ศาลสูงสุดสหรัฐ

ศาลสูงสุดสหรัฐ (อังกฤษ: Supreme Court of the United States: SCOTUS) เป็นศาลสูงสุดในฝ่ายตุลาการกลางของสหรัฐ จัดตั้งขึ้นตามรัฐธรรมนูญสหรัฐ มาตรา 3 ใน ค.ศ. 1789 มีเขตอำนาจชั้นอุทธรณ์ (appellate jurisdiction) ในลำดับสุดท้าย ซึ่งโดยมากเป็นอำนาจในการใช้ดุลพินิจสำหรับคดีที่อุทธรณ์คำวินิจฉัยของศาลกลางและศาลรัฐทั้งปวงเกี่ยวกับประเด็นข้อกฎหมายกลาง ทั้งมีเขตอำนาจชั้นต้น (original jurisdiction) สำหรับคดีหลากหลายรูปแบบ นอกจากนี้ ในระบบกฎหมายสหรัฐ คำวินิจฉัยของศาลสูงสุดในการตีความกฎหมายรัฐธรรมนูญกลางยังถือเป็นที่สุด แม้จะเพียงมีขึ้นในบริบทของคดีหนึ่ง ๆ ที่ศาลมีเขตอำนาจก็ตาม

ศาลสูงสุดสหรัฐ
ตราราชการศาลสูงสุดสหรัฐ
สถาปนา	21 มิถุนายน 1788; 235 ปีก่อน (1788-06-21)
ที่ตั้ง	วอชิงตัน ดี.ซี. สหรัฐ
พิกัด	38°53′26″N 77°00′16″W / 38.89056°N 77.00444°W / 38.89056; -77.00444
วิธีได้มา	ประธานาธิบดีเสนอชื่อให้วุฒิสภารับรอง
ที่มา	รัฐธรรมนูญสหรัฐ
วาระตุลาการ	ตลอดอายุขัย
จำนวนตุลาการ	9 ตามกฎหมาย
เว็บไซต์	www.supremecourt.gov
ประธานศาลสูงสุดสหรัฐ
ปัจจุบัน	จอห์น รอเบิตส์
ตั้งแต่	29 กันยายน ค.ศ. 2005

ปรกติแล้ว ศาลประกอบด้วยประธานศาล (Chief Justice) หนึ่งคน และตุลาการสมทบ (Associate Justice) อีกแปดคน ซึ่งประธานาธิบดีเสนอชื่อให้วุฒิสภารับรอง เมื่อได้รับแต่งตั้งแล้ว ตุลาการดำรงตำแหน่งจนกว่าจะเสียชีวิต ลาออก เกษียณอายุ หรือถูกถอดเพราะมีการฟ้องให้ขับออกจากตำแหน่ง (impeachment) แต่ยังไม่เคยมีตุลาการถูกถอดด้วยวิธีนี้^[1] ตุลาการแต่ละคนมีเสียงหนึ่งเสียงในการลงคะแนน หลาย ๆ คดีมีการวินิจฉัยด้วยคะแนนเสียงเอกฉันท์ และศาลออกนั่งบัลลังก์ ณ อาคารศาลสูงสุดสหรัฐ ในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี.

ในวาทกรรมสมัยใหม่ มักมองกันว่า ตุลาการเหล่านี้มีปรัญชาและการตีความกฎหมายไปในทางอนุรักษนิยม ทางสายกลาง หรือทางเสรีนิยม