Allucinación

Jean Étienne Dominique Esquirola foi'l primera psiquiatra qu'utilizó'l términu col so significáu actual na década de 1830, magar s'emplegaba dende'l sieglu XVI pa designar a «una mente que parola».^[2]

L'allucinación como esperiencia ye d'interés pa delles ciencies tales como la neuroloxía, la psicoloxía y la psiquiatría. Como tal l'allucinación ye una pallabra recurrentemente mentada en trestornos tales como delles variantes de la esquizofrenia, anque téunicamente apaez tamién mentada n'esperiencies místicu-relixoses, y asina tamién como parte del consumu de drogues y estupefacientes al igual que la presencia de cáncer y tamién nos trestornos del suañu.

Por casu esisten les allucinaciones floríes que s'acomuñar usualmente col usu de drogues, al alcoholismu (ver Delírium trémens) privación del suañu o trestornos neurolóxicos.

Sicasí, hai estudios qu'amuesen que les esperiencies alucinatorias son comunes na población xeneral (n'EE.XX.). Informóse^[3] que cerca del 10% de la población esperimenta allucinaciones leves o sutiles. Una encuesta más recién y muncho más completa y amplia^[4] con un númberu de persones cercanu a 13.000 reveló que 39% de les persones afirmen esperimentar esperiencies alucinatorias vívidas y severes, non necesariamente venceyaes col usu de drogues. Les allucinaciones acústiques o auditives tamién esisten.

Esisten distintos aproximamientos teóricos a la causa de les allucinaciones. El mayor pesu tener teoríes d'orde biolóxicu que postulen defeutos nel funcionamientu normal del celebru y de les conexones sináptiques ente célules ciliaes y los presentes nel tarmu encefálicu y nos lóbulos occipital-temporal. Piénsase que ye de particular importancia'l neurotransmisor dopamina nestes disfunciones.^[5]

Una esplicación más senciella referir a allucinaciones aniciaes por el mesmu funcionamientu del nuesu sistema perceptivu. Asina hai qu'entender que la sensación percibida ye una construcción del celebru a partir del estímulu físicu d'entrada. Por ello, dacuando'l celebru constrúi sensaciones errónees cuando nun tendría de faer nada. Por casu, delles persones que tienen un defectu na retina, por enfermedá o accidente, empiecen a ver oxetos dientro d'esa zona físicamente ciega llamada escotoma. Esto ye asina porque al nun haber señal dende la retina, el celebru topa ante'l dilema de borrar la zona visual estropiada o empezar a rellenala de forma impredicible. Otru exemplu d'allucinación dar nel casu de miembros amputaos nos que'l paciente empieza a esperimentar miembros pantasmes: sigue sentir a pesar de que yá non los tien. Esto ye asina pola mesma razón que'l escotoma: el celebru topa ante'l dilema de "toyer" funcionalmente l'área del celebru encargada del miembru amputáu o rellenalo de forma imprevisible.

La sensibilidá al gluten non celiaca pue ser la causa d'allucinaciones en delles persones, que dellos autores denominaron "psicosis por gluten".^[6][7]

Les allucinaciones pueden asoceder en cualquier modalidá sensorial: visual, auditiva, olfativa, gustativa, táctil, proprioceptiva, equilibrioceptiva, nociceptiva, termoceptiva o delles entemecíes.Polo xeneral les allucinaciones nun s'analicen como un aspeutu separáu sinón dientro d'un cuadru más xeneral de trestornos rellacionaos a estos episodios alucinatorios.

• Alucinógeno
• Ilusión
• Allucinación acústica
• Espeyismu
• Estáu alteriáu de conciencia
• Neurogluten

• Sacks, O. (2012). Allucinación, 1ª, Anagrama, páx. 343. ISBN 9788433963604.