เดวิด จูเลียส

เดวิด เจย์ จูเลียส (อังกฤษ: David Jay Julius; เกิด 4 พฤศจิกายน 1955) เป็นนักสรีรวิทยาชาวอเมริกันและผู้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ เป็นที่รู้จักจากงานเกี่ยวกับกลไกระดับโมเลกุลของการรับความเจ็บปวดกับความร้อน รวมถึงการระบุตัวรับ TRPV1 และ TRPM8 ซึ่งตรวจจับแคปไซซิน, เมนทอล และอุนหภูมิ ปัจจุบันเป็นศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์คลีย์

เดวิด จูเลียส
เกิด	(1955-11-04) พฤศจิกายน 4, 1955 (68 ปี) ไบรตันบีช บรุกลิน นครนิวยอร์ก
สัญชาติ	อเมริกัน
ศิษย์เก่า	MIT มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์คลีย์
มีชื่อเสียงจาก	การระบุ Kex2 โปรฮอร์โมนคอนเวอร์เทส; การโคลนตัวรับเซโรโทนินและพิวริเนอร์จิก; การค้นพบตัวรับความร้อน, ความเย็น และสารก่อความระคายที่เป็นภัย
คู่สมรส	ฮอลลี อิงกราแฮม
รางวัล	รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ (2021)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	สรีรวิทยา ชีวเคมี ประสาทวิทยาศาสตร์
สถาบันที่ทำงาน	มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานฟรานซิสโก
อาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาเอก	เจเรมี ธอร์เนอร์ แรนดี เชคแมน
อาจารย์ที่ปรึกษาอื่น ๆ	ริเชิร์ด แอกเซล[1] Alexander Rich

จูเลียสได้รับรางวัลชอว์ในปี 2010 ในสาขาวิทยาศาสตร์ชีวิตและแพทยศาสตร์ และในปี 2020 ได้รับรางวัลเบรกธรูสาขาวิทยาศาสตร์ชีวิต^[2][3] ในปี 2021 เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์คู่กับอาร์แดม พาทาพูทิยัน^[4]