Apus caffer

El andarón cafre mide ente 14 y 15,5 cm de llargu, como'l restu de los sos parientes la so cola ye ahorquillada y les sos ales son llargues y apuntaes, y esplegaes dambes tienen forma d'amplia media lluna. Ye de color pardu coritu (anque los exemplares nuevos son más claros), salvo'l so gargüelu y obispillo que son blancos. El picu y les pates son negros. Como'l restu de andarones tien pates curties y sírvenlu pa colgar de superficies verticales.

Tien un aspeutu similar al andarón moru, anque ye más espodáu y escuru la so cola ye más ahorquillada y la zona blanca de la so obispillo ye más amenorgada.

El andarón cafre foi descritu científicamente pol naturalista alemán Martin Lichtenstein en 1823,^[3] col nome de Clypcesus caffer.^[4] Darréu foi treslladáu al xéneru Apus que fuera creáu en 1777. La etimoloxía del nome del so actual xéneru Apus provién del griegu antiguu apous (άπους) que significa «ensin pies», n'alusión a los so costumes aérees. Sicasí, el so nome específicu, caffer, y el so nome común proceden del términu árabe kafir que significa «paganu» y aplicábase a los pueblos de raza negra qu'habitaben el sur d'África,^[5] y alude a la distribución de la especie. Nun se reconocen subespecies estremaes.^[3]

El andarón cafre cría n'África subsaḥariana, el cordal del Atles y el sur de la península ibérica.^[6] Les poblaciones de Marruecos y la península ibérica y África austral tres la dómina de cría migren a les zones tropicales del África subsaḥariana, ente que les qu'habiten nel trópicu namái ciertos realicen desplazamientos ciertos.

Son aves eminentemente aérees que nunca se posen nel suelu voluntariamente. Pasen la mayor parte de la so vida volando, cacen inseutos al vuelu, pueden beber en vuelos rasantes, ya inclusive duermen volando, solamente se mientres la dómina de cría p'añerar.

Esta especie suel apoderase de los niales construyíos polos andarones moros y les golondrines, espulsándolos d'ellos. N'Europa xeneralmente son los niales de les golondrina dáurica, anque al sur d'El Sáḥara tamién parasita a otres como la golondrina colilarga. Una vegada ocupáu'l nial forren el so interior con plumes y cuspia, y ponen unu o dos güevos.

• Ramón Sáez-Royuela. 1980. La guía de Incafo de les Aves de la Península Ibérica. Ed. Incafo ISBN 84-85389-20-4
• Swifts by Chantler and Driessens, ISBN 1-873403-83-6

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Apus caffer .