว่าความเร็วของเครื่องบินเท่ากับ 455 ไมล์ต่อชั่วโมง (732 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ซึ่งถ้าเครื่องบินยังคงรักษาความเร็วนี้หลังบินผ่านสถานี NDB อุบลไปแล้ว ตำแหน่งของเครื่องบิน ณ เวลา 22:30 น. (ซึ่งเป็นเวลาที่เที่ยวบินที่ 869 แจ้งขอลดระดับ) ควรจะอยู่ห่างจากท่าอากาศยานดอนเมือง 137 ไมล์ (220 กิโลเมตร) โดยประมาณ ไม่ใช่ 90 ไมล์อย่างที่แจ้งต่อหอบังคับการบิน และเป็นไปได้ว่านักบินอาจจะไม่ได้ใช้สถานีระบุตำแหน่งที่นครราชสีมาซึ่งอยู่ใกล้กับจุดเกิดเหตุและห่างจากท่าอากาศยานดอนเมืองประมาณ 100 ไมล์ (160 กิโลเมตร) เพื่อช่วยคำนวณตำแหน่งของเครื่องบิน รายงานดังกล่าวยังเสนอว่านักบินอาจจะ "มั่นใจมากเกินไป" และไม่ได้ตรวจสอบตำแหน่งของเครื่องบินว่าตรงตามที่ตัวนักบินคิดว่าอยู่หรือไม่

จากข้อมูลของ Aviation Safety Network เที่ยวบินที่ 869 เป็นอุบัติเหตุทางการบินพลเรือนที่มีผู้เสียชีวิตครั้งแรกในประเทศไทย^[4] โดยอุบัติเหตุทางการบินที่เกิดขึ้นโดยมีผู้เสียชีวิตก่อนหน้านั้นเกิดขึ้นกับอากาศยานทางทหารทั้งหมด

• อียิปต์แอร์
• ยูไนเต็ดอาหรับแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 869 (พ.ศ. 2506)